មហាសាមគ្គីជនជាតិ គំរូក្នុងសហគមន៍

20/11/2018 - 16:26

ទឹកចិត្តសិប្បករវ័យក្មេង

វត្តស្រឡូង ឃុំដាយតឹម ស្រុកម៉ីស្វៀន ខេត្តសុកត្រាំង គឺជាកន្លែងទេសចរណ៍បែបជំនឿ សាសនា ដ៏ល្បីឈ្មោះទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរមកទស្សនាកម្សាន្តយ៉ាងច្រើន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ នៅទីនេះថែមទាំងទាក់ទាញព្រះសង្ឃជាច្រើនអង្គដែលគង់នៅក្នុងនិងក្រៅខេត្ត និមន្តមករៀនផ្នែកពុទ្ធិកសិក្សាផង រៀនមុខរបរចម្លាក់ផង។ គ្រូបង្រៀនរបរចម្លាក់ឈើដល់ព្រះសង្ឃ នោះគឺសិប្បករវ័យក្មេង អាយុ២៧ឆ្នាំ ឈ្មោះត្រេវមិញតៀន។

សិប្បករត្រេវមិញតៀន ឆ្លាក់ក្បាលទូក-ងបានសម្រេចជាស្ថាពរ។

ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ក្រោយពីម៉ោងទ្រង់បិណ្ឌបាត្រ ព្រះសង្ឃក្នុងវត្តស្រឡូង តែងចូលរៀនថ្នាក់ពុទ្ធិកសិក្សា។ អង្គណាដែលគ្មានម៉ោងរៀនក៏និមន្តទៅកន្លែងត្រេវមិញតៀន រៀនចម្លាក់ក្បូរច្បាច់រចនាឬក៏រូបសត្វផ្សេងៗដែលច្នៃពីគល់ឈើ។ ព្រះគុណម្ចាស់ ម៉ាយហ្វាងថាញ់ កំពុងរៀនរបរចម្លាក់ មានថេរដីកា៖ “សិប្បករ ត្រេវមិញតៀន ឆ្លាក់រូបសត្វតំណាងឆ្នាំទាំង១២ល្អស្អាតណាស់ អាត្មាភាពពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ផ្តើមពីគល់ឈើស្ងួតមួយគល់សោះ ប៉ុន្តែឆ្លាក់រួចស្រេចក្លាយជាផលិតល្អប្រណីត មានតម្លៃសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់។ល។ សិប្បករមិញតៀនតែងបង្ហាត់បង្ហាញអស់ពីចិត្ត តាំងពីរបៀបពិនិត្យគល់ឈើ ឆ្លាក់ទម្លុះនិងវិធីកាន់ឧបករណ៍ដើម្បីឆ្លាក់ជាដើម។ ការឆ្លាក់រូបសត្វលើគល់ឈើពីបាកបន្តិចមែន ប៉ុន្តែពេលយើងផ្តោតអារម្មណ៍និងមានទេពកោសល្យយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើចំណុចដាប់នីមួយៗការរៀនក៏ឆាប់ចេះដែរ។ អាត្មាភាពរៀនបានជាងមួយឆ្នាំមកហើយ អាចនឹងឆ្លាក់បានផលិតផលដោយខ្លួនឯង តាមអ្វីដែលអាត្មាពេញចិត្ត”មិនខុសពីព្រះគុណម្ចាស់ហ្វាងថាញ់ទេ សិប្បករត្រេវមិញតៀន ក៏ជាសិស្សដែលបានរៀនមុខរបរចម្លាក់ដោយឥតគិតថ្លៃនៅក្នុងវត្តស្រឡូងផងដែរ។ កាលពីឆ្នាំ២០០៨ ខណៈពេលចូលទៅវត្តស្រឡូងទស្សនាកម្សាន្ត មិញត្រៀន បានឃើញសិប្បករឆ្លាក់រូបសត្វតំណាងឆ្នាំទាំង១២លើគល់ឈើស្ងួតមួយយ៉ាងស្អាត ហើយខ្លួនពេញចិត្ត។ អាស្រ័យហេតុនោះ គាត់បានសុំព្រះចៅអធិការស្នាក់នៅក្នុងវត្តស្រឡូងដើម្បីរៀនរបរចម្លាក់តាំងពីនោះមក។ ដោយចំណង់ចំណូលចិត្តនិងមានទេពកោសល្យស្រាប់ ម៉្លោះហើយ រៀនបានរយៈពេលជិតមួយខែ គាត់ក៏ឆ្លាក់បានផលិតផលដំបូង។ ផ្តើមពីនោះ គាត់ត្រូវបានគ្រូទទួលបង្រៀនចម្លាក់ដោយឥតគិតថ្លៃ រួចផ្តល់បៀវត្ស៣,៥លានដុង/ខែទៀតផង។ បងត្រេវមិញតៀន ឲ្យដឹង៖ “គ្រូដែលបង្ហាត់បង្រៀនរូបខ្ញុំនោះក៏ដោយសារព្រះចៅអធិការវត្តអញ្ជើញគាត់មកឆ្លាក់រូបសត្វតំណាងឆ្នាំទាំង១២ដែលច្នៃពីគល់ឈើដែរ។ ខណៈពេលគ្រូចម្លាក់គាត់ឆ្លាក់រួចរាល់ គាត់ក៏ត្រឡប់ទៅវិញ។ ចំណែកខ្ញុំស្នាក់នៅវត្តជាបន្ត ដើម្បីឆ្លាក់ផលិតផលទៅតាមតម្រូវការរបស់ព្រះចៅអធិការនិងអតិថិ
ជនកុម្មង់”។

អស់រយៈកាលជាង១០ឆ្នាំធ្វើជាងចម្លាក់នៅក្នុងវត្ត សិប្បករមិញតៀន ឆ្លាក់បានផលិតផលល្អៗចំនួនរាប់រយ ហើយត្រូវបានមនុស្សម្នាគ្រប់ទិសទីដឹងស្គាល់។ មិនត្រឹមតែឆ្លាក់បានរូបសត្វច្នៃពីគល់ឈើប៉ុណ្ណោះទេ គាត់នៅទាំងស្វែងយល់ពីក្បូរក្បាច់រចនាខ្មែរក្នុងសៀវភៅ តាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត និងតាមវត្តអារាមផ្សេងៗ ដើម្បីច្នៃទៅជាផលិតផលសម្បូរបែប សម្រាប់ទាក់ទាញអតិថិជន។ ពិសេសគឺផលិតផលដែលគាត់ដាប់ឆ្លាក់ភាគច្រើនគឺល្អស្អាត ប្រើបានយូរ ហេតុនោះ សិប្បករមិញតៀន ត្រូវបានម្ចាស់គ្រឹះស្ថានជំនាញខាងផលិតគ្រឿងឈើ ចាប់ពីខេត្តដុងថាប តីនិញ ក្រុងហូជីមិញ។ល។ អញ្ជើញគាត់ទៅឆ្លាក់ដោយផ្តល់ប្រាក់បៀវត្ស២០លានដុង/ខែ។ ទោះជាដូច្នោះ តែសិប្បករមិញតៀន បានបដិសេធន៍និងអះអាង៖ “រូបខ្ញុំជាកូនអ្នកក្រីក្រ បានព្រះចៅអធិការវត្តស្រឡូង បង្កលក្ខណសម្បត្តិឲ្យរៀនរបរចម្លាក់ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតខ្លួនឯង ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំត្រេកអរណាស់។ ម្យ៉ាងទៀត នៅវត្តខ្ញុំមានឈើឆ្លាក់មិនដាច់ ហេីយរកបានប្រាក់ចំណូលលំនឹងផង បានបង្រៀនរបរចម្លាក់ដល់ព្រះសង្ឃក្នុងវត្តផង។ មកទល់ពេលនេះ ខ្ញុំបានបង្រៀនរបរចម្លាក់ដល់ព្រះសង្ឃជាង២០អង្គ អាចឆ្លាក់បានស្ទាត់ជំនាញ។ ធ្វើការនៅខាងក្រៅបានប្រាក់បៀវត្សខ្ពស់មែន តែខ្ញុំមិនព្រមទៅព្រោះខ្ញុំមានបំណងបង្រៀនរបរចម្លាក់នេះដល់ព្រះសង្ឃដោយឥតគិតថ្លៃ ព្រមទាំងចង់រក្សារបរចម្លាក់ប្រពៃណីរបស់ជនជាតិនៅនឹងវត្តស្រឡូងនេះតែម្តង”៕

លីធាន-លីសៀ

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ