បច្ចុប្បន្ន ខេត្តវិញឡុងមានជនរួមជាតិខ្មែរជាង ២២ ពាន់នាក់ រស់នៅប្រមូលផ្តុំច្រើននៅស្រុកត្រាអូង តាមប៊ិញវុងលីម និងទីរួមខេត្តប៊ិញមិញ។ អាស្រ័យខេត្តអនុវត្តបានល្អនូវកម្មវិធី និងគម្រោងនានា ទើបតំបន់ជនរួមជាតិមួយថ្ងៃកាន់តែអភិឌ្ឍន៍។
ដងផ្លូវតភ្ជាប់ពីភូមិមួយទៅភូមិមួយនៅឃុំដុងប៊ិញ ទីរួមខេត្តប៊ិញមិញ។
ទ្រុងថាញ់ ជាឃុំមានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅច្រើនបំផុតនៅស្រុកវុងលីម។ មុននេះ ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរបស់ឃុំនៅជួបលំបាកច្រើន ប៉ុន្តែ សព្វថ្ងៃឃុំនេះហាក់ដូចជា “ផ្លាស់ថ្មី” ស្ទើរតែទាំងស្រុងមានសាលារៀន ដំណាក់សុខាភិបាលសម្រេចបទដ្ឋាន និងផ្លូវគមនាគមន៍ជនបទរាបរលូន។ លោក សើុងសយ នៅភូមិទ្រុងត្រាច់ ឱ្យដឹង៖ ផ្លូវដើរគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ មួយក្នុងចំណោមមូលដ្ឋានគ្រឹះទាំងឡាយដើម្បីប្រជាជនពង្រីកសេដ្ឋកិច្ច។ ពីមុនខ្ញុំធ្វើចម្ការ ចង់ លក់ម្រះ ឃ្លោក ននោងម្តងៗ បើជួបទឹកនាច ទៀតនោះគឺលំបាកណាស់។ ចំណែកឥឡូវ ដាក់ឡើងម៉ូតូជិះ៥នាទីគឺទៅដល់ផ្សារហើយ។ អាស្រ័យហេតុនោះ ទើបមានប្រាក់ចេញចូលសម្រាប់ចាយវាយ”។
ប្រជាជននៅភូមិទ្រុងត្រាច់ ឃុំទ្រុងថាញ់ ដាក់សំរាមត្រូវតាមកន្លែងកំណត់ ដើម្បីងាយស្រួលដល់បុគ្គលិក ប្រមូលសំរាម ដើម្បីការពារបរិស្ថានជ្រះស្អាត។
ទទួលស្គាល់ថា កសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធគមនាគមន៍គឺធ្វើឱ្យផ្លាស់ប្តូរច្រើនផ្នែកក្នុងជីវភាពសម្ភារៈ ស្មារតីរបស់ប្រជាជន។ ដងផ្លូវជនបទនៅទីរួមខេត្តប៊ិញមិញ បានតភ្ជាប់ពីតំបន់ ដាច់ស្រយាលរបស់ឃុំនានា ដូចជា៖ ដុងប៊ិញ ដុងថាញ់ ដុងថាញ និងតភ្ជាប់ឃុំនានារបស់ស្រុកតាមប៊ិញទៀតផង ធ្វើឱ្យលក្ខណៈរស់នៅរបស់ប្រជាជនបានលើកកម្ពស់។ បងស្រីថាច់ធីរំចង់ នៅដុងថាញ់ ឱ្យដឹង៖ “មុននេះ ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះម្តាយបង្កើតម្តងៗ ខ្ញុំត្រូវធ្វើដំណើរតាមផ្លូវជាតិលេខ ៥៤ រួចបត់ចូលផ្សារយ៉ាវម៉ែវ។ ឥឡូវគ្រាន់តែធ្វើដំណើរចេញពីផ្ទះទៅត្រង់នឹងដល់ផ្សារជិតផង ត្រជាក់ហើយមិនសូវមានម៉ូតូផង”។
តាមប្រសាសន៍លោក ង្វៀងមិញថៀង អនុប្រធានគណៈជនជាតិខេត្តវិញឡុង ក្រៅពីកម្មវិធី គម្រោងរួម គ្រាន់តែគិតដោយឡែកប្រភពទុនរបស់មជ្ឈិមបែងចែកសម្រាប់កម្មវិធីទិសដៅជាតិអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច- សង្គមតំបន់ជនរួមជាតិភាគតិច ឆ្នាំ ២០២២ នៅលើភូមិសាស្រ្តខេត្ត គឺជាង ១៦ ពាន់លានដុង។ ផ្តើមពីប្រភពទុននេះ មានកម្មវិធី គម្រោងជាច្រើន ត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយអនុវត្ត នាំមកនូវប្រសិទ្ធភាពជាក់ស្តែង ជួយលើកកម្ពស់ជីវភាពរបស់ប្រជាជន។ លោក ឡេវ៉ាន់យុង អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំទ្រុងថាញ់ ឱ្យដឹង៖ “ដោយសារមានកម្មវិធី គម្រោងនានា ទើបហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធគមនាគមន៍នៅតាមភូមិដែលមានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅកុះកររបស់ឃុំ បានក្រាលបេតុងនិងកៅស៊ូរួចរាល់។ ការជួញដូរក៏មានភាពងាយស្រួល ម្ល៉ោះហើយ ជីវភាពប្រជាជនកាន់តែរីកចម្រើនពីមួយថ្ងៃទៅមូយថ្ងៃ”។ នៅពេលជីវភាពសម្ភារៈ មានភាពសមរម្យ សកម្មភាពវប្បធម៌ ស្មារតីក៏បានមាមីងយកចិត្តទុកដាក់ផងដែរ។ បងស្រី ហ្វិញធីកឹមវឹង នៅភូមិតាមោង ឃុំតឹងមី ស្រុកត្រាអូង ឱ្យដឹង៖ “ឮថាឃុំបើកថ្នាក់បង្រៀនរបាំប្រពៃណី ខ្ញុំក៏ឱ្យកូនចុះឈ្មោះរៀនភ្លាម។ ខ្ញុំក៏ចេះរាំដែរ ប៉ុន្តែធ្វើម៉េចបង្រៀនបានដូចគ្រូ។ ម្យ៉ាងទៀត កូនចូលរៀនជាមួយមិត្តភ័ក្តិដើម្បីមានភាពកុះករ ហើយធ្វើឱ្យស្រស់ស្រាយទៀតផង”៕
ហាថាញ-វិមាន