មហាសាមគ្គីជនជាតិ គំរូក្នុងសហគមន៍

01/05/2023 - 06:32

អ្នកគ្រូង៉ឹង ភាសាអង់គ្លេស

អ្នកគ្រូដាវធីម៉ាយង៉ឹង ចូលរួមក្នុងពិធីទទួលស្គាល់ឃុំឌិញម៉ូងសម្រេចបទដ្ឋានឃុំជនបទថ្មីគំរូ។

អ្នកគ្រូដាវធីម៉ាយង៉ឹង តែងបានសិស្សសាលានិងអាណាព្យាបាលសិស្សហៅថា “អ្នកគ្រូង៉ឹងភាសាអង់គ្លេស” តាំងពីពេលដែលអ្នកគ្រូ បានចាត់មកបង្រៀនវិញ្ញាសាភាសាអង់គ្លេសនៅសាលាបឋមសិក្សាឌិញម៉ូង ១ ស្រុកថើយឡាយ ក្រុងកឹងធើ។

អ្នកគ្រូង៉ឹង រៀបរាប់៖ សាលាបឋមសិក្សា ឌិញម៉ូង ១ មានអ្នកគ្រូម្នាក់ទទួលបន្ទុក ថ្នាក់ក៏ឈ្មោះង៉ឹងដែរ ហេតុនោះ កាលទើបមកបង្រៀនភ្លាម មិត្តរួមអាជីពនិងសិស្សតែងច្រឡំ ម្ល៉ោះហើយសាលាច្រើនតែហៅអមដោយវិញ្ញាសាអ្នកគ្រូង៉ឹងបង្រៀន ដើម្បីងាយស្រួលចំណាំ។ ផ្តើមពីនោះ មិត្តរួមអាជីព សិស្សានុសិស្សតែងហៅជាប់រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ទោះបីអ្នកគ្រូង៉ឹង ទទួលបន្ទុកថ្នាក់នោះ បានប្ដូរទៅបង្រៀននៅសាលាផ្សេងក៏ដោយ។

និយាយដល់វិញ្ញសាអង់គ្លេស អ្នកគ្រូង៉ឹង ឱ្យដឹង៖ “ខ្ញុំចូលចិត្តវិញ្ញាសាអង់គ្លេសកាលនៅជាសិស្សសាលាម៉្លេះ ម្ល៉ោះហើយក្រោយពីបញ្ចប់វិទ្យាល័យ ខ្ញុំចូលរៀនអនុមហាវិទ្យាល័យផ្នែកភាសាអង់គ្លេស បន្ទាប់ពីនោះ រៀនបន្តឡើងបរិញ្ញាបត្រភាសាអង់គ្លេស។ ចេញទៅធ្វើការអស់មួយរយៈ ខ្ញុំតែងនឹកដល់គ្រាដែលខ្លួនដើរបង្រៀនសិស្សតាមផ្ទះកាលនៅជានិស្សិត នឹកពីគោលបំណងរបស់ឪពុកម្ដាយចង់បានកូនស្រី ធ្វើជាគ្រូបង្រៀន ម្ល៉ោះហើយខ្ញុំរៀនបន្ថែមវិជ្ជាជីវៈគរុកោសល្យដើម្បីគ្រប់លក្ខណៈសម្បត្តិ បង្ហាត់បង្រៀន”។

អ្នកគ្រូដាវធីម៉ាយង៉ឹង (ខាងស្តាំ) ថតរូបជាមួយនឹងមិត្តរួមអាជីព។ រូប៖ បុគ្គលផ្តល់ជូន

ដោយសារធ្លាប់បានទៅធ្វើការ មានបទពិសោធន៍ជីវិត ហេតុនោះអ្នកគ្រូង៉ឹង អនុវត្តនូវចំណេះដឹងនេះទៅក្នុងមេរៀន ដើម្បីម៉ោងរៀនកាន់តែមានភាពពុះពោរ។ អ្នកគ្រូង៉ឹង បង្ហើបឱ្យដឹង៖ “អាជីពគ្រូបង្រៀនជួយឱ្យខ្ញុំរួមចំណែកនូវសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន។ ពេលចូលបង្រៀនម្តងៗ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ចូលចិត្ត ហេតុនោះមេរៀនដែលខ្ញុំបង្រៀនដល់សិស្សមានភាពពុះពោរ សកម្មជានិច្ច”។ ដោយសារចូលចិត្តរបរគ្រូបង្រៀន ម្ល៉ោះហើយអ្នកគ្រូង៉ឹង តែងចង់ឱ្យមេរៀនមានភាពល្អឥតខ្ចោះ ដើម្បីសម្រេចគោលដៅចុងក្រោយ គឺសិស្សយល់និងចូលចិត្តភាសាអង់គ្លេស។

អ្នកមីងថាច់ធីពឿង នៅភូមិឌិញភឿក ឃុំឌិញម៉ូង ឱ្យដឹង៖ “ពីមុន ខ្ញុំឃើញកូនស្រីច្រើនតែត្អូញត្អែរខ្ជិលរៀនភាសាអង់គ្លេស ប៉ុន្តែឥឡូវ ពេលមកដល់ផ្ទះតែងតែរៀនដោយខ្លួនឯងរហូត។ ខ្ញុំមិនចេះ ទើបមិនអាចជួយបង្ហាត់បង្ហាញកូនបាន ដោយបានអ្នកគ្រូភាសាអង់គ្លេសគាត់មានវិធីសាស្រ្តបង្រៀនល្អ កូនខ្ញុំចូលចិត្តរៀន ម្ល៉ោះហើយខ្ញុំក៏ស្ងប់ចិត្តដែរ”។ តាមប្រសាសន៍ អ្នកគ្រូង៉ឹង អាណាព្យាបាលសិស្សមួយចំនួនយល់ថា ភាសាអង់គ្លេសមិនចាំបាច់ធំបន្តិចចាំរៀន ក៏មិនអីដែរ ម្ល៉ោះហើយមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ដល់ការសិក្សារបស់កូន។ ថ្វីដ្បិតដូច្នេះក្តី អ្នកគ្រូង៉ឹង យល់ថា ភាសាអង់គ្លេសកម្រិតបឋមសិក្សា គឺជាដំណាក់កាលដំបូង ពេលសិស្សចាប់ផ្តើមរៀនភាសាបរទេសមួយផ្សេងទៀត ហេតុនោះវាចាំបាច់ណាស់ ដើម្បីមានគ្រឹះធារចំណេះមូលដ្ឋានមួយ។ ពិសេស គឺការបញ្ចេញសូរត្រូវតែត្រឹមត្រូវល្អ ព្រោះពេលបង្កើតទម្លាប់បញ្ចេញសូរខុសហើយ ពិបាកនឹងកែនៅពេលក្រោយណាស់។

គិតដូច្នេះ ម្ល៉ោះហើយពេលរៀបគម្រោងមេរៀន អ្នកគ្រូង៉ឹង តែងយកចិត្តទុកដាក់ផ្នែកហាត់បញ្ចេញសូរដល់សិស្ស។ ផ្ទះអ្នកគ្រូង៉ឹង នៅឯខណ្ឌអូរម៉ូង មានកូននៅតូច ប៉ុន្តែអ្នកគ្រូ មិនរអែងនឹងការលំបាក តែងចំណាយពេលនៅមកសាលា ពេលសិស្សត្រូវការសាកសួរបន្ថែមអំពីមេរៀន។ ប្អូនលីធីបាំងតឹម សិស្សថ្នាក់ទី ៤ សាលាបឋមសិក្សាឌិញម៉ូង ១ ឱ្យដឹង៖ “ប្អូនចូលចិត្តរៀនវិញ្ញាសាអង់គ្លេសណាស់ ហេតុនោះក្តីស្រមៃរបស់ប្អូនក្នុងពេលអនាគត នឹងចង់ក្លាយជាគ្រូបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស ដូចជាអ្នកគ្រូង៉ឹង”៕

ហាថាញ-វិមាន

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ