បងស្រីហ្វិញធីផាលី នៅអនុសង្កាត់ ៧ ទីប្រជុំជនឌិញអាង ស្រុកថ្កូវ ខេត្តត្រាវិញ ជាគ្រួសារក្រីក្រមួយមានឆន្ទៈឈានឡើងក្នុងជីវភាព។ គាត់បានប្រើប្រាស់ប្រភពទុនឧបត្ថម្ភមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការចិញ្ចឹមពពែ ហើយបានចាកផុតពីភាពក្រីក្រ។
ទម្រង់ចិញ្ចឹមពពែរបស់បងស្រីហ្វិញធីផាលី។
រយៈពេលជាង ៥ ឆ្នាំកន្លង ដោយឃើញបងស្រីផាលី មានជីវភាពក្រលំបាក គ្មានដីបង្កបង្កើនផល ម្ល៉ោះហើយសាខាបក្សស្ថាប័នទីប្រជុំជនឌិញអាងបានចលនាកម្មាភិបាល បក្ខជនរួមវិភាគទានទឹកប្រាក់បាន ៥ លានដុង ឧបត្ថម្ភគ្រួសារបងស្រីដើម្បីមានដើមទុនបង្កបង្កើនផលធ្វើអាជីវកម្ម។ ផ្តើមពីទឹកប្រាក់ខាងលើនិងប្រាក់សន្សែសន្សំបានខ្លះ បងស្រីផាលី ទិញពពែ ៣ ក្បាលមកចិញ្ចឹម។ ក្រោយពីថែទាំបាន ១ ឆ្នាំ ទោះជាវាធាត់ធំល្អមែនប៉ុន្តែមិនផ្តល់កូន ម្ល៉ោះហើយបងស្រីប្តេជ្ញាចិត្តលក់ពពែទាំងនោះ ហើយរកទិញពូជផ្សេងជាថ្មីយកមកចិញ្ចឹមវិញ។ បងស្រីផាលី ឱ្យដឹង៖ “ក្រោយពីប្តូរពូជពពែ ឃើញថាហ្វូងពពែគ្រួសារខ្ញុំកើនឡើងជាលំដាប់។ ក្នុងមួយឆ្នាំពពែកើតកូន ២ លើក។ បច្ចុប្បន្ន ហ្វូងពពែរបស់ខ្ញុំមាន ១៣ ក្បាល ការលក់ពពែសាច់ទៅតាមរដូវកាលដែលមានតម្លៃផ្សេងគ្នា។ សព្វថ្ងៃ ពពែសាច់តម្លៃ ១០០.០០០ ដុង /គ.ក រីឯពពែពូជគឺ ១៤០.០០០ ដុង/គ.ក។ ពិសេស គ្រួសារខ្ញុំទើបបានវិទ្យាស្ថាននយោបាយតំបន់ IV នៅក្រុងកឹងធើ ឧបត្ថម្ភទឹកប្រាក់ ៥០ លានដុងដើម្បីសង់ផ្ទះ។ មិនត្រឹមតែបង្កលក្ខណសម្បត្តិសង់លំនៅឋានលំនឹងប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានភូមិភាគបង្កលក្ខណៈឱ្យបុលទុន ៣០ លានដុង ពីប្រភពដើមទុនកម្ចីសម្រាប់គ្រួសារក្រីក្ររបស់ធនាគារគោលនយោបាយសង្គមកិច្ចស្រុក ដើម្បីពង្រីកទម្រង់ចិញ្ចឹមពពែទៀតផង”។
បងត្រឹងផាកតាយ បុគ្គលិកការិយាល័យស្ថិតិទីប្រជុំជនឌិញអាង ឱ្យដឹង៖ “ផ្តើមពីប្រសិទ្ធភាពទម្រង់ចិញ្ចឹមពពែរបស់គ្រួសារបងស្រីផាលី មានគ្រួសារក្រីក្រជាច្រើននៅក្នុងឃុំ បានមកទស្សនានិងរៀនសូត្រតាមផងដែរ។ បើប្រៀបធៀបនឹងសត្វចិញ្ចឹមឯទៀត ការចិញ្ចឹមពពែមានប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់ជាង។ ចំណីរបស់ពពែនោះគឺស្មៅស្លឹកឈើ ប្រភេទសំណល់កសិផល សុទ្ធតែពីធម្មជាតិ ម្ល៉ោះហើយងាយរក។ បច្ចុប្បន្ន ពពែដែលកំពុងបានឈ្មួញនៅស្រុកយ្វៀងហាយនិងទីវកឹងចុះមកទិញដល់ផ្ទះ។ នេះគឺជាទម្រង់មួយក្នុងចំណោមទម្រង់ដែលសមស្របសម្រាប់គ្រួសារក្រីក្រ គ្មានដីបង្កបង្កើនផល មានឆន្ទៈឈានឡើងក្នុងជីវភាព”៕
សើុងម៉ាល័យ-លីសៀ