តាមមន្ទីរអប់រំនិងបណ្តុះបណ្តាលក្រុងកឹងធើ រាល់ការិយាល័យអប់រំ និងសាលានានា ក្រោមឱវាទអនុវត្តសម្រេចរួចរាល់ការងារត្រៀមបម្រុង ឈានចូលឆ្នាំសិក្សាថ្មី២០១៥-២០១៦។
ជាង៤០ឆ្នាំកន្លង ថ្ងៃណាក៏ដូចជាថ្ងៃណា លោកគ្រូថាច់កួនហ្វិញតាក់ តែងជិះកង់ទៅសាលាបង្រៀនអក្សរខ្មែរជានិច្ច។ មកទល់ពេលនេះ មានសិស្សជាច្រើនមានវ័យវឌ្ឍនាការ ប៉ុន្តែលោកគ្រូនៅតែបន្តការងាររបស់ខ្លួនក្នុងការបណ្តុះពន្លកជំនាន់ថ្មី។
អនុវត្តគោលលំនាំ" សាសនា-ជនជាតិ - លទ្ធិសង្គមនិយម" សមាគមសាមគ្គីព្រះសង្ឃស្នេហាជាតិខេត្តសុកត្រាំង បានបង្កលក្ខណៈជូនអង្គការសាសនាទាំងឡាយសកម្មភាពត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់សាសនា និងច្បាប់រដ្ឋ រួមចំណែករក្សាសន្តិសុខនយោបាយ សណ្ដាប់ធ្នាប់ សុវត្ថិភាព សង្គមក្នុងតំបន់ជនជាតិខ្មែរ។
អ៊ូមិញ ជាភូមិភាគមួយក្នុងចំណោមភូមិភាគទាំងឡាយដែលមានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅកុះករ ក្នុងនោះ អ្នកដែលមិនទាន់ចេះអានចេះសរសេរអក្សរសាស្រ្តជាតិរបស់ខ្លួននៅមានចំនួនច្រើន។
ផ្នែកអប់រំស្រុកឡុងភូ ខេត្តសុកត្រាំង បានផ្តុំកម្លាំងលើកកម្ពស់សមត្ថ ភាពមុខជំនាញវិជ្ជាជីវៈជូនកងជួរគ្រូបង្រៀន ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹង តម្រូវការអប់រំក្នុងដំណាក់កាលថ្មី។
វត្តសិលាទ្រ(ថ្មទល់) ឋិតនៅសង្កាត់៩ ក្រុងត្រាវិញ បានបរិច្ចាគដីជាង៤,០០០ ម៉ែត្រការ៉េ ជូនរដ្ឋអំណាចភូមិភាគសង់សាលារៀននិងដំណាក់សុខាភិបាល។
ច្រើនឆ្នាំកន្លង វត្តបទុមសាគរបឹងភ្នៀត នៅភូមិបឹងប៊ុយ ឃុំលីវទូ ស្រុក ត្រឹងដេ ខេត្តសុកត្រាំង បានបើកបង្រៀនអក្សរខ្មែរ បាលី និងធម្មវិន័យ រាប់រយថ្នាក់សម្រាប់ព្រះសង្ឃ និងកូនចៅជនរួមជាតិខ្មែរចូលរៀនសូត្រ រួមចំណែកក្នុងការបណ្ដុះបណ្ដាលប្រភពកម្មាភិបាលខ្មែរ នៅលើភូមិ សាស្រ្ត។
លោកគ្រូហ្វិញណេ នៅភូមិខ្វានតាង ទីប្រជុំជនឡុងភូ ស្រុកឡុងភូ ខេត្តសុកត្រាំង មិនត្រឹមតែជាគ្រូបង្រៀនមួយរូបអស់ពីចិត្តនឹងរបរប៉ុណ្ណោះទេ លោកថែមទាំងជាអ្នកអប់រំចិញ្ចឹមកូនរៀនសូត្រចប់ចុងចប់ដើមទៀតផង។
ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនេះ ការរក្សានិងអភិវឌ្ឍថ្នាក់បង្រៀនអក្សរខ្មែរនា ឱកាសវិស្សមកាល បានក្លាយជាទម្លាប់មួយទាំងបរិមាណ និងគុណភាព មានភាពរឹងមាំ ហើយត្រូវបានចាត់ទុកជាភារកិច្ចមួយដ៏សំខាន់ក្នុងចំ ណោមភារកិច្ចសំខាន់ទាំងឡាយ នៃការអប់រំភាសា ថែរក្សា និងធ្វើឲ្យប្រ សើរឡើងនូវអត្តសញ្ញាណជាតិ។
ព្រះឧបជ្ឈាយ៍ គឹមថន អនុប្រធានសមាគមសាមគ្គីព្រះសង្ឃស្នេហាជាតិខេត្តត្រាវិញ មានថេរដីកា៖ "ចាប់ពីចុងខែមករា ឆ្នាំ២០១៥ សមាគមបានរៀបចំប្រជុំពិភាក្សាពីការបើកថ្នាក់បង្រៀនអក្សរខ្មែរ នៅបណ្តាវត្តក្នុងខេត្ត។ ចំពោះបញ្ហាទាំងឡាយស្ដីពីសាលារៀនគ្រូបង្រៀន សម្ភារៈនិងកិច្ចការជំរុញការសិក្សាត្រូវបានគិតគូរយ៉ាងហ្មត់ចត់។
កើតឆ្នាំ១៩៨៨ ក្នុងគ្រួសារកសិករក្រីក្រមួយដែលមានបងប្អូនដល់ទៅ៤នាក់នៅភូមិព្រែកអំពិល ឃុំភូកឹង ស្រុកទីវកឹង ខេត្តត្រាវិញ ហេតុនេះ ជីវភាពជួបការលំបាក។
សាលាមធ្យមសិក្សាបាលី-ខ្មែរត្រាវិញ ទើបបានដំណើរការដើម្បីរួមចំណែកជំរុញការអភិវឌ្ឍន៍ ប្រភពធនធានមនុស្សមានកម្រិតវិជ្ជាខ្ពស់ក្នុងជនរួមជាតិ និងព្រះសង្ឃខ្មែរតាមគោលនយោបាយជនជាតិរបស់បក្ស និងរដ្ឋ។