មហាសាមគ្គីជនជាតិ គំរូក្នុងសហគមន៍

19/04/2025 - 09:59

ខូបអនុ​ស្សាវ​រីយ៍ ៥០ ឆ្នាំ ទិវា​ភូមិ​ភាគ​ខាង​ត្បូង​រំ​ដោះ​ទាំង​ស្រុង ឯក​ភាព​ទឹក​ដី (៣០/​៤/​១៩៧៥ - ៣០/​៤/​២០២៥)

ជា​និច្ច​កាល​នឹក​ដល់​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម 

ក្នុង​អំ​ឡុង​ខែ​មេ​សា​ជា​ប្រ​វត្តិ​សាស្រ្ត​នេះ ទូ​ទាំង​ប្រ​ទេស​កំ​ពុង​រៀប​ចំ​សកម្ម​ភាព​អំ​ណរ​ខួបអនុ​ស្សាវ​រីយ៍ ៥០ ឆ្នាំ ទិវា​ភូមិ​ខាង​ត្បូង​រំដោះ​ទាំង​ស្រុង។ ក្រោយ​រយៈ​ពេល ៥០ ឆ្នាំ​សន្ដិ​ភាព ឯក​ភាព​ទឹក​ដី ផល​វិបាក​នៃ​សង្រ្គាម​ត្រូវ​បាន​ជម្នះ​ជា​បណ្ដើរៗ ប្រ​ទេស​ជាតិ​បាន​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​យុគ​សម័យ​ថ្មី។  ប៉ុន្តែ​ស្នាម​របួស​ផ្លូវ​ចិត្ត​របស់​អ្នក​ម្ដាយ​របស់​ប្រ​ពន្ធ ដែល​មាន​កូន​និង​ប្ដី​ពលី​ជីវិត ដើម្បី​មាតុ​ភូមិ​មិន​ទាន់​ធូរ​ស្រាល​នៅ​ឡើយ ...។

លោក​ត្រឹង​ថាញ​ម៉ឹង សមា​ជិក​កា​រិយា​ល័យ​នយោ​បាយ​និង​ជា​ប្រ​ធាន​រដ្ឋ​សភា ជូន​អំ​ណោយ​ដល់​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ត្រឹង​ធី​ហាយ  នៅ​សង្កាត់​ភូធឺ ខណ្ឌ​កៃ​រុាំង។ រូប​ថត៖ អាញ់​យ៉ុង

មាតុ​ភូមិ​ដឹង​គុណ វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម

នៅ​តំ​បន់​តី​ណាម​បូ មាន​សហ​គមន៍​ជន​ជាតិ កិញ ខ្មែរ ចិន​រស់​នៅ​ក្នុង​សម័យ​តស៊ូ​ប្រ​ឆាំង​អា​ណា​និគម​បា​រាំង និង​ចក្រ​ពត្តិ​អា​មេ​រិក​ឈ្លាន​ពាន​ទាំង​ពីរ​លើក សហ​គមន៍​បណ្ដា​ជន​ជាតិ​បាន​រួប​រួម​សាម​គ្គី​គ្នា ដើម្បី​ប្រ​យុទ្ធ​និង​វាយ​កម្ចាត់​សត្រូវ​ឈ្លាន​ពាន។ មាន​ស្វាមី​និង​កូន​ជា​ច្រើន​នាក់​របស់​អ្នក​ម្ដាយ​ជន​ជាតិ​កិញ ខ្មែរ ចិន បាន​ពលី​ជីវិត ដើម្បី​សន្ដិ​ភាព ឯក​រាជ្យ និង​សេរី​ភាព​របស់​ប្រ​ជា​ជាតិ។ មាន​មា​តា​ជា​ច្រើន​បាន​បក្ស រដ្ឋ​និង​ប្រ​ជា​ជន គោ​រព​ដឹង​គុណ លើក​តម្កើង​ដោយ​កិត្តិ​នាម​ខ្ពង់​ខ្ពស់​និង​ថ្លៃ​ថ្លា ដូច៖ វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម។

នា​យក​រដ្ឋ​មន្ត្រី ផាម​មិញ​ជិញ ជា​មួយ​គណៈ​ប្រតិ​ភូ​និង​ថ្នាក់​ដឹក​នាំ​ខេត្ត​ក្វាង​ណាម
នៅស្ដូបរំលឹកវិញ្ញាណក្ខ័ន្ធវីរមាតាវៀតណាម (ឃុំតាមភូ ក្រុងតាមគី)។ រូប​ថត៖ VGP/ញ៉ឹក​បាក់ 

យោង​តាម​មា​ត្រា ១៧ នៃ​បទ​ប្បញ្ញត្តិ​អនុ​គ្រោះ​ចំ​ពោះ​អ្នក​មាន​សគុណ​នឹង​បដិវត្តន៍ ឆ្នាំ ២០២០ វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម គឺ​អ្នក​បាន​ប្រ​ទាន ឬ​ប្រ​ទាន​ជូន​ជា​កិច្ច​បច្ឆា​មរណៈ​កិត្តិ​នាម “វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម”។ ចំ​ពោះ​មា​តា​ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ករណី​មួយ​ក្នុង​ចំ​ណោម​ករណី​ខាង​ក្រោម ត្រូវ​បាន​ប្រ​ទាន ឬ​ប្រ​ទាន​ជូន​ជា​កិច្ច​បច្ឆា​មរណៈ​កិត្តិ​នាម វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម៖ មាន​កូន​ពីរ​នាក់​ឡើង​ទៅ​ជា​យុទ្ធ​ជន​ពលី; មាន​កូន​ត្រឹម​តែ​ពីរ​នាក់ ប៉ុន្តែ​មាន​កូន​ម្នាក់​ជា​យុទ្ធ​ជន​ពលី​និង​ម្នាក់​ទៀត​ជា​យុទ្ធ​ជន​ពិការ ដែល​ថម​ថយ​កម្លាំង​ពល​កម្ម​ពី ៨១% ឡើង​ទៅ; មាន​កូន​តែ​ម្នាក់​ជា​យុទ្ធ​ជន​ពលី​និង​មាន​ប្ដី ឬ​ខ្លួន​ឯង​ផ្ទាល់​ជា​យុទ្ធ​ជន​ពលី; មាន​កូន​តែ​ម្នាក់​ជា​យុទ្ធ​ជន​ពលី និង​ខ្លួន​ឯង​ផ្ទាល់​ជា​យុទ្ធ​ជន​ពិការ ដែល​ថម​ថយ​កម្លាំង​ពល​កម្ម​ពី ៨១% ឡើង​ទៅ។

រយៈ​ពេល​កន្លង បក្ស​និង​រដ្ឋ​បន្ត​ជំ​រុញ​ចលនា “តប​ស្នង​សង​គុណ” ជា​មួយ​នឹង​សកម្ម​ភាព​ជាក់​ស្ដែង។ តួ​យ៉ាង​ដូច៖ ចិញ្ចឹម​ទំ​នុក​បម្រុង សាង​សង់​ផ្ទះ​ឧប​ការ​គុណ​ជូន​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​ជា​ដើម។ ជា​ពិ​សេស នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ទាន បុណ្យ​ចូល​ឆ្នាំ​ថ្មី ទិវា​អនុស្សាវ​រីយ៍​សំ​ខាន់ៗ​របស់​ប្រ​ទេស​ជាតិ រដ្ឋ​អំ​ណាច​គ្រប់​លំ​ដាប់​ថ្នាក់ តែង​រៀប​ចំ​គណៈ​ប្រតិ​ភូ​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ ជូន​អំ​ណោយ ថ្លែង​ការ​ដឹង​គុណ​ចំ​ពោះ​មាតា​ទាំង​ឡាយ ពី​ព្រោះ​បាន​រួម​ចំ​ណែក​យ៉ាង​ធំ​ធេង​សម្រាប់​សន្តិ​ភាព​និង​រំដោះ​ជាតិ។

ក្នុង​អំ​ឡុង​ខែ​មេ​សា​ជា​ប្រ​វត្តិ​សាស្រ្ត​នេះ ទូ​ទាំង​ប្រ​ទេស​កំ​ពុង​ឆ្ពោះ​ដល់​ការ​ប្រា​រព្ធ​ខួប​អនុស្សាវ​រីយ៍ ៥០ ឆ្នាំ ទិវា​ភូមិ​ភាគ​ខាង​ត្បូង​រំដោះ​ទាំង​ស្រុង ឯក​ភាព​ទឹក​ដី (៣០/​៤/ ១៩៧៥​-៣០/​៤/​២០២៥)។ ខែ​មេ​សា​ក៏​ជា​ឱកាស​ដែល​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ ត្រៀម​រៀប​ចំ​ទទួល​អំ​ណរ​បុណ្យ​ចូល​ឆ្នាំ​ថ្មី។ ក្នុង​ឱកាស​នេះ បើក​នូវ​ទំព័រ​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​ណាម​បូ ក្នុង​សម័យ​តស៊ូ​ដណ្ដើម​ឯក​រាជ្យ​ជាតិ ក្រោម​ការ​ដឹក​នាំ​របស់​បក្ស ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ​ណាម​បូ បាន​សកម្ម​ចូល​រួម​ក្នុង​រណ​សិរ្ស​ជាតិ​រំដោះ​ភាគ​ខាង​ត្បូង​វៀត​ណាម។ ក្រោម​ទង់​ជ័យ​នៃ​សច្ច​ភាព និង​សាម​គ្គី​ភាព​ក្នុង​ការ​ប្រ​យុទ្ធ​កម្លាំង​បដិវត្តន៍​នៅ​តំ​បន់​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ​មាន​ការ​រីក​ចម្រើន​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស ដោយ​ទាក់​ទាញ​ព្រះ​សង្ឃ​និង​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ​ចូល រួម​យ៉ាង​ច្រើន​កុះ​ករ​ក្នុង​អង្គ​ការ​បដិវត្តន៍។ មាន​ចលនា​តស៊ូ​បាតុ​កម្ម​បើក​ចំ​ហ​ជា​ច្រើន​របស់​ជន​រួម​ជាតិ​និង​ព្រះ​សង្ឃ​ខ្មែរ ដែល​ប្រ​ឆាំង​នឹង​រដ្ឋា​ភិបាល​អា​យ៉ង​បាន​កើត​មាន​ឡើង។ លេច​ធ្លោ​បំ​ផុត​ក្នុង​ចំ​ណោម​នោះ មាន​ដូច​ជា៖ ការ​តស៊ូ​របស់​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ​ជាង ២ ម៉ឺន​នាក់​នៅ​ខេត្ត​ត្រា​វិញ ក្នុង​ឆ្នាំ ១៩៦៧; ការ​តស៊ូ​របស់​ព្រះ​សង្ឃ​ជាង ២០០ អង្គ​នៅ​រ៉ាច់​សយ (គៀង​យ៉ាង); ការ​តស៊ូ​របស់​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ​នៅ​ស្រុក​ថ្កូវ​ជាង ៤ ម៉ឺន​នាក់។ល។ ទាំង​អស់​បាន​បង្ហាញ​ពី​ស្មារតី​មិន​ចុះ​ញ៉ម​របស់​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ​ណាម​បូ។ ព្រោះ​ហេតុ​នោះ សឹង​តែ​រាល់​ភូមិ​ភាគ​នៅ​ណាម​បូ​តែង​មាន​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​ជា​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ។

យោង​តាម​ស្ថិតិ​នៅ​វាល​រាប​ទន្លេ​គឺវ​ឡុង មាន​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​ជា​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​ជាង ៨០ នាក់។ បច្ចុប្បន្ន មាន​មា​តា​តែ ៦ នាក់​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​នៅមាន​ជីវិត។ល។ យើង​ខ្ញុំ​មាន​ឱកាស​បាន​ទៅ​ជួប​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ថាច់​ធី​គុម្ព នៅ​ស្រុក​យ្វៀង​ហាយ ខេត្ត​ត្រា​វិញ; វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ធី​ហែន នៅ​ស្រុក​ហ្គ​ក្វាវ ខេត្ត​គៀង​យ៉ាង និង​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ង្វៀង​ធី​ជឺ នៅ​ស្រុក​ត្រឹង​វ៉ាន់​ថើយ ខេត្ត​កា​ម៉ាវ។ល។ ដើម្បី​រំលឹក​ឡើង​វិញ​នូវ​គុណូប​ការៈ​និង​ការ​រួម​ចំ​ណែក​យ៉ាង​ធំ​ធេង​របស់​វីរ​មា​តា​ទាំង​ឡាយ ឆ្លង​តាម​រយៈ​នោះ ជួយ​ផ្ដល់​ជា​កម្លាំង​ចិត្ត ក្ដី​ជឿ​ជាក់​ក្នុង​បុព្វ​ហេតុ​កសាង​និង​ការ​ពារ​មាតុ​ភូមិ​សង្គម និយម​រឹង​មាំ​នា​បច្ចុប្បន្ន៕

វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ថាច់​ធី​គុម្ព

វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ថាច់​ធីគុម្ព នៅ​ភូមិ​ប៉ា​យាម ឃុំ​ដូង​ស្វឹង ស្រុក​យៀង​ហាយ ខេត្ត​ត្រា​វិញ មាន​ប្តី​កូន​និង​បង​ប្រុស​ពលី​ជីវិត​ក្នុង​សម័យ​តស៊ូ​ប្រ​ឆាំង​អា​មេ​រិក សង្គ្រោះ​ជាតិ។

 ​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ថាច់​ធី​គុម្ព។

 អា​យុ ២០ ឆ្នាំ អ្នក​ម្តាយ​ថាច់​ធី​គុម្ព រៀប​ការ​ជា​មួយ​លោក​ង្វៀង​វ៉ាន់​តិត នៅ​ភូមិ​ស្លា​ប៉ាង ឃុំ​ដូង​ចូវ ស្រុក​យៀង​ហាយ។ កាល​នោះ ទី​នេះ​គឺ​ជា​តំ​បន់​មូល​ដ្ឋាន​បដិវត្តន៍ លោក​តិត ចូល​រួម​តស៊ូ​ប្រ​យុទ្ធ​រំ​ដោះ​ប្រ​ទេស​ជាតិ។ ចំ​ណែក​អ្នក​ម្តាយ​ធី​គុម្ព ចូល​រួម​កង​ឈ្លប​បំ​ពេញ​ភារ​កិច្ច​សម​រភូមិ​ក្រោយ ជួយ​ជំ​រុញ​ទឹក​ចិត្ត​ដល់​កង​កម្លាំង​ប្រ​យុទ្ធ។ រស់​នៅ​ទី​នេះ កូន​ទាំង​៦​នាក់​របស់​អ្នក​ម្តាយ កើត​មក​ជា​បន្ត​បន្ទាប់។ ពេល​ធំ​ពេញ​វ័យ កូន​ទី ១ របស់​អ្នក​ម្តាយ​ឈ្មោះ​ង្វៀង​វ៉ាន់​សាង ក៏​ចូល​រួម​កង​ជីវ​ពល​នៅ​ភូមិ​ភាគ។ ពេល​ប្រ​យុទ្ធ​នៅ​សម​រភូមិ​តំ​បន់​ផ្សារ​ង៉ូវ​ឡាក់ ថ្ងៃ​ទី ១៥/​៤/​១៩៧៤ បង​សាង ពលី​ជីវិត​ក្នុង​សមរ​ភូមិ​នោះ។

ក្រោយ​ពី​បាត់​បង់​កូន​ប្រុស​ពីរ​បី​ខែ អ្នក​ម្តាយ​ថាច់​ធី​គុម្ព បាន​រង​ទុក្ខ​ជាន់​លើ​ទុក្ខ ដោយ​លោក​តិត​ជា​ប្តី​បាន​ពលី​ជីវិត​ទៀត​និង​បង​ប្រុស​ម្នាក់​ឈ្មោះ​ថាច់​សក ដែល​រស់​នៅ​ជា​មួយ​ក្នុង​គ្រួ​សារ បាន​ពលី​ជីវិត​នៅ​សម​រភូមិ​ប្រ​យុទ្ធ​ភូមិ​សា​យុាំង ឃុំ​ដូង​ចូវ នៅ​ថ្ងៃ​ទី ១៦/​៨/​១៩៧៤។ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ អ្នក​ម្តាយ​តែ​ម្នាក់​ឯង​ចិញ្ចឹម​កូន​៥​នាក់ ក្រោយ​មក​ទៀត​មាន​កូន​ស្រី​ម្នាក់​បាន​ឈឺ​ស្លាប់។ រស់​នៅ​ភូមិ​ស្លា​ប៉ាង​បាន ២០ ឆ្នាំ គ្រួ​សារ​អ្នក​ម្តាយ​ថាច់​ធី​គុម្ព ក៏​បាន​រើ​ផ្ទះ​មក​រស់​នៅ​ភូមិ​ប៉ា​យាម ឃុំ​ដូង​ស្វឹង​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។

អ្នក​ម្តាយ​ថាច់​ធី​គុម្ព លើក​បង្ហាញ​ប័ណ្ណ​ទទួល​ស្គាល់​កិត្តិ​នាម​វីរមា​តា​វៀត​ណាម​ដែល​ប្រ​ធាន​រដ្ឋ​ប្រ​ទាន
អួត​នឹង​កម្មា​ភិបាល​ឃុំ​ដូង​ស្វឹង។

អា​យុ ៩៣ ឆ្នាំ ដូច្នេះ ការ​ចង​ចាំ​របស់​អ្នក​ម្តាយ​មិន​បាន​ល្អ​ទៀត ការ​និយាយ​រៀប​រាប់​របស់​អ្នក​ម្តាយ​មិន​បាន​ហូរ​ហែ ប៉ុន្តែ​ក៏​ល្មម​ឱ្យ​យើង​ខ្ញុំ​អាច​យល់​ពី​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​របស់​អ្នក​ម្តាយ ដើម្បី​ប្តី​និង​កូន​អនុវត្ត​ភារ​កិច្ច​បដិវត្តន៍​រហូត​ដល់​ពលី​ជីវិត។ អ្នក​ម្តាយ​តែង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្លួន​ឯង ដោយ​បញ្ជាក់​ថា “ជី​វិត​របស់​ម្តាយ ស៊ូ​លះ​បង់​គ្រប់​យ៉ាង​ដើម្បី​ការ​ពារ​មាតុ​ភូមិ”។ អ្នក​ម្តាយ​រៀប​រាប់ មាន​ម្តង​នោះ​ពេល​ប្តី​ខ្ញុំ​និង​បង​ប្អូន​ក្នុង​កង​កំ​ពុង​ប្រ​ជុំ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ក្រោយ​របស់​ខ្ញុំ នៅ​ភូមិ​ស្លា​ប៉ាង មាន​ខ្មាំង​ម្នាក់​កាន់​កាំ​ភ្លើង​ដើរ​សំ​ដៅ​មក​រក​ខ្ញុំ​ហើយ​សួរ​ថា មាន​ឃើញ​អ្នក​បដិវត្តន៍​ឈ្មោះ​នេះ​ឈ្មោះ​នោះ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ទេ ខ្ញុំ​ស្រែក​ខ្លាំងៗ​ថា “មាន​នៅ​ពេញ​ផ្ទះ” ដោយ​សម្តី​គំ​ហែក​គំ​ហោក​របស់​ខ្ញុំ ខ្មាំង​គិត​ថា​ជា​ការ​សម្លុត មិន​មែន​ជា​ការ​ពិត ទើប​វា​ចាក​ចេញ​ទៅ។ រៀប​រាប់​ដល់​ចំ​ណុច​នេះ អ្នក​ម្តាយ​សើច រួច​បន្ត “កាល​នោះ ប្រ​សិន​បើ​ខ្មាំង​ចូល​ផ្ទះ ឃើញ​កង​កម្លាំង​យើង​កំ​ពុង​ប្រ​ជុំ វា​មាន​កាំ​ភ្លើង ក្នុង​ដៃ​ស្រាប់ ប្រា​កដ​ជា​បាញ់​កម្ទេស​កង​កម្លាំង​របស់​យើង​ភ្លាមៗ​នោះ​តែ​ម្តង”។

លោក​ត្រឹម​ហាយ​វ៉ូវ លេ​ខា​គណៈ​កម្មា​ធិការ​បក្ស​ឃុំ​ដូង​ស្វឹង បញ្ជាក់៖ “រយៈ​ពេល​កន្លង គណៈ​កម្មា​ធិការ​បក្ស គណៈ​កម្មា​ធិការ​ប្រ​ជា​ជន​ឃុំ​ដូង​ស្វឹង តែង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចង្អុល​ការ​ដល់​គណៈ ផ្នែក អង្គ​ការ​មហា​ជន​នានា​ក្នុង​ឃុំ សហ​ការ​ជា​មួយ​កា​រិយា​ល័យ​ការ​ងារ យុទ្ធ​ជន​ពិការ​-សង្គម​កិច្ច​ស្រុក កសាង​ផែន​ការ​ដើម្បី​អនុវត្ត​ល្អ​នូវ​គោល​នយោ​បាយ​តប​ស្នង​សង​គុណ ចាត់​ទុក​នេះ​ជា​ភារ​កិច្ច​មួយ​ដ៏​សំ​ខាន់​ក្នុង​ចំ​ណោម​ភារ​កិច្ច​អភិ​វឌ្ឍ​សេដ្ឋ​កិច្ច​-សង្គម រក្សា​សន្តិ​សុខ​នយោ​បាយ​នៅ​ភូមិ​ភាគ។ ហេតុ​នោះ ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​កន្លង គណៈ​កម្មា​ធិការ​បក្ស គណៈ​កម្មា​ធិការ​ប្រ​ជា​ជន​ឃុំ តែង​សហ​ការ​ជា​មួយ​គណៈ ផ្នែក​អង្គ​ការ​មហា​ជន អនុ​វត្ត​នូវ​គោល​នយោ​បាយ​ចំ​ពោះ​មាន​អ្នក​សគុណ​ចំ​ពោះ​បដិវត្តន៍ ធា​នា​បាន​ពេញ​លេញ​និង​ទាន់​ពេល។ ក្រៅ​ពី​នោះ ភូមិ​ភាគ​នានា​លើ​ភូមិ​សាស្ត្រ​ឃុំ​នៅ​ទាំង​ចលនា​មជ្ឈ​ដ្ឋាន​ប្រ​ជា​ជន​អនុ​វត្ត​ល្អ​ចលនា​តប​ស្នង​សង​គុណ ទាក់​ទាញ​ប្រ​ជា​ជន​ចូល​រួម​យ៉ាង​ច្រើន​កុះ​ករ អញ្ជើញ​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​និង​ជូន​អំ​ណោយ​នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ទាន​ផ្សេងៗ បុណ្យ​ចូល​ឆ្នាំ​ថ្មី​ប្រ​ពៃ​ណី​របស់​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ។ ឆ្លង​តាម​រយៈ​សកម្ម​ភាព​ជាក់​ស្តែង​ទាំង​នេះ មិន​ត្រឹម​តែ​បង្ហាញ​ពី​គុណ​ធម៌​ដ៏​ប្រ​សើរ​អំ​ពី​ការ​ផឹក​ទឹក​នឹក​ប្រ​ភព​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ថែម​ទាំង​រួម​ចំ​ណែក​ពង្រឹង​ផែន​មហា​សាមគ្គី​ទូទាំង​ជន​ជាតិ រក្សា​រឹង​មាំ​សន្តិ​សុខ​នយោ​បាយ នៅ​ភូមិ​ភាគ”៕                         

វីរមា​តា​វៀត​ណាម​ធី​ហែន នៅ​វិញ​ហ្វា​ហឹង​ណាម

ឆ្លង​កាត់​សម័យ​តស៊ូ​ទាំង ២ លើក ប្រ​ឆាំង​អា​ណា​និគម​បា​រាំង​និង​ចក្រ​ពត្តិ​អា​មេ​រិក ខេត្ត​គៀង​យ៉ាង មាន​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​ជាង ១៧០០ នាក់ ក្នុង​នោះ មាន​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​ជា​ច្រើន។ អនុវត្ត​គោល​នយោ​បាយ​តប​ស្នង​សង​គុណ គ្រប់​ថ្នាក់ គ្រប់​ផ្នែក​លើ​ភូមិ​សាស្ត្រ​ខេត្ត បាន​និង​កំ​ពុង​យក​ចិត្តទុក​ដាក់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដល់​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​ធី​ហែន នៅ​ភូមិ ៤ ឃុំ​វិញ​ហ្វា​ហឹង​ណាម ស្រុក​ហ្គ​ក្វាវ។

    វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ធី​ហែន។

ស្ពាន​ចំ​ណុះ​ទម្ងន់​ផ្ទុក ៥ តោន ឆ្លង​ព្រែក​មើយ​ដើម នៅ​ចម្ងាយ​ពី​ផ្ទះ​របស់​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​ធី​ហែន ពីរ​បី​រយ​ម៉ែត្រ បាន​កសាង​រួច។ ឥ​ឡូវ​នេះ អង្គ​ភាព​នានា​ពេល​ចុះ​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​អ្នក​ម្តាយ​មាន​ភាព​ងាយ​ស្រួល។ ពី​ក្បាល​ស្ពាន​ទៅ​ដល់​ផ្ទះ​អ្នក​ម្តាយ មាន​ផ្លូវ​ដាន​រត់​ទៅ​ត្រង់​អម​ដោយ​ផ្ទះ​ថ្ម​ទើប​សង់​ថ្មីៗ តាម​របង​មាន​ដាំ​ផ្កា​ចម្រុះ​ពណ៌​និង​វាល​ស្រែ​ពណ៌​បៃ​តង។ បង​យ័ញ​ហូវ កូន​ប្រ​សា​ពៅ ហើយ​ក៏​ជា​អ្នក​នៅ​ថែ​ទាំ​អ្នក​ម្តាយ ឱ្យ​ដឹង៖ “ជាង​មួយ​ឆ្នាំ​មក​នេះ អ្នក​ម្តាយ​មាន​អា​ការៈ​បាត់​បង់​ការ​ចង​ចាំ ភ្លេច​ភ្លាំង​ច្រើន ដូច្នេះ យើង​ខ្ញុំ​សម្រេច​ចិត្ត​ធ្វើ​របង​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ​ផ្ទះ ព្រោះ​ថា ធ្វេស​ប្រ​ហែស​តែ​បន្តិច គាត់​ដើរ​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ។ ព្រោះ​តាម​ទម្លាប់ គាត់​ច្រើន​ដើរ​ទៅ​លេង​ផ្ទះ​កូន​នៅ​ជិតៗ”។ តាម​មាត់​ព្រែក​មើយ​ដើង ចម្ងាយ​ពី​ផ្ទះ​អ្នក​ម្តាយ ឆ្លង​តែ​ប្រ​ឡាយ​មួយ គឺ​ផ្ទះ​កូន​ស្រី​ទី ៦ បន្ទាប់​ទៀត​គឺ​ផ្ទះ​កូន​ប្រុស​ទី ៤ និង​កូន​ស្រី​ច្បង។ល។ ផ្ទះ​មាន​ដី​ស្រែ ៣០ កុង​ជាប់​តាម​មាត់​ប្រ​ឡាយ អ្នក​ម្តាយ​ចែក​ឱ្យ​កូន ៧ នាក់​ស្មើៗ​គ្នា សព្វ​ថ្ងៃ​កូនៗ​មាន​ផ្ទះ​សម្បែង​សម​រម្យ។ ចំ​ណែក​អ្នក​ម្តាយ​វិញ រស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ឧប​ការ​គុណ​ភ្ជាប់​នឹង​ផ្ទះ​កូន​ស្រី​ពៅ ធី​ហុង​ភឿង -ប្រ​ពន្ធ​បង​ហូវ។

ភូមិ​ភាគ​តែង​ទៅ​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​ធី​ហែន​ជា​ប្រ​ចាំ។

បង​ស្រី​ធី​សើុង កូន​ស្រី​ទី​៣​របស់​អ្នក​ម្តាយ រ៉ាយ​រ៉ាប់៖ “ពេល​ដែល​អ្នក​ម្តាយ​នៅ​ចង​ចាំ​ល្អ អ្នក​ម្តាយ​តែង​និយាយ​ពី​ប្រវត្តិ​នៃ​ការ​តស៊ូ​របស់​គាត់​ជូន​មាតុ​ភូមិ គាត់​ថា ចំ​ពោះ​អ្នក​ម្តាយ​នេះ​ជា​កា​តព្វ​កិច្ច​របស់​ប្រ​ជា​ពល​រដ្ឋ​ក្នុង​ការ​តស៊ូ​ប្រ​ឆាំង​ទាម​ទារ​ឯក​រាជ្យ ឯក​ភាព​ទឹក​ដី។ អ្នក​ម្តាយ​យល់​ថា ប្រ​ជា​ពល​រដ្ឋ​គ្រប់​គ្នា​ក៏​ធ្វើ​ដូច​ម្តាយ​ដែរ ពេល​មាន​ឱកាស​ចូល​រួម​តស៊ូ​ប្រ​ឆាំង។ ឥ​ឡូវ អ្នក​ម្តាយ​បាន​រដ្ឋ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​យ៉ាង​ខ្លាំង តាំង​ពី​ប្រាក់​ចំ​ណាយ​ប្រ​ចាំ​ថ្ងៃ ផ្ទះ​ស្នាក់​នៅ​និង​របប​ពេល​ឈឺ​ថ្កាត់​ទៀត​ផង”។ ក្នុង​រឿង​របស់​អ្នក​ម្តាយ​ដែល​កូនៗ​ចង​ចាំ​មិន​ភ្លេច​នោះ​គឺ កាល​ពី​ឆ្នាំ ២០២០ អ្នក​ម្តាយ​បាន​រួម​ជា​មួយ​នឹង​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ៤ នាក់​ទៀត ដែល​ខេត្ត​គៀង​យ៉ាង​អញ្ជើញ​ទៅ​កាន់​រដ្ឋ​ធានី​ហា​ណូយ ដើម្បី​ចូល​រួម​ពិធី​ជួប​ជុំ​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​ឆ្នើម​ទូ​ទាំង​ប្រ​ទេស ដែល​រៀប​ចំ​ជា​លើក​ដំ​បូង បន្ទាប់​ពី​រយៈ​ពេល ២៥ ឆ្នាំ អនុវត្ត​តាម​បទប្បញ្ញត្តិ​អនុ​គ្រោះ​ដល់​អ្នក​មាន​សគុណ​ចំ​ពោះ​បដិ​វត្តន៍។ បង​យ័ញ​ហា កូន​ប្រុស​ទី ៤ របស់​អ្នក​ម្តាយ រំលឹក​ឡើង​វិញ៖ “ក្រោយ​ពី​ត្រ​ឡប់​មក​វិញ អ្នក​ម្តាយ​សប្បាយ​រីក​រាយ​ខ្លាំង​ណាស់ ព្រោះ​បំ​ណង​របស់​ម្តាយ គឺ​បាន​ទៅ​ទស្សនា​ប្រាង្គ​តម្កល់​សព​អ៊ំ​ហូ ឥឡូវ​នេះ ម្តាយ​បាន​សម្រេច​ក្តី​បំ​ណង​ហើយ”។

ក្នុង​សម័យ​សង្រ្គាម អ្នក​ម្តាយ​ធី​ហែន ជា​អ្នក​មាន​សគុណ​ចំ​ពោះ​បដិវត្តន៍ ប្តី​និង​កូន​បាន​ពលី​ជី​វិត។ ប្រ​ទេស​ជាតិ​បាន​ឯក​រាជ្យ អ្នក​ម្តាយ​រស់​នៅ​ស្រុះ​ស្រួល​ជា​មួយ​មា​មីង​ភូមិ​ផង​របង​ជា​មួយ។ ដូច្នេះ​ហើយ កូន​ចៅ​បាន​រៀន​សូត្រ​តាម​គំរូ​អ្នក​ម្តាយ តែង​ខិត​ខំ​ឈាន​ឡើង​ក្នុង​ជីវ​ភាព និង​រួម​ចំ​ណែក​កសាង​មាតុ​ភូមិ។ បង​យ័ញ​ហា ឱ្យ​ដឹង៖ “ឥឡូវ ម្តាយ​មាន​កូន​ចៅ ជិត​ម្ភៃ​នាក់ អ្នក​ទាំង​អស់​បាន​រៀន​ចប់​កម្រិត​វិទ្យា​ល័យ ខ្លះ​ក៏​បាន​ទៅ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្រុម​ហ៊ុន សហ​គ្រាស​នៅ​ទី​ក្រុង​ហូជី​មិញ ប៊ិញ​យឿង និង​មណ្ឌល​ឧស្សា​ហកម្ម​វិញ​ហ្វា​ហឹង​ណាម។ ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​ចូល​ឆ្នាំ​ថ្មី កូន​ចៅ​មក​លេង​និង​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ពេញ​ផ្ទះ”។ តាម​ប្រ​សាសន៍ លោក​យ័ញ​តឹ្វង អនុ​ប្រ​ធាន​ភូមិ ៤ ឃុំ​វិញ​ហ្វា ហឹង​ណាម គ្រួ​សារ​អ្នក​ម្តាយ​ធី​ហែន​និង​កូន​ចៅ​របស់​គាត់ គឺ​ជា​គំរូ​សម្រាប់​ភូមិ​លើក​ឡើង​ពេល​ចលនា​កសាង​ជន​បទ​ថ្មី ភូមិ​វប្ប​ធម៌​ជា​ដើម ព្រោះ​ស្មារតី​សាមគ្គី​និង​ការ​រួម​ចំ​ណែក​កសាង​មាតុ​ភូមិ​របស់​មហា​គ្រួ​សារ​នេះ។

គ្រួ​សារ​អ្នក​ម្តាយ​ធី​ហែន រស់​នៅ​ស្រុះ​ស្រួល​ជា​មួយ​ភូមិ​ផង​របង​ជា​មួយ ភូមិ​ភាគ​តែង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ក្នុង​ឱកាស​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ទាន បុណ្យ​ចូល​ឆ្នាំ​ថ្មី និង​ទិវា​អនុ​ស្សាវ​រីយ៍​យុទ្ធ​ជន​ពិ​ការ​-ពលី ផ្នែក​ការ​ងារ-យុទ្ធ​ជន​ពិការ​និង​សង្គម​កិច្ច សហ​ការ​រួម​ជា​មួយ​គណៈ ផ្នែក អង្គ​ការ​មហា​ជន​ដែល​ពាក់​ព័ន្ធ​នៅ​ខេត្ត​គៀង​យ៉ាង តែង​រៀប​ចំ​ចុះ​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ សម្ដែង​ការ​ដឹង​គុណ។ សម្រាប់​ថ្ងៃ​ធម្ម​តា បង​ត្វឹង រ៉ាយ​រ៉ាប់៖ “ខ្ញុំ​តែង​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​និង​មើល​អ្នក​ម្តាយ​ជា​ប្រ​ចាំ បើ​គ្រួ​សារ​អ្នក​ម្តាយ​ត្រូវ​ការ​ជំ​នួយ​អ្វី​បន្ថែម យើង​ខ្ញុំ​និង​ធ្វើ​សេនា​ធិការ​ជូន​ថ្នាក់​លើ​បាន​ទាន់​ពេល ដើម្បី​រួម​ចំណែក​អនុវត្ត​ល្អ​គោល​នយោ​បាយ​តប​ស្នង​សង​គុណ​របស់​បក្ស និង​រដ្ឋ”៕

អ្នក​ម្ដាយ​ចឺ នៅ​ឃុំ​ខាញ់​ប៊ិញ​ដុង

ឆ្នាំ​នេះ អ្នក​ម្ដាយ​មាន​អា​យុ ៩៣ ឆ្នាំ​ហើយ។ ទោះ​ឋិត​ក្នុង​បច្ឆិម​វ័យ​ក៏​ដោយ តែ​មាន​ពេល​ខ្លះ​ស្មារតី​របស់​គាត់ “នៅ​ចង​ចាំ​ល្អ​ណាស់” គាត់​តែង​នឹក​ដល់​កូន​ប្រុស​ទាំង ២ នាក់។ អ្នក​ម្ដាយ​និយាយ​ដោយ​ទឹក​មុខ​ស្រ​ងូត​ស្រ​ងាត់ ប៉ុន្តែ​ពោរ​ពេញ​ដោយ​មោទន​ភាព៖ “ពួក​វា​ពីរ​នាក់… ពួក​វា​ទើប​ជា​អ្នក​មើល​ថែ​ម្តាយ​ពេល​វ័យ​ចាស់​ជរា!”...។

វីរមា​តា​រៀត​ណាម​ង្វៀង​ធីចឺ​សំ​ណេះ​សំ​ណាល​យ៉ាង​សប្បាយ​រីក​រាយ​ជា​មួយ​លោក ត្រឹង​ទ្រុង​ថេ
អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំខាញ់ប៊ិញតី។

អ្នក​ម្ដាយ​គឺ​ជា​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ង្វៀង​ធី​ចឺ ជា​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ នៅ​ភូមិ ៥ ឃុំ​ខាញ់​ប៊ិញ​ដុង ស្រុក​ត្រឹង​វ៉ាន់​ថើយ ខេត្ត​កា​ម៉ាវ។ គាត់​មាន​កូន ២ នាក់​ជា​យុទ្ធ​ជន​ពលី​គឺ ហ្វិញ​វ៉ាន់​យ៉ៀក និង​ហ្វិញ​វ៉ាន់​បាវ។ តាម​ការ​រៀប​រាប់​របស់​បង​ស្រី ហ្វិញ​កីម​ត្រាង ជា​កូន​ស្រី​ពៅ​របស់​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ង្វៀង​ធី​ចឺ៖ កាល​ម្ដាយ​នៅ​ចង​ចាំ​ល្អ ពេល​បុណ្យ​ដារ​បង​ប្រុស​ម្តងៗ គាត់​តែង​និយាយ​រៀប​រាប់​រឿង​រ៉ាវ​ពី​ដើម។ រឿង​រ៉ាវ​ពី​សម័យ​សង្រ្គាម អំ​ពី​ទុក្ខ​លំ​បាក​របស់​គ្រួ​សារ រឿង​អ្នក​ភូមិ​ដែល​រង​ការ​ឈឺ​ចាប់​ជា​ច្រើន​ដោយ​សារ​សង្គ្រាម។ រស់​នៅ​ក្នុង​តំ​បន់​មូល​ដ្ឋាន​តស៊ូ ឪពុក​របស់​បង​ស្រី បន្ទាប់​មក​បង​ប្រុស​ទី​ពីរ (យុទ្ធ​ជន​ពលី​យ៉ៀក) និង​បង​ប្រុស​ទីបី (យុទ្ធ​ជន​ពលី​ប៉ាវ) ឆាប់​ភ្ញាក់​រលឹក​រួច​ទៅ​តាម​បដិវត្តន៍។ មាន​ពេល​មួយ​ប្រ​យុទ្ធ​នឹង​សត្រូវ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី ៣០ ខែ​មី​នា ឆ្នាំ ១៩៧៣ នៅ​ភូមិ​រ៉ាច់​គុយ បង​ប្រុស​ទី​បី​បាន​ពលី​ជី​វិត។ ចំ​ណែក​បង​ប្រុស​ទី​ពីរ ជា​យុទ្ធ​ជន​យោធ​ភូមិ​ភាគ ៩ បន្ទាប់​ពី​បង​ប្រុស​ទី​បី​ពលី​ជីវិត​បាន ៧ ខែ គាត់​ក៏​ពលី​ជីវិត​ក្នុង​សម​រភូមិ​ប្រ​យុទ្ធ​នៅ​ខេត្ត​តី​និញ នៅ​ថ្ងៃ​ទី ១៩ ខែ​តុលា ឆ្នាំ ១៩៧៣។ “ម្តាយ​គាត់​និយាយ​ថា បង​ប្រុស​ទី​ពីរ ជា​ប្រ​ធាន​កង​អនុ​សេនា​តូច ពេល​គាត់​ពលី​ជីវិត​អា​យុ​ទើប​តែ ២០ ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណោះ។ ចំ​ណែក​បង​ប្រុស​ទី​បី បាន​ពលី​ជីវិត​នៅ​ស្រុក​កំ​ណើត​ខាញ់​ប៊ិញ​ដុង ពេល​គាត់​អា​យុ ១៧ ឆ្នាំ ។ល។ ម្តាយ​គាត់​និយាយ​ថា បង​ប្រុស​ទី​ពីរ និង​ទី​បី បាន​ពលី​ជីវិត​ក្នុង​វ័យ​នៅ​ក្មេង​ណាស់ ប៉ុន្តែ​ពួក​គាត់​ពលី​ជីវិត​ដើម្បី​នាំ​មក​សន្តិ​ភាព នាំ​មក​ជីវ​ភាព​សម្បូរ​សប្បាយ​ជូន​ភូមិ​ស្រុក ម្ល៉ោះ​ហើយ​ម្តាយ​គាត់​មិន​សូវ​កើត​ទុក្ខ​ព្រួយ​ទៀត...” សំ​ដី​របស់​បង​ស្រី​ត្រាង អួល​ណែន​ដើ​មក និង​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក ខណៈ​ពេល​រៀប​រាប់​ឡើង​វិញ ដូច្នេះ...។

ថ្ងៃ​ទី ៣០ ខែ​មេ​សា ឆ្នាំ ១៩៧៥ ជា​ថ្ងៃ​ដែល​ភាគ​ខាង​ត្បូង​បាន​រំ​ដោះ​ទាំង​ស្រុង ជា​សញ្ញា​បង្ហាញ​ពី​ការ​បញ្ចប់​សង្រ្គាម​និង​ឯក​ភាព​ទឹក​ដី។ ប៉ុន្តែ​ផល​វិបាក​របស់​សង្គ្រាម​បាន​បន្សល់​ទុក​យ៉ាង​ធ្ងន់​ធ្ងរ ជីវ​ភាព​នៅ​តំ​បន់​ជន​បទ​ខាញ់​ប៊ិញ​ដុង​លំ​បាក​ខ្លាំង​ណាស់។ បង​ស្រី​ហ្វិញ​កីម​ត្រាង រៀប​រាប់​ឡើង​វិញ៖ “ឪពុក​ខ្ញុំ​រង​របួស​ដោយ​សារ​ជាប់​គុក​ក្នុង​សម័យ​សង្គ្រាម ហេតុ​នោះ គាត់​មិន​បាន​ជួយ​កិច្ច​ការ​ម្តាយ​ខ្ញុំ​ទេ។ គាត់​បាន​ទទួល​មរណៈ​ភាព​នៅ​ឆ្នាំ ២០១៥ ។ល។ ម្តាយ​ខ្ញុំ​គាត់​ពូ​កែ​ណាស់ ហើយ​លំ​បាក​ណាស់​ដែរ។ ការ​ងារ​ស្រែ​ចម្ការ ផ្ទះ​សម្បែង។ល។ គឺ​ម្តាយ​គាត់​រ៉ាប់​រង​ទាំង​អស់​ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​គ្រួ​សារ។ ម្តាយ​ជា​ក្តី​មោទន​ភាព ជា​គំរូ​ល្អ​សម្រាប់​យើង​ខ្ញុំ​យក​តម្រាប់​តាម”។

ខ្ញុំ​មាន​ឱកាស​រួម​ជា​មួយ​គណៈ​ប្រតិ​ភូ​កម្មា​ភិ​បាល អញ្ជើញ​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ និង​ប្រ​សិទ្ធ​ពរ​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម ង្វៀង​ធីចឺ ស្រប​ក្នុង​ឱកាស​ដើម​ឆ្នាំ​ថ្មី។ រឿង​រ៉ាវ​សប្បាយ​អំពី​អ្នក​ម្តាយ បង​ស្រី​ត្រាង រៀប​រាប់​ឱ្យ​ដឹង៖ “ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មក​នេះ ដោយ​អ្នក​ម្តាយ​មាន​វ័យ​ចាស់ ហេតុ​នោះ​ពេល​ខ្លះ​គាត់​ចង​ចាំ ពេល​ខ្លះ​ក៏​ភ្លេច។ ប៉ុន្តែ​គាត់​តែង​នឹក​រលឹក​ដល់​បង​ប្រុស​ទាំង ២ នាក់។ ពេល​នឹក​កូន​ម្តងៗ គាត់​និយាយ​ដោយ​ទឹក​មុខ​ស្រ​ងូត​ស្រ​ងាត់ ប៉ុន្តែ​ពោរ​ពេញ​ដោយ​មោទន​ភាព៖ “ពួក​វា​ទាំង​ពីរ​នាក់​ស្លាប់​ទាំង​វ័យ​នៅ​ក្មេង​ពេក​ណាស់! ប៉ុន្តែ​ពួក​វា​ទើប​ជា​អ្នក​ចិញ្ចឹម​ម្តាយ ពេល​ចាស់​ជរា”។ ដោយ​ឃើញ​ខ្ញុំ​មាន​ក្តី​រំភើប បង​ស្រី​ត្រាង ញ​ញឹម​រួច​និយាយ​បន្ត៖ “ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​នេះ ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​ទាន​ម្តងៗ ឬ​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​សំ​ខាន់ៗ​របស់​ប្រ​ទេស​របស់​ភូមិ​ភាគ តែង​មាន​គណៈ​ប្រតិ​ភូ​កម្មា​ភិ​បាល​នៅ​ឃុំ ស្រុក សូម្បី​តែ​ខេត្ត​និង​មជ្ឈិម​ក៏​អញ្ជើញ​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ លើក​ទឹក​ចិត្ត និង​ជូន​អំ​ណោយ​ដល់​អ្នក​ម្តាយ​ដែរ។ ខណៈ​នោះ ម្តាយ​ខ្ញុំ​ត្រេក​អរ​ណាស់ រួច​រៀប​រាប់​ពី​ការ​ពលី​ជីវិត​របស់​បង​ប្រុស​ទាំង​ពីរ​ជូន​ប្រ​ទេស​ជាតិ គឺ​ពិត​ជា​សក្តិ​សម​ណាស់។ អា​ស្រ័យ​ហេតុ​នោះ ទើប​ម្តាយ​និង​យើង​ខ្ញុំ មាន​ជីវ​ភាព​សុខ​សាន្ត​ដូច​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ”។

នៅ​ចាំ​បាន​ថា ថ្ងៃ​នោះ ពេល​រៀប​រាប់​ពី រឿង​រ៉ាវ​អតីត​កាល​របស់​ម្តាយ លោក​ត្រឹង ទ្រុង​ថែ អនុ​ប្រ​ធាន​គណៈ​កម្មា​ធិការ​ប្រ​ជា​ជន ឃុំ​ខាញ់​ប៊ិញ​តី ឱ្យ​ដឹង​ដោយ​មោទន​ភាព៖ កាល​ពី​មុន ពេល​មាន​គណៈ​ប្រតិ​ភូ​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ម្តងៗ អ្នក​ម្តាយ​និយាយ​ទំ​នាក់​ទំនង​ល្អ​ណាស់។ អ្នក​ម្តាយ​រាក់​ទាក់​អញ្ជើញ​ពិសា​ទឹក ហូប​បាយ​យ៉ាង​កក់​ក្តៅ។ល។ ហើយ​តែង​ឆ្លើយ​យ៉ាង​ម៉ឺង​ម៉ាត់ ពេល​មាន​អ្នក​ណា​សួរ​អំ​ពី​ការ​បាត់​បង់​ដ៏​ឈឺ​ចាប់​ដែល​អ្នក​ម្តាយ​ស៊ូ​ទ្រាំ​ដោយ​សារ​សង្គ្រាម៖ “ម្តាយ​មិន​ស្ដាយ​អ្វី​ទាំង​អស់។ ម្តាយ​ត្រេក​អរ​ពេល​ឃើញ​ស្រុក​កំ​ណើត​យើង​កាន់​តែ​អភិវឌ្ឍន៍​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ ឈាន​ឡើង​ជា​សន្សឹមៗ”… ធ្វើ​តាម​គំរូ​របស់​ម្តាយ ម្ល៉ោះ​ហើយ​កូន​ចៅ​របស់​គាត់​សព្វ​ថ្ងៃ អ្នក​ណា​ក៏​មាន​ការ​ងារ​ធ្វើ​លំ​នឹង។ អ្នក​ណា​ក៏​រស់​នៅ​ស្រុះ​ស្រួល រួម​គ្នា​កសាង​ភូមិ​ស្រុក​ឱ្យ​កាន់​តែ​សម្បូរ​សប្បាយ​និង​ស៊ី​វិល័យ​ដែរ”៕ 

 ក្រុមអ្នកយកព័ត៌មាន-​ប្រែសម្រួល ធាច់ធី-មុនី-ត្រឹងរ៉ូន

…រូប​ភាព​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​ដែល​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​តែង​ដក់​ជាប់​ក្នុង​ចិត្ត​ជា​និច្ច​ពេល​និយាយ​ដល់​គាត់​ម្តងៗ។ ទោះ​បី​មាន​វ័យ​ចំ​ណាស់​ទៅ​តា​មពេល​វេលា ប៉ុន្តែ​កែវ​ភ្នែក អា​កប្ប​កិរិយា សកម្ម​ភាព​របស់​ម្តាយ នៅ​តែ​បង្ហាញ​ពី​ឆន្ទៈ​មិន​ធម្ម​តា និង​កម្លាំង​ជីវិត ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​គ្មាន​អ្វី​អាច​ធ្វើ​ឱ្យ​ចុះ​ញ៉ម​បាន។ “… វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​អើយ! សូម​អរ​គុណ​អ្នក​ម្តាយ អ្នក​ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ”។ មែន​ហើយ យើង​ខ្ញុំ​ជា​កូន​ចៅ​ជំ​នាន់​ក្រោយ សូម​ថ្លែង​ការ​ដឹង​គុណ​និង​សន្យា​ស្នង​បន្ត​ប្រ​វេណី​ដ៏​អង់​អាច រុង​រឿង​របស់​ប្រ​ជា​ជាតិ។ សូម​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត កសាង​ប្រ​ទេស​វៀត​ណាម​ឱ្យ​កាន់​តែ​សម្បូរ​សប្បាយ និង​ស្រស់​ស្អាត​ជាង​ទៀត! យើង​ខ្ញុំ​ជា​និច្ច​កាល​នឹក​ដល់​វីរ​មា​តា​វៀត​ណាម​គ្រប់ៗ​រូប!

 

ចែករំលែកអត្ថបទ