មហាសាមគ្គីជនជាតិ គំរូក្នុងសហគមន៍

25/04/2023 - 09:32

រក្សា​ព្រលឹង​ឧបករណ៍​ភ្លេង​ខ្មែរ​

ចម្រៀង​ចាប៉ី​ដង​វែង​ គឺជា​ទម្រង់​សិល្បៈ​ទាម​ទារ​អ្នក​សម្តែង​ត្រូវ​ចេះ​កំ​ណាព្យ​កាព្យ​ឃ្លោង​ ច្រៀង​បណ្តើរ​ ដេញ​ចា​ប៉ី​បណ្តើរ។​ នេះ​ជា​ទម្រង់​សិល្បៈ​ប្រ​ជា​ប្រិយ​ប្រ​កប​ដោយ​លក្ខណៈ​ពិសេស​ ត្រូវ​បាន​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​ព្រលឹង​សិល្បៈ​របស់​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​ ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ក្នុង​បញ្ជី​បេតិក​ភណ្ឌ​វប្បធម៌​អរូបី​ថ្នាក់​ជាតិ​។​

សិប្ប​ករ​យ័ញ​ភុក នៅ​ភូមិ​៤ ឃុំ​សា​ភៀង ស្រុក​ឡុង​មី ខេត្ត​ហូវ​យ៉ាង​ ជា​អ្នក​មាន​
ទេព​កោ​សល្យ​ខាង​ចម្រៀង​ចាប៉ី​ដង​វែង​។​

ចំពោះ​សិប្ប​ករ​យ័ញ​ភុក មាន​និស្ស័យ​និង​ចម្រៀង​ចាប៉ី​ដង​វែង​ គឺស្នង​បន្ត​ប្រ​ពៃណី​គ្រួ​សារ។​ លោក​យ័ញ​ភុក ចែក​រំលែក៖ “ចាប៉ី​នេះ​របស់​ជីតា​ខ្ញុំ​ តាំង​ពី​តូច ខ្ញុំ​បាន​ជីតា​បង្ហាត់​ឱ្យ​ស្រ​ឡាញ់​ចូល​ចិត្ត​សិល្បៈ​ប្រ​ពៃណី​របស់​ជន​ជាតិ។​ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា​ភ្លេង​ប្រ​ពៃណី​ខ្មែរ​ពី​រោះ​ណាស់​ ដូច្នេះ​ ខ្ញុំ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ត្រូវ​តែរៀន​ឱ្យ​កាន់​តែ​ល្អ។​ គាត់​បង្ហាត់​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ច្រើន​ គ្រាន់​តែ​ទុក​ចាប៉ីនេះ​ និង​ណែ​នាំ​ខ្ញុំ​ឱ្យ​ស្រ​ឡាញ់​ចូល​ចិត្ត​សិល្បៈ។​ ធំ​ដឹង​ក្តី​ ពេល​បាន​ទៅ​ទស្សនា​ឈុត​សម្តែង​ចម្រៀង​ចាប៉ី​ដង​វែង​ម្តងៗ​ ខ្ញុំ​តែង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្តាប់​ ដើម្បី​មក​ផ្ទះ​រៀន​ដេញ​តាម”។​ អា​ស្រ័យ​មាន​ទេព​កោ​សល្យ​និង​ស្រ​ឡាញ់​ចូល​ចិត្ត​សិល្បៈ​ ដូច្នេះ​ គាត់​រៀន​ឆាប់​ចេះ​ចាំ​ អា​យុ​ ១៨ ឆ្នាំ​ ចេះ​ចម្រៀង​ចាប៉ី​ដង​វែង​ស្ទាត់​និង​ចូល​រួម​ក្រុម​តន្ត្រី​ស្រុក​ស្រែ​ ទៅ​សម្តែង​បម្រើ​ក្នុង​ពិធី​ជប់​លៀង​ ពិសេស​គឺក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​ទាន​នៅ​តាម​វត្ត​អា​រាម​។​ មិន​នឹក​ស្មាន​គាត់​ផ្សារ​ភ្ជាប់​ជា​មួយ​នឹង​សិល្បៈ​តន្ត្រី​អស់​រយៈ​កាល​ដ៏​យូរ​អង្វែង។​

សិប្ប​ករ​យ័ញ​ភុក អា​យុ​ជាង​ ៨០ ឆ្នាំ​ប្លាយ ប៉ុន្តែ​ គាត់​ផ្សារ​ភ្ជាប់​ជា​មួយ​នឹង​ចម្រៀង​ចាប៉ី​ដង​វែង​ ដល់​ទៅ​ជាង​ ៥០ ឆ្នាំ។​ មិន​ត្រឹម​តែ​ចេះ​ចម្រៀង​ចាប៉ី​ដង​វែង​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​ គាត់​នៅ​ទាំង​ចេះ​ដេញ​ ដំ​ផ្លុំ​កូត​ គ្រប់​ឧបករណ៍​ភ្លេង​ពិណ​ពាទ្យ​ ឧបករណ៍ ភ្លេង​ខ្មែរ​ មាន​ដូច​៖ ទ្រ​សោ​ ទ្រអ៊ូ​ ស្រ​ឡៃ​ ស្គរ​ជា​ដើម។​ ប៉ុន្តែ​ គាត់​ចូល​ចិត្ត​បំ​ផុត​គឺ​ទម្រង់​សិល្បៈ​ ចម្រៀង​ចាប៉ី​ដង​វែង។​ សំ​ខាន់​បំ​ផុត​គឺ​សិប្ប​ករ​ យ័ញ​ភុក នៅ​រក្សា​ទុក​ចាប៉ី​ដែល​មាន​អា​យុ​កាល​រាប់​រយ​ឆ្នាំ​របស់​ជីតា​គាត់។​ ឥឡូវ ត្រ​ចៀក​ស្តាប់​ពុំ​សូវ​ច្បាស់​ ដៃ​ជើង​ទន់ខ្សោយ​ ដូច្នេះ​ គាត់​ពុំ​សូវ​ទៅ​ណា​ ប៉ុន្តែ​ពេល​មាន​កម្ម​វិធី​សិល្បៈ​ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​ទាន​ម្តងៗ​ ឬ​ក៏​មាន​រៀប​ចំ​ពិធី​សម្តែង​សិល្បៈ​ ក្លិប​ចម្រៀង​ចាប៉ី​ដង​វែង​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ភាគ​ គាត់​តែង​ចូល​រួម​ពុំ​ដែល​ខាន។​ ពេល​សាក​សួរ​ពី​អ្នក​បន្ត​វេន​គាត់​ដើម្បី​អភិរក្ស​និង​ពង្រីក​ទម្រង់​សិល្បៈ​ ចម្រៀង​ចាប៉ី​ដង​វែង​ គាត់​ឱ្យ​ដឹង​ដោយ​អួល​ដើម​ក៖ “កូន​ចៅ​ខ្ញុំ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ព្រម​រៀន។​ ហើយ​ពួក​វា ក៏​គ្មាន​ទេព​កោ​សល្យ។​ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ការ​បារម្ភ​ខ្លាំង​ណាស់​ពេល​គិត​ដល់​បញ្ហា​នេះ​។​ ឥឡូ​វ អ្នក​ណា​ចូល​ចិត្ត​រៀន​ខ្ញុំ​បង្ហាត់។​ ចំ​ណែក​ចាប៉ី​នេះ​…”។​ គាត់​និយាយ​មិន​អស់​ឃ្លា​ប្រ​យោគ ហាក់​ដូច​ជា​ពោល​ថា​គាត់​ខំ​ប្រឹង​អស់​ពី​សមត្ថ​ភាព​ក្នុង​ឆាក​ជីវិត​ដើម្បី​បន្ត​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ពី​ក្តី​សេ្នហា​សិល្បៈ​ប្រ​ពៃណី​របស់​ជន​ជាតិ​ដល់​អ្នក​ទាំង​ឡាយ…៕​

                                              ធូធ្វី

ចែករំលែកអត្ថបទ