អ្នកគ្រូដាវធីសាវី ជាគ្រូបង្រៀនថ្នាក់ទី ៥ សាលាបឋមសិក្សាទ្រឿងថាំង ឃុំទ្រឿងថាំង ក្រុងកឹងធើ អ្នកគ្រូផ្សារភ្ជាប់នឹងអាជីពជាង ១២ ឆ្នាំ។ ក្រៅពីម៉ោងបង្រៀន អ្នកគ្រូតែងឆ្លៀតស្វែងយល់ពីរបៀបធ្វើនំប្រពៃណីរបស់ជនរួមជាតិខ្មែរ។
អ្នកគ្រូសាវី កំពុងរង់ចាំគណៈមេប្រយោគដាក់សំណួរបន្ទាប់ពីធ្វើបទបង្ហាញយ៉ាងក្បោះ
ក្បាយពីរបៀបធ្វើនំប្រពៃណី។
បងប្អូននៅសាខាសមាគមនារីស្រុកថើយឡាយ ចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះចំណេះដឹងរបស់អ្នកគ្រូសាវី ពីការធ្វើនំប្រពៃណីខ្មែរ។ អ្នកគ្រូសាវី ឱ្យដឹង៖ “ក្រោយពីបញ្ចប់មធ្យមសិក្សាគរុកោសល្យ ខ្ញុំដាក់ពាក្យសុំការងារ ហើយបានចាត់បញ្ជូនមកបង្រៀននៅឃុំទ្រឿងថាំង រហូតមកទល់សព្វថ្ងៃ។ ក្រៅពីម៉ោងបង្រៀន ខ្ញុំខ្នះខ្នែងចូលរួមសកម្មភាពដែលអង្គការមហាជននៅភូមិភាគបំផុស។ ផ្តើមពីនោះ ជួយឱ្យខ្ញុំមានបទពិសោធន៍បន្ថែមក្នុងការបង្ហាត់បង្រៀន ដោយការអនុវត្តជាក់ស្តែង”។
ដោយការខ្នះខ្នែងអស់ពីចិត្តរបស់អ្នកគ្រូសាវី ធ្វើឱ្យសមាគមសហព័ន្ធនារីឃុំទ្រឿងថាំង ចាប់អារម្មណ៍និងអញ្ជើញអ្នកគ្រូចូលរួមសកម្មភាពសមាគម។ នៅពិធីប្រឡងធ្វើនំប្រពៃណីខ្មែរ អាស្រ័យដោយសមាគមសហព័ន្ធនារីស្រុកថើយឡាយរៀបចំឡើង អ្នកគ្រូសាវី ត្រូវបានជ្រើសរើសឡើងធ្វើបទបង្ហាញពីនំប្រពៃណីដែលសមាគមនារីឃុំទ្រឿងថាំង ដាក់ចូលរួមប្រឡង។ អ្នកគ្រូសាវី ឱ្យដឹង៖ “ខ្ញុំទៅបង្រៀនជាង ១០ ឆ្នាំ ធ្លាប់បង្វឹកបង្រៀនជាច្រើនលើក ប៉ុន្តែនៅពេលប្រគល់ឱ្យឡើងធ្វើបទបង្ហាញ ខ្ញុំនៅតែបុកពោះ។ ខ្ញុំរៀបចំពេលវេលាធ្វើនំជាមួយបងប្អូននារី ដើម្បីស្វែងយល់តាំងពីរបៀបលេញម្សៅរហូតដល់អាំង។ មិនត្រឹមតែដូច្នោះ ខ្ញុំនៅទាំងស្វែងយល់តាមរយៈសៀវភៅ កាសែតនិងឯកសារចាស់ៗ ពីរបៀបធ្វើនំប្រពៃណីរបស់ជនរួមជាតិខ្មែរ ហើយត្រៀមបម្រុងធ្វើបទបង្ហាញឱ្យបានល្អ”។
អាស្រ័យដោយមានការប្រិតប្រៀងក្នុងការរៀបចំឯកសារធ្វើបទបង្ហាញ ទើបអ្នកគ្រូសាវី យល់ដឹងពីរបៀបធ្វើនំប្រពៃណីខ្មែរកាន់តែសម្បូរបែប។ ដោយមានការស្វែងយល់ពីឯកសារ ដូច្នេះ អ្នកគ្រូកាន់តែយល់ច្បាស់ពីរបៀបធ្វើនំប្រពៃណីមួយប្រភេទៗសុទ្ធតែមានអត្ថន័យដោយឡែកៗ បង្ហាញពីគោលគំនិតរបស់ចាស់ទុំពីដើមចំពោះបុព្វការីជន។ ជាមួយនឹងចំណេះដឹងនេះ បានរួមចំណែកធ្វើឱ្យអត្ថបទបង្រៀនខាងសីលធម៌របស់អ្នកគ្រូ កាន់តែមានភាពរស់រវើក។ បងស្រី ដាវធីមីយ្វៀង នៅភូមិឌិញភឿក ឃុំឌិញម៉ូងជាអ្នកជិតខាង ឱ្យដឹង៖ “អ្នកគ្រូសាវី តែងបានមាមីងក្នុងភូមិស្រឡាញ់រាប់អាន។ ថ្វីដ្បិត អ្នកគ្រូជាប់រវល់ទៅបង្រៀនរៀងរាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃសៅរ៍និងអាទិត្យ ក្នុងភូមិមានការងារអ្វី អ្នកគ្រូ តែងឆ្លៀតចូលរួមពុំដែលខាន គាត់មិនរារែកនឹងការលំបាក។ អ្នកគ្រូរស់នៅស្រុះស្រួល រួសរាយ រាក់ទាក់ជាមួយនឹងអ្នកជិតខាង ជាពិសេស អ្នកគ្រូយល់ដឹងច្បាស់ពីលក្ខណៈវប្បធម៌ខ្មែរ”៕
ហាថាញ-មុនី