សិក្ខាកាម យ័ញសុខភីល រៀនថ្នាក់ទី ១១ សាលាមធ្យមសិក្សាបំពេញវិជ្ជាបាលីណាមបូ គឺជាសមណសិស្សគំរូក្នុងការអនុវត្តទម្រង់ “គ្មាន ៤ មាន ៣” ត្រូវបានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនខេត្តសុកត្រាំងជូនបណ្ណសរសើរ។
បងសើុងសយ ជាលេខាសាខាបក្ស ប្រធានភូមិស្វឹងមិញ ២ ឃុំទ្រុងថាញ់ ស្រុកវ៉ុងលីម ខេត្តវិញឡុង តែងផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ដល់ការសិក្សារបស់ប្អូនៗសិស្សានុសិស្សក្នុងភូមិ។
មកកាន់ភូមិដុំម្ទេស ឃុំង៉ូវឡាក ស្រុកយ្វៀងហាយ ខេត្តត្រាវិញ សួររកលោក ថាច់ម៉ីន កើតឆ្នាំ ១៩៥០ មាមីងនៅទីនេះអ្នកណាក៏ស្គាល់ដែរ ពីព្រោះលោកជាអ្នកមានប្រជាប្រិយក្នុងជនរួមជាតិខ្មែរ។
រឿងរ៉ាវក្មេងប្រុសម្នាក់អាយុ ៩ ឆ្នាំ ដែលមិនខ្វល់ពីការស្លាប់រស់ ប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ជួយសង្រ្គោះម្តាយចិញ្ចឹម មានដំណើរដូចរឿងព្រេងនិទាន ប៉ុន្តែនេះគឺជារឿងពិតក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។
លោកគ្រូថាច់សុផន មានស្រុកកំណើតនៅឃុំដូងស្វឹង ស្រុកយ្វៀហាយ ខេត្តត្រាវិញ។ បច្ចុប្បន្ន ជាអនុប្រធានផ្នែកមុខវិជ្ជាគរុកោសល្យអក្សរសាស្រ្តនិងភាសាខ្មែរ មហាវិទ្យាល័យភាសា-វប្បធម៌-វិចិត្រសិល្បៈខ្មែរណាមបូនៃសាកលវិទ្យាល័យត្រាវិញ។
បងស្រីត្រឿងសុទាន ប្រធានសាខាសមាគមនារីភូមិដាវវៀង ឃុំវៀងប៊ិញ ស្រុកត្រឹងដេ ខេត្តសុកត្រាំង តែងជាគំរូនិងមានស្មារតីទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ក្នុងការងារ។
ព្រះតេជព្រះគុណ ឡឹមសាង គង់នៅវត្តការន្ត នៅភូមិ ៤ ឃុំសាភៀង ស្រុកឡុងមី ខេត្តហូវយ៉ាង តែងយកអស់ពីព្រះទ័យបង្ហាត់របរចម្លាក់ដល់ព្រះសង្ឃក្នុងនិងក្រៅខេត្តដែលនិមន្តមករៀន។
មកកាន់ភូមិង៉ាយហ្វា ឃុំតឹបង៉ាយ ស្រុកទីវកឹង ខេត្តត្រាវិញ សួររកលោក ត្រឹងកុងធុង លេខាសាខាបក្សភូមិ មាមីងនៅទីនេះស្គាល់សឹងតែគ្រប់គ្នា។ ពីព្រោះគាត់តែងបង្ហាញពីគំរូឈានមុខរបស់បក្ខជន អស់ពីចិត្តនឹងការងារ ជួយគ្រួសារមាមីងខ្មែរជាច្រើនចាកផុតពីភាពក្រីក្រ លំនឹងជីវភាព។
ក្រៅពីកសាងសំណង់នានាក្នុងវត្ត ព្រះតេជព្រះគុណ ថាច់តារា ព្រះចៅអធិការវត្តធ្លក ឃុំហ៊ីបហ្វា ស្រុកកូវង៉ាង ខេត្តត្រាវិញ នៅទាំងកៀរគរកសាងស្ពានជាច្រើនខ្សែ ជួយពុទ្ធបរិស័ទនៅទីនេះដឹកជញ្ជូនទំនិញបានងាយស្រួល។
អស់រយៈពេលជាង ២៦ ឆ្នាំ ផ្សារភ្ជាប់នឹងសាលាវិទ្យាល័យជនជាតិអន្តេវាសិកខេត្តបាកលីវ អ្នកគ្រូត្រឹងធីគឹមយុង តែងបានមិត្តរួមអាជីពរាប់អាន សិស្សគោរពស្រឡាញ់ដូច “ម្តាយទី ២”។
អតីតយុទ្ធជន ថាច់ង៉ុកភឿង នៅភូមិបាយ៉ាម A ឃុំដូងសឹង ស្រុកយ្វៀងហាយ ខេត្តត្រាវិញ ។ លោកភឿង តែងខ្នះខ្នែងក្នុងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច ឈានឡើងលំនឹងជីវភាពនិងក្លាយជាអ្នកមាន។
អ្នកគ្រូង៉ោធីលី គ្រូបង្រៀនសាលាវិទ្យាល័យជនជាតិអន្តេវាសិកខេត្តបាកលីវ តែងផ្តល់ក្តីស្រឡាញ់និងរិះរកវិធីសាស្ត្របង្រៀនឱ្យបានសមស្របនឹងសិស្សខ្មែរ ម៉្លោះហើយអ្នកគ្រូតែងបានសិស្សគោរពស្រឡាញ់។