04/08/2015 - 09:09

អត្ថន័យបុណ្យដង្ហែផ្កា

ចំ​ពោះ​ជ​ន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ​បុណ្យ​ដង្ហែ​ផ្កា​បាន​រៀប​ចំ​ឡើង​សំ​ខាន់​គឺ​សម្រាប់​រៃ​អង្គាស​ប្រាក់​ប្រ​គេន​ព្រះ​​សង្ឃ​ដើម្បី​ជួស​ជុល​កសាង​វត្ត​អា​រាម។

ពុទ្ធ​ប​រិ​ស័ទ​កំ​ពុង​ធ្វើ​ស្លា​ធម៌​ដើម្បី​យក​ទៅ​ប្រ​គេន​ព្រះ​សង្ឃ​ក្នុង​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ដង្ហែ​ផ្កា​។

តាម​ប្រ​សាសន៍​របស់​លោក​អា​ចារ្យ​ចូវ​អូន​គ្រូ​បង្រៀន​នៅ​វិជ្ជា​ស្ថាន​ពុទ្ធ​សា​សនា​ខ្មែរ​ក្រុង​កឹង​ធើ​ពេល​ទិញ​ដើម​ផ្កាម​ក​ពុទ្ធ​ប​រិ​ស័ទ​យក​ប្រាក់​(​ទឹក​ប្រាក់​តិច​ឬ​ច្រើន ​អា​ស្រ័យ​ទៅ​លើ​ជីវ​ភា​ព​គ្រួ​សារ​រ​​​បស់​អ្នក​រួម​វិ​ភាគ​ទាន​នី​មួយ​ៗ​)​ ចង​សំ​យាក​តាម​មែក​ផ្កា​ឬ​ចុង​ដើម​ផ្កា​រួច​នាំ​យក​ផ្កា​នោះ​ទៅ​វត្ត​ឬ​ទៅ​កន្លែង​រៀប​ចំ​ពិ​ធី​បុណ្យ​ដង្ហែ​ផ្កា​ដោយ​ចិត្ត​ជ្រះ​ថ្លា​និង​សោ​មនស្ស​រីក​រាយ​។​មុន​ពេល​ដង្ហែ​ចូល​ទៅ​ប្រ​គេន​ព្រះ​សង្ឃ​ពុទ្ធ​ប​រិ​ស័ទ​តែង​ប្រា​រព្ធ​ពិ​ធី​កិច្ច​ទៅ​តាម​ទំ​នៀម​ទម្លាប់​មាន​ដូច​៖​ពេល​ដង្ហែ​ផ្កា​ពី​ផ្ទះ​ទៅ​ដល់​វត្ត​ត្រូវ​តែ​ដង្ហែ​ប្រ​ទក្សិណ​៣​ជុំ​ព្រះ​វិ​ហារ​រួច​យក​ផ្កា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រះ​វិ​ហារ​ឬ​ក៏​សា​លា​កន្លែង​រៀប​ចំ​ពិ​ធី​តាម​សាស​ន​កិច្ច​ដែល​មាន​ពុទ្ធ​ប​ដិ​មា​និង​ព្រះ​សង្ឃ​ជា​ក​សិណ​សាក្សី​។​បន្ទាប់​មក​អា​ចារ្យ​និង​ពុទ្ធ​ប​រិ​ស័ទ​ប្រា​រព្ធ​កិច្ច​ន​ម​ស្ការ​ស​មា​ទាន​និច្ច​សីល​រួច​អា​ចារ្យ​រួម​ជា​មួយ​នឹង​ពុទ្ធ​ប​រិ​ស័ទ​មួយ​អន្លើ​ដោយ​ម្ចាស់​ដើម​ទាន​សូធ្យ​ធម៌​វេរ​គម្រប់​៣​ដង​ដើម្បី​យក​ដើម​ផ្កា​ប្រ​គេន​ព្រះ​សង្ឃ​រួច​ព្រះ​សង្ឃ​ក៏​បាន​ស្វា​ធ្យាយ​ធម៌​-​អ​នុ​មោទ​នា​នៅ​ពេល​នោះ​។​បន្ទាប់​មក​ទៀត​ពុទ្ធ​ប​រិ​ស័ទ​សូធ្យ​ធម៌​ខ​មា​ទោស​យំ​កិញ្ចិ​ឧទ្ទិស​ភាគ​ផល​ជូន​ដល់​បុព្វ​កា​រី​ជន​ដែល​បាន​អ​និច្ច​កម្ម​ទៅ​ជា​កិច្ច​បញ្ចប់​ពិ​ធី​បុណ្យ​។

អាច​សង្កេត​ឃើញ​នៅ​ភូមិ​ភាគ​នី​មួយ​ៗ​ពិ​ធី​បុណ្យ​ដង្ហែ​ផ្កា​របស់​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្មែរ​បាន​រៀប​ចំ​ឡើង​ដោយ​មិន​បាន​កំ​ណត់​ថ្ងៃ​ខែ​ឆ្នាំ​ឡើយ​ប៉ុន្តែ​មាន​គោល​បំ​ណង​តែ​មួយ​គឺ​ចង់​រួម​វិ​ភាគ​ទាន​ប្រាក់​ប្រ​គេន​ព្រះ​សង្ឃ​សម្រាប់​ជួស​ជុល​កសាង​សំ​ណង់​ទាំង​ឡាយ​របស់​វត្ត​។​ម្យ៉ាង​វិញ​ទៀត​បុណ្យ​ដង្ហែ​ផ្កា​នៅ​ទាំង​សម្តែង​នូវ​សា​មគ្គី​ភាព​សម្តែង​នូវ​ទឹក​ចិត្ត​ជ្រះ​ថ្លា​មេ​ត្តា​ក​រុ​ណា​រួម​គ្នា​ក​សាង​វត្ត​អា​រាម​ឲ្យ​បា​ន​សម​រម្យ​។

ជា​មួយ​នឹង​ទឹក​ប្រាក់​ចូល​រួម​វិ​ភាគ​ទាន​នោះ​ពុទ្ធ​ប​រិ​ស័ទ​ប្រា​ថ្នា​ជាតិ​ក្រោយ​នឹង​ទ​ទួល​បាន​ផល​បុណ្យ​កើត​មក​មាន​សុខ​ភាព​ល្អ​បាន​សេច​ក្ដី​សុខ​និង​មា​នជីវ​ភាព​សម្បូ​រសប្បាយ​សុ​ភ​មង្គល​៕

យ្វី​អាញ់​-​វិ​មាន​

ចែករំលែកអត្ថបទ