មហាសាមគ្គីជនជាតិ គំរូក្នុងសហគមន៍

30/10/2023 - 16:49

ជីវភាពលំនឹងដោយសាររបរធ្វើនំជើងតាំង

អស់រយៈពេលជាង ២០ ឆ្នាំមកនេះ បងស្រីថាច់ថានី នៅភូមិព្រែកឆ្វេង ឃុំថាញ់ភូ ស្រុកមីស្វៀង ខេត្តសុកត្រាំង បានផ្សារភ្ជាប់នឹងរបរធ្វើនំជើងតាំង។ នេះក៏ជារបរដែលជួយបងស្រីរកបានចំណូលនិងមានជីវភាពលំនឹង។

របរធ្វើនំជើងតាំងបានជួយឱ្យបងស្រីថាច់ថានី មានជីវភាពលំនឹង។

តាមបងស្រីថានី កាលពីដើមនៅពេល មានពិធីបុណ្យ ឬថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីចូលមកដល់ គឺស្ទើរតែគ្រប់ផ្ទះដែលមានមនុស្សចាស់ក្នុងផ្ទះ តែងរៀបចំធ្វើនំប្រពៃណីរបស់ជនជាតិខ្មែរ ដូចជា៖ នំខ្ញី នំជើងតាំង នំពងទា...។ល។ សម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ ជូនយាយតា ឪពុកម្ដាយចាស់ទុំនិងយកទៅវត្ត។ កាលពីមុន គ្រួសារក្រលំបាក ដូច្នេះបងស្រីថានីតែងតែទៅជួយធ្វើនំមាមីង រួចក៏បាននំមកផ្ទះហូប។ ម្ល៉ោះហើយ ឱ្យតែឃើញមាមីងជិតខាងធ្វើនំគឺបងស្រីទៅជួយ រួចហើយក៏សាកសួរពីវិធីលាយម្សៅ។ ជួយធ្វើនំផង បងស្រីជួយលាយម្សៅផង ដូច្នេះទើបដឹងពីវិធីធ្វើនំជើងតាំងមានរសជាតិឆ្ងាញ់។

នំជើងតាំងដែលបងស្រីថាច់ថានីធ្វើ។

ក្នុងចំណោមនំប្រពៃណី បងស្រីថានី ចូលចិត្តធ្វើនំជើងតាំងបំផុត ពីព្រោះវាមានជើង ៥ ងាយធ្វើនិងគ្រឿងផ្សំក៏សាមញ្ញ។ នំជើងតាំង ក្រៅពីគ្រឿងផ្សំសំខាន់ៗរបស់វា ដូចជា៖ សណ្ដែកខៀវ ស្ករ ទឹកខ្ទិះដូង រមៀត ដើម្បីឱ្យសម្បកនំស្អាតស្រួយ និងក្រអូប គឺត្រូវតែបន្ថែមស៊ុត និងម្សៅ Vani។ សណ្ដែកខៀវក្រោយពីលីងឆ្អិន ហើយយកទៅកិនឱ្យម៉ត់ (ចោលឬទុកសម្បកគឺតាមចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ) ច្របល់លាយជាមួយនឹងទឹកខ្ទិះដូង ទឹកស្កររំងាស់ (ខាប់ល្មម) រហូតដល់សណ្ដែកទន់ល្មម។ បន្ទាប់មកលេញម្សៅសណ្ដែកឱ្យទៅជាខ្សែវែងៗ ប៉ុនៗចង្កឹះដើម្បីច្នៃធ្វើនំ។ នំមានជើង ៥ មានរូបភាពស្រដៀងនឹងតាំង ម្ល៉ោះហើយ មាមីងខ្មែរតែងហៅថានំជើងតាំង។ បងស្រីថានី ចែករំលែក៖ “ដើម្បីនំមានរសជាតិឈ្ងុយឆ្ងាញ់ ស្រួយគឺត្រូវតែធានា ១ គីឡូក្រាមសណ្ដែកខៀវ ជាមួយស្ករ ៧០០ ក្រាម; ចំណែកសម្បកនំវិញ ធ្វើពីម្សៅដំណើប ម្សៅមីស៊ុតទា រមៀតនិងដាក់ម្សៅ Vani បន្តិចឱ្យក្រអូប។ ចាក់ទឹកត្រជាក់ច្របល់ចូលម្សៅស៊ុតនិងរមៀតចូលគ្នាឱ្យល្មម (កុំឱ្យខាប់ឬក៏រាវពេក) ជ្រលក់នំចូលទៅក្នុងម្សៅលាយ បន្ទាប់មកដាក់ចូលឆ្នាំងឬក៏ខ្ទះខ្លាញ់ដែលពុះ។ នៅពេលដែលនំក្នុងឆ្នាំងឬខ្ទះខ្លាញ់ពុះហើយមានពណ៌លឿងរមៀត គឺនំនោះឆ្អិនហើយ”។

ជាង២០ឆ្នាំមកនេះ ជាមួយថ្វីដៃដ៏ប៉ិនប្រសប់ បងស្រីបង្កើតបាននំជើងតាំងដ៏មានរសជាតិឆ្ងាញ់ ផ្អែមនិងល្អមើល ដូច្នេះនរណាក៏ចូលចិត្តដែរ។ ដូច្នេះហើយ មាមីងជាច្រើនមករកបង ដើម្បីកម្មង់នំក្នុងឱកាសថ្ងៃដែលមានបុណ្យទាន មានបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីរបស់ជនជាតិខ្មែរជាដើម។ បងស្រីថានី ឱ្យដឹង៖ “ក្នុងរដូវភ្ជុំបិណ្ឌ (សែនដូនតា) ឬបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីគឺខ្ញុំធ្វើជិត ១០០ គីឡូក្រាមសណ្ដែក ជាមួយរាប់ពាន់នំជើងតាំងដើម្បីចែកចាយម៉ូយនៅផ្សារអំពូយារលក់ឱ្យមាមីងក្នុងភូមិស្រុក។ ជាធម្មតា ១០ នំខ្ញុំលក់ដុំគឺតម្លៃ៤០.០០០ ដុង (លក់ឱ្យម៉ូយគេយកច្រើន) និងលក់រាយឱ្យមាមីងខ្មែរក្នុងភូមិតម្លៃ ៥០.០០០ ដុង/១០នំ។ ជាពិសេស នៅពេលដែលមាមីងខ្មែររៀបចំធ្វើបុណ្យកឋិនទាន បុណ្យពុទ្ធាភិសេកជាដើម។ល។ គឺមករកខ្ញុំកម្មង់នំជើងតាំងសម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ។ ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ដោយសារតែរបរធ្វើនំជើងតាំងបានជួយឱ្យគ្រួសារខ្ញុំរកបានចំណូលលំនឹងជីវភាព មិនដើរស៊ីឈ្នូលដូចកាលពីមុនទៀតឡើយ”៕

យ្វីអាញ-មេងលី

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ