មហាសាមគ្គីជនជាតិ គំរូក្នុងសហគមន៍

22/06/2020 - 17:58

ភាពឋិតថេរនិងរីកចម្រើននៃភូមិរបរ

ទោះជាដំណាក់កាលខ្លះតម្លៃឡើងចុះ ពិបាកលក់ចេញក៏ដោយ តែមាមីងនៅឃុំដាយអាង ឃុំង៉ុកបៀង ស្រុកថ្កូវ ខេត្តត្រាវិញ មិនបោះបង់ចោលមុខរបរត្បាញបន្ទោះ ដាលអំបុកនោះឡើយ។ បានធ្វើឱ្យមុខរបរប្រពៃណីនេះ មានភាពឋិតថេររហូតមកទល់សព្វថ្ងៃ។

សមាជិកក្រុមត្បាញបន្ទោះ។

អ្នកមីង យីបធីត្រាង កើតឆ្នាំ ១៩៦០ នៅភូមិយ៉ុងឌិញ ឃុំដាយអាង ស្រុកថ្កូវ ឱ្យដឹង: “ខ្ញុំចេះត្បាញបន្ទោះតាំងពីអាយុ ១០ ឆ្នាំ។ លុះដល់អាយុ ១៨ ឆ្នាំ ខ្ញុំក៏ចាប់យកអាជីពនេះរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ ត្បាញជាប្រចាំ ថ្ងៃណាមិនត្បាញគឺអផ្សុកណាស់។ កូនស្រីខ្ញុំក៏ប្រកបរបរនេះដែរ ។ នាងទើបទៅទិញពកយកមកត្បាញផលិតផលថ្មីបន្ត”។ តាមការរៀបរាប់របស់ពួកគាត់នៅទីនេះ ពីមុនពួកគាត់ធ្វើតែរបស់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃក្នុងគ្រួសារ ដូចជា៖ កញ្ឆែ ល្អី ចង្អេរ បង្គី កញ្ច្រែងជាដើម។ ចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៧ មក មាមីងក៏ច្នៃត្បាញរបស់របរប្រើប្រាស់ទាំងអស់នេះទៅជាខ្នាតតូចៗសម្រាប់បម្រើវិស័យទេសចរ។ បច្ចុប្បន្ន មាមីងប្រកបរបរត្បាញបន្ទោះ បានចូលរួមក្នុងក្រុមត្បាញបន្ទោះ។ សព្វថ្ងៃ ក្រុមនេះមានសមាជិក ៨៩ នាក់ ហើយអ្នកមីងត្រាងធ្វើជាប្រធាន។

បងស្រី ត្រឹមធីស្វឹងទ្រេវ ប្រធានសមាគមនារីឃុំដាយអាង ឱ្យដឹង: “ឆ្នាំ ២០០៧ ភូមិរបរត្បាញបន្ទោះ នៅភូមិភាគបានខេត្តទទួលស្គាល់ជាភូមិរបរប្រពៃណី។ អ្នកដែលប៉ិនត្បាញ ក្នុងមួយថ្ងៃពួកគាត់អាចរកបានប្រាក់ចំណូលប្រមាណ ១២០ ពាន់ដុង។ របរត្បាញនេះ បានជួយដោះស្រាយការងារធ្វើជូនបងប្អូននារីនៅជនបទ និងរកបានប្រាក់ចំណូលសម្រាប់គិតគូរជីវភាពគ្រួសារ” ។ គ្រប់ផលិតផលរបស់ក្រុមត្បាញបន្ទោះឃុំដាយអាង គឺផ្គត់ផ្គង់តាមកិច្ចសន្យាបញ្ជាទិញរបស់ខេត្តបេនត្រែ វិញឡុង បាកលីវ ប៊ិញយឿង និងក្រុងហូជីមិញ។ ដោយសារផលិតផលមានវត្ថុធាតុដើមពីធម្មជាតិ ម្ល៉ោះហើយភ្ញៀវទេសចរពេញនិយមចូលចិត្តរកជាវទិញ ធ្វើវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ ឬក៏សម្រាប់ធ្វើជាកាដូ។

នៅឃុំង៉ុកបៀង បច្ចុប្បន្នមានគ្រួសារប្រកបរបរដាលអំបុកជាង២០គ្រួសារ។ លោកថាច់ហុង នៅភូមិព្រៃវល្លិ៍ ឃុំង៉ុកបៀង ឱ្យដឹង: “គ្រួសារខ្ញុំប្រកបរបរដាលអំបុកខួបឆ្នាំ ប៉ុន្តែប្រថុចញ៉ុចបំផុត គឺចាប់ពីខែកក្តឹករហូតដល់ដំណាច់ឆ្នាំ។ ដំណាក់កាលនេះ ក្នុងមួយខែគ្រួសារខ្ញុំដាលជាអំបុកប្រមាណ ២០ តោន ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ឱ្យអាជីវករលក់ក្នុងឱកាសបុណ្យអកអំបុក (របស់ជនរួមជាតិខ្មែរ) បុណ្យសែនត្រីពិន្ទង (របស់ជនរួមជាតិកិញ) បុណ្យវ៉ូឡាងថាំងហោយ (របស់ជនរួមជាតិចិន)” ៕

ម៉ាល័យ -ពេជ្រសឿន

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ