ប៉ុន្មានឆ្នាំជិតៗនេះ វិញ្ញាសាកីឡាប៉េតង់នៅខេត្តកាម៉ាវ មានការរីកចម្រើនយ៉ាងខ្លាំងក្លា។ ផ្តើមពីនោះ មានកីឡាករជាច្រើនរបស់ខេត្តបានចូលរួមការប្រកួតពានរង្វាន់ប៉េតង់ និងឈ្នះបានមេដាយជាច្រើនប្រភេទក្នុងការប្រកួតថ្នាក់តំបន់និងថ្នាក់ជាតិ។
មានវត្តខ្មែរមួយចំនួននៅខេត្តកាម៉ាវ នៅរក្សាបានសាលាបុរាណដែលសាងសង់ពីឈើ ជាមួយនឹងស្ថាបត្យកម្មដិតដាមដោយលក្ខណៈវប្បធម៌ជនជាតិ។ សាលាទាំងនេះកំពុងជាកន្លែងសំខាន់ ទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរមកទស្សនាកម្សាន្ត និងសិក្សាស្រាវជ្រាវ។
តាមប្រសាសន៍ក្រុមអ្នកជំនាញផ្នែកទេសចរណ៍ ក្រុងកឹងធើថ្មី នឹងជាគោលដៅដ៏ទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរក្នុងអនាគត អាស្រ័យដោយការសម្បូរបែបផលិតផលទេសចរណ៍របស់ក្រុងដែលមានប្រជាជនជាង៤លាននាក់ និងមានច្រើនជនជាតិរួមរស់ជាមួយគ្នា។
ក្រុងដាណាំងមានវត្តចំនួន៣ មានឈ្មោះដូចគ្នាគឺលិញអឹង ស្ថិតនៅង៉ូវហាញសើុង បាណា (ភ្នំចួរ) និងបាយប៊ុក (ឈូងកោះសុើងត្រា)។ វត្តទាំង៣នេះ មានទេសភាពស្រស់ស្អាតនិងសំណង់ស្ថាបត្យ កម្មដ៏អស្ចារ្យ។ ក្នុងនោះ ស្អាតបំផុតគឺវត្តលិញអឹងបាយប៊ុក។
សាលាយុកថាញ នៅក្រុងផាងថៀក ខេត្តប៊ិញធ្វឹង ជាគោលដៅទេសចរណ៍ដែលអ្នកទេសចរមិនគួររំលងពេលមកកម្សាន្តនៅក្រុងសមុទ្រ។
រមណីយដ្ឋានទេសចរណ៍មួយកន្លែង ដែលអ្នកទេសចរមិនគួររំលងពេលមកកម្សាន្តនៅហាតៀង ហើយទីនេះសោត ត្រូវបានចាត់ទុកជា “វ៉ាន់មីវ” នៅហាតៀង នោះគឺរមណីយដ្ឋានទេសចរ ជីវអាញ (ឬហៅថាជីវអាញកាក)។
ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ទេសចរណ៍បៃតងនៅតំបន់វាលរាបទន្លេគឺវឡុង បានទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរយ៉ាងច្រើនកុះករ។ ហើយគោលដៅមួយក្នុងចំណោមគោលដៅទាំងឡាយដែលមិនគួររំលងក្នុងដំណើរទេសចរណ៍បៃតងនោះគឺបេនត្រែ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំជិតៗនេះ ខេត្តប៊ិញទ្វឹង មានភាពល្បាញល្បីជាមួយនឹងកន្លែងសម្រាកលម្ហែកាយល្អៗជាច្រើន ដ្បិតទីនោះមានលក្ខណៈរហោស្ថាននិងស្ងប់ស្ងាត់។ ក្នុងនោះ មានមណ្ឌលទេសចរណ៍បាវត្រាំង ទទួលបានមតិវិជ្ជមានជាច្រើនពីភ្ញៀវទេសចរ។
នេះជាគោលដៅអេកូទេសចរណ៍ថ្មីមួយរបស់ស្រុកផុងដៀង ឋិតនៅចម្ងាយពីវិទ្យាស្ថានសមាធិទ្រុកឡឹមភឿងណាមប្រហែល១,៥គីឡូម៉ែត្រ តាមដងផ្លូវង្វៀងវ៉ាន់កឺ (កំណាត់បន្ត) ចំណុះភូមិញើងឡុក១ ទីប្រជុំជនផុងដៀង ក្រុងកឹងធើ។
តាមប្របមាត់បឹងនៃក្រុងផ្លេគូ ខេត្តយ៉ាឡាយ មានមណ្ឌទេសចរណ៍មួយកន្លែង ទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរច្រើនកុះករ។
ប្រសិនបើមិត្តត្រូវការស្វែងរកទីតាំងទេសចរណ៍មានទាំងព្រៃភ្នំ កោះសមុទ្រ ដើម្បីសម្រាកលម្ហែកាយនោះ ហាតៀងគឺជាជម្រើសមួយដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរ។
ក្នុងដំណើរទេសចរនៅខេត្តនិញប៊ិញ មានតំបន់ទេសចរណ៍ជាច្រើនដែលគួរឱ្យចងចាំ ប៉ុន្តែមានមួយកន្លែងដែលញុាំងឱ្យភ្ញៀវទេសចរនឹកស្រណោះជានិច្ច នោះគឺមណ្ឌលទេសចរណ៍ “បាក់ម៉ូងត្វ័រធឿក”។