យោងតាមគណៈជនជាតិខេត្តកាម៉ាវ សព្វថ្ងៃក្នុងខេត្តមានអត្រាជនរួមជាតិខ្មែរមិនចេះភាសា អក្សរសាស្រ្តជាតិរបស់ខ្លួនមានចំនួនច្រើន។ ហេតុនោះ រយៈពេលកន្លង គណៈកម្មាធិការប្រជាជនខេត្តកាម៉ាវ មានគោលការណ៍ឧបត្ថម្ភថវិកា ចាត់តាំងបង្រៀនអក្សរខ្មែរនៅតាមវត្ត សាលាទាន និងនៅតាមទីតាំងសាលាដែលមានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅកុះករ។
ក្លឹបគ្រូពេទ្យវ័យក្មេង ចំណុះមជ្ឈមណ្ឌលសុខាភិបាលស្រុកឡុងភូ ខេត្តសុកត្រាំង បានបង្កើតនៅឆ្នាំ២០១២។ មកទល់សព្វថ្ងៃ ក្លឹបគ្រូពេទ្យវ័យក្មេង បានបន្សល់នូវចំណាប់អារម្មណ៍ល្អជាច្រើនក្នុងសហគមន៍ដោយសកម្មភាពជាក់ស្ដែង។
សាលាអនុវិទ្យាល័យជនជាតិអន្តេវាសិកមីស្វៀង ស្រុកមីស្វៀង ខេត្តសុកត្រាំង គឺជាសាលាដែលបង្រៀនល្អ រៀនល្អរបស់ស្រុក។ ក្រោយពីរយៈពេល២០ឆ្នាំបង្កើតដល់ឆ្នាំ២០១៩ សាលាត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាសាលាសម្រេចបទដ្ឋានជាតិ។
ដើម្បីបង្ការទប់ស្កាត់ការឆ្លងវីរុស ដែលបណ្តាលឱ្យកើតជំងឺរលាកសួត (SARS-CoV-២) យើងគ្រប់រូបត្រូវបានផ្តល់អនុសាសន៍គប្បីលាងដៃជាប្រចាំ និងកម្ចាត់មេរោគនៅលើវត្ថុប្រើប្រាស់រួម។
កំណត់ច្បាស់ការបណ្ដុះ បណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈគឺជាភារកិច្ចចម្បង ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លង សាលាមធ្យមសិក្សាវិជ្ជាជីវៈជនជាតិអន្តេវាសិកខេត្តអាងយ៉ាង (នៅឃុំណូយតូ ស្រុកទ្រីតូង)
អនុបណ្ឌិត វេជ្ជបណ្ឌិត ត្រឿងទូត្រាច់ប្រធានផ្នែកជំងឺបេះដូងនៃមន្ទីរពេទ្យពហុព្យាបាលខេត្តសុកត្រាំង តែងបានអ្នកជំងឺបេះដូងនិងមិត្តរួមការងារគោរពស្រឡាញ់។ ពីព្រោះគាត់មិនត្រឹមតែពូកែខាងជំនិញវិជ្ជាជីវៈប៉ុណ្ណោះទេ
លុះក្នុងដំបូន្មាន រៀនពូកែ ហើយតែងជួយមិត្តភក្តិ ដូច្នេះប្អូនសើុងធីអាញ់ង្វៀត រៀនថ្នាក់ទី៨A១ សាលាអនុវិទ្យាល័យជនជាតិអន្តេវាសិកឡុងភូ ខេត្តសុកត្រាំង តែងបានលោកគ្រូអ្នកគ្រូនិងមិត្តភក្តិស្រឡាញ់រាប់អាន។
ការថែទាំសុខភាព កម្មវិធីសុខាភិបាលជាតិនៅតំបន់មានជនរួមជាតិភាគតិចរស់នៅកុះករលើភូមិសាស្រ្តស្រុកថើយឡាយ ក្រុងកឹងធើ តែងបានរដ្ឋអំណាចគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់យកចិត្តទុកដាក់។
“កើតនិងធំឡើងក្នុងសម័យសន្ដិភាព ពិសេសគឺខ្លួនបានចូលក្នុងកងជួរបក្ស ខ្ញុំរឹតតែមានមោទនភាព បូជាអស់ពីកម្លាំងកាយចិត្ត ចំពោះបុព្វហេតុអប់រំ។
យុវជនខ្មែរថាច់កាន មានវាសនាបានកើតនៅខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៧៥ នៅឃុំផុងភូ ស្រុកកូវកែ ខេត្តត្រាវិញ។ បច្ចុប្បន្ន បងកាន់តំណែងជាអនុប្រធានសមាគមកសិករឃុំផុងភូ។ ទោះបីឋិតនៅក្នុងតួនាទីណាក៏ដោយ បងតែងអនុវត្តសម្រេចភារកិច្ចដែលប្រគល់ឱ្យ។
ពេលរំលឹកដល់ត្រឹងធីរ៉ាវី សិស្សថ្នាក់ទី៩A២ សាលាអនុវិទ្យាល័យជនជាតិអន្តេវាសិកឡុងភូ ខេត្តសុកត្រាំង លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ និងមិត្តភ័ក្តិ តែងស្ងើចសរសើរមិនដាច់ពីមាត់។
បញ្ចប់បរិញ្ញាបត្រនៅសាកលវិទ្យាល័យឱសថសាស្រ្តក្រុងហូជីមិញ កាលពីឆ្នាំ២០០៣ មិនដូចមិត្តភ័ក្តិវ័យស្រករគ្នា ដែលស្វែងរកឱកាសរស់នៅទីក្រុង អ៊ូអរ រីឯវេជ្ជបណ្ឌិត ចៅសុើងខាញ់ ក៏សម្រេចចិត្តវិលត្រឡប់មកស្រុកទ្រីតូង ខេត្តអាងយ៉ាង។ ពីព្រោះ ដូចដែលគាត់ឱ្យដឹង៖