ខ្ញុំដឹងបងលីវតឹងខឿង គឺជាអ្នកអស់ពីចិត្តជាមួយនឹងការងារតាំងពីបងនៅបម្រើក្នុងកងទ័ព កងអនុសេនាតូចតីដូមកម៉្លេះ។ ជួបបងក្រោយពីរយៈពេលជិត ៣០ ឆ្នាំ ខណៈពេលបងជាអនុប្រធានការិយាល័យជនជាតិស្រុកថើយឡាយ ក្រុងកឹងធើ បងនៅតែដដែលគឺអស់ពីចិត្តនិងស្មោះត្រង់ជានិច្ច។
បងលីវត្វឹងខឿង។
បងខឿង ណាត់ខ្ញុំទៅជួបគ្រួសារចាកផុតពីភាពក្រីក្រនៅឯប្រឡាយតាក់កាឌី ទីប្រជុំជនថើយឡាយ។ ទៅដល់ការិយាល័យ ទើបខ្ញុំដឹងថាជើងបងឈឺសន្លាក់ឆ្អឹង។ អាស្រ័យហេតុនោះ ខ្ញុំគិតថាទៅម្នាក់ឯង ប៉ុន្តែបងខឿងមិនព្រមដោយយល់ឃើញថាដងផ្លូវ ៩២២ កំពុងកសាង ម្ល៉ោះហើយត្រូវធ្វើដំណើរទៅតាមផ្លូវបណ្តោះអាសន្ន។ អាស្រ័យហេតុនោះ អ្នកដែលស្គាល់ច្បាស់ភូមិស្រុកដូចបងទើបនាំផ្លូវទៅបាន។
ផ្ទះអ្នកដែលយើងខ្ញំុត្រូវទៅជួបនៅតែលតោលខាងនាយប្រឡាយ ត្រូវធ្វើដំណើរផ្លូវវាងឆ្ងាយណាស់។ ថ្ងៃក្តៅ បងខឿងដើរទាំងជើងខ្ញើច ឆ្លងស្ពានឈើចាស់ៗធ្វើឱ្យខ្ញុំក្រែងចិត្តណាស់។ មកដល់ផ្ទះបងឡឹមថាយ មួយសន្ទុះ ក្រោយមកទើបបងខឿងបាត់ឈឺជើង រួចបង្អួតប្រាប់ថា “ខ្ញុំជ្រើសរើសគ្រួសារនេះដើម្បីឧទ្ទេសនាម ពីព្រោះគ្រួសារគាត់ខិតខំប្រឹងប្រែងចាកផុតពីភាពក្រីក្រ ខណៈពេលបានរដ្ឋជួយសង់ផ្ទះមហាសាមគ្គី បញ្ចូលទឹកស្អាត អគ្គិសនីសុវត្ថិភាព ជំនួយទុនចិញ្ចឹមទា៘ អាស្រ័យដោយការខិតខំបានជាគ្រួសារបងចាកផុតពីភាពក្រីក្រ”។
បងថាច់តាម ប្រធានការិយាល័យស្រុកថើយឡាយ ឱ្យដឹង៖ “បងខឿងតែងខ្នះខ្នែង ចំពោះការងារនិងអស់ពីចិត្តគិតគូរដល់មាមីងជនជាតិភាគតិច។ ផ្ទះបងខឿងនៅឯថើយថាញ់ ប៉ុន្តែភូមិសាស្ត្រណាដែលមានមាមីងខ្មែររស់នៅក្នុងស្រុក បងខឿងស្គាល់ទាំងអស់។ នេះគឺជាការមានប្រៀបមួយដែរ នៅពេលយើងខ្ញុំអនុវត្តគោលនយោបាយជនជាតិ”។ មានវ័យស្របាលនឹងបងខឿងដែរ នោះគឺកសិករផលិតពូកែលីវថា នៅភូមិថើយធ្វឹងB ទីប្រជុំជនថើយឡាយ ឱ្យដឹង៖ “ខ្ញុំចាប់ផ្តើមកែប្រែចម្ការចាស់ គឺអាស្រ័យប្រភពដើមទុនឧបត្ថម្ភរបស់រដ្ឋ ជាការឧទ្ទេសនាមរបស់បងខឿងដែរ។ មកទល់ពេលនេះ ទោះជាគ្រួសារខ្ញុំសង់បានផ្ទះឥដ្ឋសមរម្យ និងសេសសល់បានខ្លះៗក៏ដោយ ប៉ុន្តែបងខឿង នៅតែផ្តាំសួរជារឿយៗ លើកទឹកចិត្តខ្ញុំឱ្យខិតខំធ្វើការរកស៊ី”។ បងស្រីយ័ញធីភុង នៅភូមិ ថើយថាញ់ជាមួយគ្នា ឱ្យដឹង៖ “ខណៈពេលខ្ញុំលក់ទាដែលរដ្ឋបានឧបត្ថម្ភដើមទុន ពូខឿងបានជួយឧទ្ទេសនាមគ្រប់គ្នាជួយទិញដើម្បីខ្ញុំ លក់បានតម្លៃខ្ពស់ផងដែរ”។
បងខឿង ឱ្យដឹង៖ មាមីងខ្លះគាត់មិនសូវ មានឱកាសបានខិតជិតនឹងប្រភពដើមទុន ម្ល៉ោះហើយខ្ញុំក៏ជួយភ្លាម។ ធ្វើបានដូច្នេះ ទើបគោលនយោបាយឧបត្ថម្ភរបស់រដ្ឋ ឆាប់ពង្រីកប្រសិទ្ធភាព”៕
ហាថាញ-លីសៀ