មន្ទីរវប្បធម៌កីឡានិងទេសចរណ៍ បានសហការនឹងគណៈជនជាតិក្រុងកឹងធើ ធ្វើការជាមួយនឹងគណៈកម្មាធិការប្រជាជនខ័ណ្ឌអូរម៉ូងនិងវត្តពោធិសំរោង អំពីការកំណត់ទិសដៅកសាងផលិតផលទេសចរណ៍ នៅវត្តពោធិសំរោងនាពេលខាងមុខ។
លោកត្រឹងក្វឹកត្វង យុទ្ធជនពិការកម្រិត៣/៤ ប្រធានសមាគមអតីតយុទ្ធជនឃុំភូវិញ ក្រុងតឹងចូវ ខេត្តអានយ៉ាង ជាយុទ្ធជនពិការគំរូមួយរូបក្នុងការចលនាប្រឡងប្រណាំងស្នេហាជាតិអតីតយុទ្ធជនគំរូ ខេត្តអានយ៉ាង ដំណាក់កាលឆ្នាំ២០០៩-២០១៤ ។
"ជីវភាពរស់នៅបច្ចុប្បន្នវាប្លែកជាងពីមុនច្រើន ត្បិតផ្លូវជនបទបានក្រាលបេតុង មាមីងធ្វើដំណើរទៅមកបានងាយស្រួល កូនចៅក៏បានរៀនសូត្រត្រឹមត្រូវនរណាក៏ខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើការរកស៊ីពង្រីកសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ។
សាស្រ្តាចារ្យរង បណ្ឌិតង្វៀនមិញធ្វី (សកលវិទ្យាល័យកឹងធើ) ទើបនឹងណែនាំ " របៀបយកទឹកនិងផលិតស្ករត្នោត" ជូនកសិករខ្មែរ៧០រូប ជំនាញប្រកបរបរយកទឹកត្នោត និងមូលដ្ឋានផលិតស្ករត្នោតនានារបស់ស្រុកទ្រីតូងនិងស្រុកទិញបៀង ខេត្តអាងយ៉ាង។
ក្រុងកឹងធើ មានជនជាតិភាគតិចរួមរស់ជាមួយគ្នាដល់ទៅ២៧។ រយៈកាលកន្លង ក្រុងបានសកម្មអនុវត្តគោលនយោបាយរបស់បក្សនិងរដ្ឋ វិនិយោគទុនឧបត្ថម្ភជូនជនជាតិភាគតិចលើភូមិសាស្រ្ត ឆ្លងតាមរយៈនោះ
សហករណ៍កសិកម្ម មានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការចងសម្ព័ន្ធជាមួយគ្រួសារ កសិករផលិតទំនិញ ប្រមូលផ្តុំធានាទិញ និងស្វែងរកទីផ្សារ សម្រាប់ផលិតផលបង្កកម្លាំងប្រជែងនិងលើកកម្ពស់តម្លៃមុខទំនិញកសិផល។ ឆ្លងតាមរយៈនោះ ជួយឲ្យកសិករបង្កបង្កើនផលនឹងនរចិត្តក្នុងការផលិត។
អស់រយៈកាលច្រើនឆ្នាំអនុវត្តគោលនយោបាយជនជាតិរបស់បក្ស និងច្បាប់របស់រដ្ឋ ឃើញថាជីវភាពរបស់ប្រជាជននៅភូមិតឹងក្វីA ឃុំតឹងហឹង ស្រុកឡុងភូ ខេត្តសុកត្រាំង បានឈានឡើងធូរធារតំបន់ជនបទក្លាយជាស្អាតស្អំសម្បូរសប្បាយ។
អាស្រ័យបានទទួលផលប្រយោជន៍ពីកម្មវិធី១៣៥,១៣៤របស់រដ្ឋាភិបាល ទើបហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរបស់ឃុំឡងមី ស្រុកតាមប៊ិញ ខេត្តវិញឡុង បានវិនិយោគទុនកសាង មោ្លះហេីយជីវភាពរបស់ប្រជាជនឃេីញ ថាមានភាពរីកចម្រើនជាង។
និទាឃ-វស្សានរដូវឆ្នាំ២០១៥ មជ្ឈមណ្ឌលជំរុញកសិ-នេសាទកម្មខេត្តកៀងយ៉ាង សហការជាមួយរដ្ឋអំណាចភូមិភាគ មាមីងកសិករស្រុកទាំងពីរ គឺយ៉ាងថាញ់និងតឹងហ៊ីប កសាងបានទម្រង់រូបភាពដាំល្ងខ្មៅ សណ្តែកសៀងឆ្លាស់គ្នាលើដីស្រែ។
ស្រុកឡុងភូ ខេត្តសុកត្រាំង មានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅជាង២៨,៥%។ ការវិនិយោគទុនរបស់បក្សនិងរដ្ឋ ក្នុងរយៈពេលកន្លង បានជួយឲ្យស្រុកឡុងភូ មានការរីកចម្រើនខាងហេដ្ឋារចនាសម័្ពន្ធសេដ្ឋកិច្ច-សង្គមកិច្ចរបស់ស្រុកកាន់តែរីកចម្រើន។
វិញប៊ិញ ជាឃុំមានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅកុះកររបស់ស្រុកវិញថាញ់ ក្រុងកឹងធើ។ រយៈកាលកន្លង ប្រជាជននៅវិញប៊ិញ បានរួមជាមួយនឹងរដ្ឋកសាងសំណង់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្សេងៗ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃកាន់តែសមរម្យ។
រយៈកាលកន្លង ការចិញ្ចឹមបង្គាលើភូមិសាស្រ្តខេត្តបាកលីវងាប់ជាបន្ត បន្ទាប់ ញុាំងឲ្យអ្នកចិញ្ចឹមធ្លាក់ក្នុងស្ថានភាពលំបាកលំបិន។ នៅចំពោះ មុខស្ថានភាពខាងលើ ក៏មានទម្រង់រូបភាពចិញ្ចឹមបង្គាមិនស្តារភក់បាន នាំមកនូវប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់។