ចលនា “ទូទាំងប្រជាជនសាមគ្គីកសាងជីវភាពវប្បធម៌” តែងបានគ្រប់ផ្នែក គ្រប់ថ្នាក់នៅខេត្តហូវយ៉ាង ផ្សព្វផ្សាយទូលំទូលាយដល់ប្រជាជន។
ប្រជាជនទូទាំងប្រទេសវៀតណាមតែងដឹងស្គាល់វត្តខ្មែរ នៅតំបន់ដីណាមបូប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០១៣ មក វត្តខ្មែរក៏បានកសាងនៅរដ្ឋធានីហាណូយផងដែរ។
បុណ្យកឋិនទាន គឺជាកាលទានមានកំណត់រយៈពេលដែលអាចធ្វើបានត្រឹម ២៩ ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ចាប់ពីថ្ងៃ ១ រោចខែអស្សុជដល់ថ្ងៃ ១៥ កើត ខែកត្តិក វត្តនីមួយៗទទួលកឋិនទានដង្ហែចូលបានតែម្ដងប៉ុណ្ណោះ។
ដោយទឹកចិត្តស្រឡាញ់សិល្បៈខ្មែរ ថាច់ធីរី (ធារី) នៅភូមិបៀងដុងB ឃុំវិញត្រាច់ដុង ក្រុងបាកលីវ ខេត្តបាកលីវ បានស្វះស្វែងរៀនសូត្រ ផ្នែកសិល្បៈនៅខេត្តនានាដែលមានក្រុមសិល្បៈខ្មែរ។
រយៈពេលកន្លង ក្រុងកឹងធើ បានផ្សព្វផ្សាយនូវសកម្មភាពជាច្រើនដើម្បីស្រាវជ្រាវ អភិរក្សនិងពង្រីកកេរដំណែលវប្បធម៌អរូបីរបស់ជនរួមជាតិភាគតិច។
ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ឱ្យតែដល់ថ្ងៃ ១ រោច ខែភទ្របទ ជនរួមជាតិខ្មែរតែងរៀបចំពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ។ នេះជាពិធីបុណ្យធំមួយក្នុងចំណោមពិធីបុណ្យធំៗរបស់ជនរួមជាតិខ្មែរ និងប្រារព្ធធ្វើក្នុងរយ: ពេល ១៥ ថ្ងៃ។
វត្តផ្នោអំពូង បានកសាងលើផ្ទៃដីប្រមាណ ២,៥ ហិកតា ស្ថិតនៅភូមិផ្នោអំពូង ឃុំតឹងហ៊ីប ស្រុកថ្កូវ ខេត្តត្រាវិញ។
ច្រើនឆ្នាំមកនេះ អង្គការមហាជន រណសិរ្ស មាតុភូមិ និងរដ្ឋអំណាចភូមិភាគឃុំឡុងភូ បានខ្នះខ្នែងផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងទូលំទូលាយនូវចលនា
យោងតាមប្រសាសន៍លោកយ័ញភុក ប្រធានគណៈជនជាតិខេត្តគៀងយ៉ាង បានឱ្យដឹង៖ ជីវភាព ស្មារតីរបស់ជនរួមជាតិភាគតិចនៅក្នុងខេត្ត
កើតមកមានអវយវៈមិនគ្រប់គ្រាន់ដូចកុមារឯទៀត ប៉ុន្តែបងកៅឌឹកឡុក នៅភូមិចូវថាញ់ ទីប្រជុំជនមីស្វៀង ស្រុកមីស្វៀង ខេត្តសុកត្រាំង តែងតែខិតខំឈានឡើងក្នុងជីវភាព ជាពិសេសគឺបងជក់ចិត្តនឹងការគូរឆាយាលក្ខណ៍អ៊ំហូ។
ឆ្នាំ២០១៧ វត្តព្រះបួនព្រះភ័ក្រ្ត នៅឃុំភូតឹង ស្រុកចូវថាញ់ ខេត្តសុកត្រាំង បានទទួលស្គាល់ជាកេរដំណែលប្រវត្តិសាស្រ្ត-វប្បធម៌ថ្នាក់ខេត្ត។
គ្រួសារអ្នកស្រីឡឹមធីហឿង និងលោក សុើងដែន នៅភូមិបឹង ចុង ឃុំតាយវ៉ាន់ ស្រុក ត្រឹងដេ ខេត្តសុកត្រាំង បានថែរក្សាសិល្បៈរបាំឆ្លងកាត់៥ជំនាន់មក ហើយ ប្រហែល២០០ ឆ្នាំ។