មានអ្នកជាច្រើនមានបំណងក្លាយជាគ្រូបង្រៀន តាំងពីកុមារភាព ហើយការស្រឡាញ់អាជីពគ្រូបង្រៀន គឺជាក្ដីរីករាយនៃការរស់នៅពួកគាត់ ។ ខ្ញុំមានសំណាងបានជួបមនុស្សជាច្រើនដែលមានទស្សនៈដូច្នេះ។ ក្នុងចំណោមនោះ មានអ្នកគ្រូវ័យក្មេង ឡឹមថាញហាំង ជាគ្រូបង្រៀនសាលាវិទ្យាល័យជនជាតិអន្តេវាសិកក្រុងកឹងធើ។
អ្នកគ្រូឡឹមថាញហាំង (ជួរមុខ) ក្នុងពិធីប្រឡង "សម្រស់គ្រូបង្រៀន" ឆ្នាំ២០២០។
ខ្ញុំមានការងឿងឆ្ងល់បន្តិច នៅពេលគណៈនាយកសាលាវិទ្យាល័យជនជាតិអន្តេវាសិកក្រុងកឹងធើ ឧទ្ទេសនាមឱ្យទៅជួបអ្នកគ្រូឡឹមថាញហាំង ព្រោះខ្ញុំគិតថា គ្រូបង្រៀនដែលទើបចេញបង្រៀនបានប៉ុន្មានឆ្នាំដូចអ្នកគ្រូប្រហែលជាមិនទាន់មានចំណាប់អារម្មណ៍ច្រើន ដើម្បីរ៉ាយរ៉ាប់ពីអាជីពទេ។ តែផ្ទុយស្រឡះ អ្នកគ្រូហាំង បានធ្វើឱ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលពេលចែករំលែកនូវគំនិតដ៏ជ្រាលជ្រៅនិងល្អៗ ពីអាជីពបង្រៀន។ អ្នកគ្រូហាំងរ៉ាយ រ៉ាប់៖ "ខ្ញុំមានកំណើតនៅក្រុងសុកត្រាំង ខេត្តសុកត្រាំង។ ថ្វីដ្បិតរស់នៅដីក្រុងក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែកន្លែងគ្រួសាររស់នៅគឺជាយក្រុង មិនខុសប្លែកពីជនបទប៉ុន្មាននោះទេ ធ្វើស្រែចម្ការ បះភក់ល្បាប់។ល។ គ្រួសារមានតែដីស្រែទួល ៣ កុង ម្ល៉ោះហើយរៀងរាល់ឆ្នាំផលិតស្រូវបានត្រឹម ១ រដូវ។ រយៈពេលទំនេរ ពីការងារស្រែ ឪពុកម្តាយក៏ទៅធ្វើការឈ្នួល។ ការងាររកស៊ីកាន់តែលំបាកនឿយហត់ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំក៏កាន់តែមានបំណងឱ្យពីរនាក់បងប្អូនខ្ញុំ រៀនសូត្របានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីមានការងារធ្វើលំនឹងទៅថ្ងៃក្រោយ។ ពេលចុះឈ្មោះប្រឡងចូលរៀនមហាវិទ្យាល័យ នាងខ្ញុំជ្រើសរើសមុខវិជ្ជាគរុកោសល្យ។ មានអ្នកជាច្រើនបានរំលឹក ខ្ញុំឱ្យជ្រើសមុខវិជ្ជាផ្សេង ពីព្រោះសមត្ថភាពខ្ញុំអាចប្រឡងជាប់ចូលរៀនផ្នែកមុខវិជ្ជាល្អៗជាច្រើនទៀត ប៉ុន្តែតាំងពីតូចមក ខ្ញុំតែងគិតថាខ្លួន មិនអាចធ្វើមុខរបរណាផ្សេងក្រៅពីគ្រូបង្រៀននោះទេ ។ រាល់ពេលឈរបង្ហាត់បង្រៀនក្នុងសាលា នាងខ្ញុំយល់ឃើញថា សប្បាយរីករាយ មានភាពជឿជាក់និងដឹងច្បាស់ក្នុងចិត្តថា ខ្លួនកំពុងមានសុភមង្គលពីព្រោះបានជ្រើសរើសត្រូវអាជីពដែលខ្លួនស្រឡាញ់ចូលចិត្ត"។
ដើម្បីអនុវត្តក្ដីបំណងក្លាយជាគ្រូបង្រៀន អ្នកគ្រូហាំង ប្រឈមនឹងការលំបាកជាច្រើន បើប្រៀបនឹងការចុះឈ្មោះជម្រើសតាំងចូលមហាវិទ្យាល័យ ។ ក្រៅពីបានលើកលែងនិងកាត់បន្ថយថ្លៃសិក្សា ខ្ទង់ចំណាយផ្សេងៗទៀតក្នុងរយៈពេល ៤ ឆ្នាំរៀនមហាវិទ្យាល័យ គឺគ្រួសារផ្គត់ផ្គង់ទាំងស្រុង។ ហេតុនោះ អ្នកគ្រូហាំង ឆ្លៀតពេលរៀនបណ្តើររកការងារធ្វើបណ្ដើរ ដើម្បីសម្រាលបន្ទុកឪពុកម្តាយ។ សំណាងល្អ ដំណាក់កាលនោះ រដ្ឋបានជីកស្ដារប្រឡាយ កសាងធារាសាស្រ្តចុះទៅវាលស្រែ ម្ល៉ោះហើយ ធានាបានទឹកស្រោចស្រព។ ឪពុកម្តាយអ្នកគ្រូហាំង បានផ្លាស់ប្តូរមកដាំដំណាំ។ អាស្រ័យការព្យាយាម និងស៊ូទ្រាំលំបាករៀនសូត្របទពិសោធន៍ ទើបចម្ការដំណាំរបស់គ្រួសារអ្នកគ្រូ សម្រេចបានទាំងទិន្នផលខ្ពស់និងលក់បានថ្លៃ។ អ្នកគ្រូហាំង បានរ៉ាយរ៉ាប់ ៖ "ពេលប្រមូលផលលក់ដំណាំមួយរដូវរួច ម្តាយខ្ញុំតែងបែងប្រាក់ជាចំណែកៗច្រើនខែ ដើម្បីផ្ញើឱ្យនាងខ្ញុំគិតគូរការរៀនសូត្រ។ ការខិតខំប្រិតប្រៀនរបស់ម្ដាយ គឺជាកម្លាំងចលករសម្រាប់នាងខ្ញុំរៀនសូត្របានល្អ"។
ពេលបញ្ចប់មហាវិទ្យាល័យ អ្នកគ្រូហាំង សូមមកបំពេញការងារនៅវិទ្យាល័យជនជាតិអន្តេវាសិកកឹងធើ ព្រោះអ្នកគ្រូមានបំណងបង្ហាត់បង្រៀនដល់សិស្សានុសិស្សជនជាតិខ្មែរ។ អ្នកគ្រូហាំង ឱ្យដឹង៖ "នាងខ្ញុំអាចពន្យល់បន្ថែមជាភាសាខ្មែរ ដើម្បីប្អូនៗឆាប់យល់មេរៀន។ នាងខ្ញុំអាចនិយាយ ដោះដូរយោបល់ជាមួយនឹងអាណាព្យាបាលសិស្សដែលមិនសូវចេះភាសាវៀត ដើម្បីពួកគាត់សហការជាមួយនឹងសាលា ធ្វើការអប់រំ ដឹកនាំបង្ហាញផ្លូវប្អូនៗឱ្យបានល្អប្រសើរថែមទៀត។ ចំពោះនាងខ្ញុំ ការជ្រើសអាជីពគ្រូបង្រៀន ឬជ្រើសកន្លែងបង្ហាត់បង្រៀនគ្រាន់តែជាទិសដៅសម្រាប់អនុវត្តនូវបំណងប្រាថ្នាបានធ្វើជាគ្រូបង្រៀនបុ៉ណ្ណោះ"។ ជាគ្រូបង្រៀនពូកែរបស់សាលាច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែអ្នកគ្រូហាំង មិនទាន់មានឱកាសចូលរួមពិធីប្រឡងកម្រិតខ្ពស់ជាង ពីព្រោះជាប់ភារកិច្ចធ្វើជាម្ដាយ។ ចាប់តាំងពីកូនទី ២ គ្រប់ខួប ១ ឆ្នាំ អ្នកគ្រូក៏មានឱកាសចូលរួមប្រឡងនិងសម្រេចកិត្តិនាមជាគ្រូបង្រៀនពូកែថ្នាក់សាលា និងជាប់លេខ ១ ក្នុងពិធីប្រឡង "សម្រស់គ្រូបង្រៀន" ឆ្នាំ ២០២០ អាស្រ័យមន្ទីរអប់រំនិងបណ្ដុះបណ្ដាលក្រុងកឹងធើរៀបចំឡើង។
លោកគ្រូ ង្វៀងង៉ុកសើុង នាយកវិទ្យាល័យជនជាតិអន្តេវាសិកក្រុងកឹងធើ ឱ្យដឹង៖ "ក្រុមប្រឹក្សាគរុកោសល្យសាលា ជ្រើសរើសឧទ្ទេសនាមគ្រូបង្រៀនវ័យក្មេង ពីព្រោះមានទិសដៅហ្វឹកហាត់កងជួរបន្តវេន។ ម្យ៉ាងទៀត ជ្រើសអ្នកគ្រូហាំង ពីព្រោះអ្នកគ្រូតែងអស់ពីចិត្តស្វាហាប់សម្រេចបានល្អនូវភារកិច្ចដែលប្រគល់ឱ្យ។ សំខាន់ជាងទៀត អ្នកគ្រូនៅទាំងជាគ្រូបង្រៀនវ័យក្មេង មិនត្រឹមតែស្រឡាញ់អាជីព ថែមទាំងជក់ចិត្តដិតអារម្មណ៍ជាមួយអាជីពគ្រូបង្រៀនទៀតផង"។
រយៈពេល ៨ ឆ្នាំ មិនមែនជាដំណាក់កាលវែងឆ្ងាយ ចំពោះបុគ្គលម្នាក់ ក៏ដូចជាមុខវិជ្ជាជីវៈមួយនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើបានជ្រើសរើសចំមុខរបរហើយ ពួកគាត់នឹងលះបង់អស់ពីកម្លាំងកាយចិត្ត។ និយាយអំពីអាជីពគ្រូបង្រៀន អ្នកគ្រូឡឹមថាញហាំង ឱ្យដឹង៖ "ខ្ញុំចាប់យករបរបង្រៀនព្រោះការស្រឡាញ់ពេញចិត្ត ម្ល៉ោះហើយនាងខ្ញុំប្រាកដជាស្រឡាញ់អាជីពគ្រូបង្រៀនជានិច្ច"៕
ហាថាញ - ថាច់ធី