បច្ចុប្បន្ន មានកសិករជាច្រើននៅស្រុកឡុងភូ ខេត្តសុកត្រាំង អនុវត្តទម្រង់ផលិតស្រូវសរីរាង្គ។ ទម្រង់នេះ មិនត្រឹមតែជួយកសិករ កាត់បន្ថយចំណាយលើការផលិត បង្កើនគុណភាពផលិតផលនិងប្រាក់ចំណូលប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងធ្វើឱ្យដីមានជីជាតិនិងកាត់បន្ថយកខ្វក់បរិស្ថានទៀតផង។
ថាច់រ៉ូស៊ីយ៉ន នៅភូមិតឹងឡើយ ឃុំថាញ់តឹង ស្រុកថាញ់ទ្រី ខេត្តសុកត្រាំង បានធ្វើទូក-ង តូចៗសម្រាប់តាំងលម្អ តែងបានអ្នកស្រឡាញ់ទូក-ងចូលចិត្តនិងគាំទ្រ។
ក្រុងង៉ាបៃ ខេត្តហូវយ៉ាង កំពុងអនុវត្តទម្រង់ “បណ្តុះផ្សិតកញ្ចូរ” ដោយរំពឹងថា នៅពេលដែលបើកទូលាយនៅលើភូមិសាស្រ្តនឹងនាំមកនូវប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់ រួមចំណែកអភិវឌ្ឍន៍វិស័យកសិកម្មក្រុង។
កសិករតំបន់ធ្វើស្រែលើផ្ទៃដីចិញ្ចឹមបង្គាក្នុងខេត្តបាកលីវ សប្បាយចិត្តព្រោះបច្ចុប្បន្នស្រូវ ST បានផល លក់បានថ្លៃនិងចំណេញច្រើន។
ឃុំឡុងភូ ស្រុកឡុងភូ ខេត្តសុកត្រាំង បានអនុវត្តសម្រេចលក្ខឋានអំពីការកសាងជនបទថ្មី ១៩/១៩ ។ បច្ចុប្បន្ន តំបន់ជនបទឡុងភូភ្លឺ បៃតង ជ្រះ ស្អាត ហើយជីវភាពរបស់ប្រជាជនត្រូវបានកើនឡើង គ្រួសារធូរធារកើនឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
ដើម្បីតំបន់វាលរាបទន្លេគឺវឡុងអភិវឌ្ឍន៍ឆាប់រហ័សនិងប្រកបដោយចីរភាពការផ្លាស់ប្តូរ បៃតង ផ្លាស់ប្តូរឌីជីថល ផ្លាស់ថ្មីការច្នៃប្រតិដ្ឋ គឺជាតម្រូវការសត្យានុម័តិ ជាជម្រើសយុទ្ធសាស្ត្រ និងអាទិភាពកំពូល។
រយៈពេលកន្លង ក្រុងវីថាញ់មានការរីកចម្រើនដោយឥតឈប់ឈរ សក្តិសមជាមជ្ឈមណ្ឌល របស់ខេត្តហូវយ៉ាង។ ជាមួយគ្នានឹងការរីកចម្រើនរួម ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនៅតំបន់ជនរួមជាតិមានភាពសមរម្យ ជីវភាពរបស់ជនរួមជាតិភាគតិចលើភូមិសាស្រ្តមានការរីកចម្រើន។
គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ចិញ្ចឹមគោ (ហៅកាត់ថា គម្រោង) ត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយអនុវត្តលើភូមិ សាស្ត្រខេត្តសុកត្រាំង បង្កលក្ខណៈដល់កសិករខ្មែរជាច្រើនអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច ចាកផុតពីភាព ក្រីក្រ ឈានឡើងធ្វើមាន។
ផ្តើមពីប្រភពទុនកម្មវិធីទិសដៅជាតិកសាងជនបទថ្មី ឃុំតឹងហ៊ីប ស្រុកថ្កូវ ខេត្តត្រាវិញ បានវិនិយោគកសាងសំណង់ជាច្រើននៅតាមភូមិដែលមានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅកុះករ ធ្វើឱ្យមុខមាត់ជនបទមានភាពផ្លាស់ថ្មីពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លង ការងារផ្សព្វផ្សាយ ចលនាសមាជិកនារីជនជាតិខ្មែរចូលរួមអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច ផ្សារភ្ជាប់នឹងដំណោះស្រាយឧបត្ថម្ភប្រភពទុន ត្រូវបានសមាគមសហព័ន្ធនារីគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ក្នុងខេត្ត ផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់អនុវត្តល្អ ជួយប្រជាជនរាប់ពាន់គ្រួសារឈានឡើង ចាកភាពក្រីក្រដោយចីរភាព។
នោះគឺជាទម្រង់ផលិតកម្មមានប្រសិទ្ធភាពរបស់បងសើុង សាវេត កសិករនៅភូមិចុងទ័ព ឃុំលឿងហ្វា A ស្រុកចូវថាញ់ ខេត្តត្រាវិញ។ បងសាវេត បានអនុវត្តវិទ្យាសាស្រ្តបច្ចេកទេស ដើម្បីអនុវត្តទម្រង់ចម្រុះដាំក្រូចឆ្មារគ្មានគ្រាប់ ផលិតស្រូវនិងចិញ្ចឹមសត្វ ម្ល៉ោះហើយរកបានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់។
តាមប្រសាសន៍លោក ថាច់យ៉ឿង ប្រធានគណៈជនជាតិខេត្តវិញឡុង ជីវភាពសម្ភារៈនិងស្មារតីរបស់ជនជាតិភាគតិចនៅលើភូមិសាស្រ្តមានការផ្លាស់ប្តូរដោយឥតឈប់ឈរ អាស្រ័យកម្មវិធី គម្រោងផ្សេងៗបានពង្រីកប្រសិទ្ធភាព។