គោលនយោបាយ -ការរស់នៅ គោលនយោបាយ

12/04/2018 - 10:04

បញ្ញវតីខ្មែរគំរូ

ក្នុងចំណោមបុគ្គលគំរូរបស់ខេត្តវិញឡុង ដែលមានកិត្តិយសចូលរួម “ពិធីស្ងើចសរសើរ អ្នកមានប្រជាប្រិយភាព ឥស្សរជន បញ្ញវន្ត និងអាជីវករគំរូ ជាជនជាតិភាគតិចទូទាំងប្រទេសឆ្នាំ២០១៧” មានស្រី្តតែម្នាក់គត់។ នោះគឺអ្នកគ្រូ សុើងធីង៉ុកហីវ នាយិកាសា លាបឋមសិក្សាធ្វឹងអាងC ក្រុងប៊ិញមិញ។

អ្នកគ្រូហីវជួបដោះដូរជាមួយនឹងកម្មាភិបាលការិយាល័យជនជាតិក្រុងប៊ិញមិញ

ស្ដីពីការសិក្សារៀនសូត្ររបស់សិស្សជនរួមជាតិខ្មែរ។

អ្នកគ្រូហីវនិងប្តីពិគ្រោះអំពីស្នាដៃរបស់កូនប្រុសពៅ។

ក្រោយពីត្រឡប់មកពីពិធីស្ងើចសរសើរ អ្នកគ្រូហីវតែងមមាញឹក ជាមួយនឹងកិច្ចការរបស់សាលា។ អាស្រ័យអ្នកគ្រូរវល់ពេក ម្ល៉ោះហើយយើងខ្ញុំបានណាត់ជួបគាត់ឯផ្ទះ នៅពេលបាយថ្ងៃត្រង់។ មិនទាន់បានផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ និងហូបបាយជាមួយនឹងប្តីនិងកូនប្រុសរួចស្រេចផង។ អ្នកគ្រូរៀបរាប់ឲ្យដឹង៖ “បើគ្មានប្តីជួយរំលែក ការងារផ្ទះ ខ្ញុំក៏មិនអាចសម្រេចកិច្ចការរបស់សាលា និងសម្រេចបានស្នាដៃដូចសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ជាង៣០ឆ្នាំផ្សារភ្ជាប់នឹងរបរគ្រូបង្រៀន អ្នកគ្រូហីវបានទទួលប័ណ្ណសរសើរ លិខិតសរសើរជាច្រើនរបស់ផ្នែកអប់រំ និងគណៈកម្មាធិការប្រជាជនខេត្ត។ ក្នុងនោះ លេចធ្លោបំផុតគឺប័ណ្ណសរសើររបស់នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃរដ្ឋាភិបាល ដែលអ្នកគ្រូមានកិត្តិយសបានទទួលកាលពីចុងឆ្នាំ២០១០ហើយ ពិសេសជាងទៀត គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស ពលកម្មចំណាត់ថ្នាក់លេខ៣របស់ប្រធានរដ្ឋ នៅឆ្នាំ២០១៣។ ក្តីរីករាយកាន់តែកើនឡើងចំពោះអ្នកគ្រូហីវ ពេលបានទទួលកិត្តិនាមជាគ្រូបង្រៀនឆ្នើមនៅឆ្នាំ២០១៤។ អ្នកគ្រូហីវ ព្រ លយពាក្យកំប្លែង៖ “ស្នាដៃដែលខ្ញុំខំថ្នាក់ថ្នម ប៉ុន្តែគ្មានសញ្ញាប័ត្រ នោះគឺកូនស្រីច្បងបានរៀនបញ្ចប់មហាវិទ្យាល័យ និងមានការងារធ្វើលំនឹង ចំណែកកូនប្រុសពៅ សព្វថ្ងៃកំពុងរៀនថ្នាក់ទី១១រៀនពូកែនិងស្លូតបូតណាស់។ បានដូច្នេះ គឺដោយសារការលះបង់របស់បងង្វៀនវុាំងតុង ជាប្តីរបស់ខ្ញុំ ដែលជាង១០ឆ្នាំមុនគាត់សូមឈប់ការងាររដ្ឋមកធ្វើសេដ្ឋកិច្ច ដើម្បីខ្ញុំនឹងនរចិត្តបំពេញការងារ។ អាស្រ័យសេដ្ឋកិច្ច គ្រួសារបានលំនឹងកូនៗបានប្តីគាត់ឌុបទៅមករៀនសូត្រ ម្ល៉ោះហើយខ្ញុំចំណាយពេលវេលាស្ទើរតែទាំងអស់សម្រាប់សិស្ស”។

ឆ្នាំ១៩៨៧ ក្រោយពីប្រឡងបញ្ចប់មធ្យមសិក្សាគរុកោសល្យវិញឡុង អ្នកគ្រូហីវ ត្រូវបានចាត់មកបង្រៀននៅសាលាបឋមសិក្សាទីប្រជុំជនកៃវ៉ោងA។ សាលានៅជិតផ្ទះ ហើយនៅជាប់ផ្លូវជាតិទៀត ម្ល៉ោះហើយការធ្វើដំណើរទៅបង្រៀនរបស់អ្នកគ្រូមានភាពងាយស្រួលច្រើន។ ដំណាក់កាលនោះ ផ្លូវចូលកាន់ភូមិនានារបស់ឃុំដុងប៊ិញ បែកភក់ជ្រាំ ធ្វើដំណើរទៅមកលំបាកលំបិន ព្រោះហេតុនោះ សិស្សបោះបង់ការរៀនសូត្រ ច្រើន។ ដងផ្លូវដូច្នេះ បានជាគ្រូបង្រៀនក៏មិនសូវពេញចិត្តនឹងទទួលការងារនៅទីនេះ ព្រោះហេតុនោះសាលាចេះតែខ្វះគ្រូបង្រៀនរហូត។ ក្រោយពីបានលេចឮដំណឹងនោះ អ្នកគ្រូហីវ សញ្ជឹងគិត៖ “ភូមិសាស្រ្តដុងប៊ិញ មានសិស្សជនរួមជាតិខ្មែរច្រើនកុះករ ប្អូនៗខ្លះនិយាយភាសាវៀតមិនស្ទាត់ផង ម្ល៉ោះហើយធុញក្នុងការរៀនសូត្រ។ ម្យ៉ាងទៀត គ្រូបង្រៀនស្ទើរតែទាំងអស់សុទ្ធតែជាជនជាតិកិញ ទាំងមិនសូវយល់ពីចិត្តសាស្ត្រដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលប្អូនៗចូលរៀន។ រំពឹងគិតចុះគិតឡើង មានតែខ្ញុំទេទើបសមស្របជាងគេ ដើម្បីទៅបង្រៀននៅឃុំដុងប៊ិញ”។ គិតពិចារណាយ៉ាងយូរ ទីបំផុតអ្នកគ្រូហីវសម្រេចចិត្តសូមប្តូរពីសាលាមណ្ឌលមកបង្រៀននៅឃុំដុងប៊ិញ។ ក៏ប៉ុន្តែ ផ្តើមពីការប្រមើលភាពលំបាក រហូតដល់ការឆ្លងកាត់ភាពជាក់ស្តែងគឺវាមិនដូចគ្នាទេ។ ថ្ងៃណាមានភ្លៀងធ្លាក់ ដងផ្លូវចូលកាន់ភូមិអង្គុលីត្បូង និងអង្គុលីជើង បែកភក់ជ្រាំផងរអិលផងធ្វើឲ្យអ្នកគ្រូដួលត្រឡប់ត្រឡិន។ ពេលមេឃក្ដៅអាចជិះកង់តាមផ្លូវលំ ប៉ុន្តែពេលភ្លៀងគឺស៊យធំហើយ ពីព្រោះដីជាប់នឹងកង់បណ្ដើរមិនរួចផង។ មនុស្សនិងកង់ជាប់គ្នាស្អិត ដួលត្រឡប់ត្រឡិន។ បង្រៀនពេលព្រឹក ប៉ុន្តែមានថ្ងៃខ្លះ អ្នកគ្រូមកដល់ផ្ទះ ម៉ោងជាង៧យប់។ ឃើញអ្នកគ្រូលំបាកពេក ម្ដាយឪពុកសូមឲ្យអ្នកគ្រូប្តូរទៅបង្រៀននៅសាលាផ្សេង។ ដំណាក់កាលនោះ សាលាណាក៏ខ្វះគ្រូបង្រៀន ម្ល៉ោះហើយសូមទៅបង្រៀននៅសាលាផ្សេង គឺមិនលំបាកទេ។ ដូច្នេះអ្នកគ្រូហីវដេកមិនស្កប់ស្កល់ ដោយសារហត់ផង ម្យ៉ាងវិញទៀតតែងគិតដល់ថ្ងៃស្អែកមកជួបគណៈនាយកសាលាដើម្បីសូមប្តូរទៅសាលាផ្សេង។ ប៉ុន្តែលុះព្រឹកឡើង ពេលឈានជើងចូលថ្នាក់បង្រៀនសម្លឹងឃើញប្អូនៗសង្វាតរៀន អ្នកគ្រូក៏មិនដាច់ចិត្ត។

ឆ្នាំសិក្សាចេះតែកន្លងទៅ អ្នកគ្រូហីវ គិតតែពីបង្ហាត់បង្រៀនរួចបានតែងតាំងជានាយិកាសាលាបឋមសិក្សាដុងប៊ិញA បាន១៥ឆ្នាំ។ លុះដល់ឆ្នាំ២០១២ អ្នកគ្រូហីវ បានទទួលសេចក្តីសម្រេចចិត្តបញ្ជូនមកធ្វើជានាយិកានៅសាលាបឋមសិក្សាធ្វឹងអាងC ។ នេះជាដំណាក់កាលសាលាបឋមសិក្សាធ្វឹងអាងC ដំណើរការកសាងសាលាសម្រេចបទដ្ឋានជាតិ ម្ល៉ោះហើយត្រូវការអ្នកមានបទពិសោធន៍គ្រប់គ្រង។ អាស្រ័យហេតុនោះ អ្នកគ្រូសុើងធីង៉ុកហីវ គឺជាមនុស្សម្នាក់ទទួលបានការទំនុកចិត្តអាចរ៉ាប់រងភារកិច្ចនេះ។ អ្នកគ្រូហីវ ឲ្យដឹង៖ “ដំណាក់កាលខ្ញុំចាកចេញពីសាលាបឋមសិក្សាដុងប៊ិញA អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងបានលំនឹងទាំងស្រុង ផ្លូវគមនាគមន៍ធ្វើដំណើរទៅមកបានងាយស្រួល ស្មារតីយល់ដឹងអំពីការសិក្សារៀនសូត្ររបស់សិស្សក៏ល្អប្រសើរជាង ម្ល៉ោះហើយក៏ស្ងប់ចិត្ត“។ ដោយទឹកចិត្តស្រឡាញ់របរគ្រូបង្រៀន ទោះបីនៅសាលាណាក៏ដោយ អ្នកគ្រូហីវ តែងធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន។ សាលាបឋមសិក្សាធ្វឹងអាងC បានខេត្តវិញឡុង ទទួលស្គាល់សម្រេចបទដ្ឋានជាតិកាលពីខែមករា ឆ្នាំ២០១៨។ ថ្លែងយោបល់នៅក្នុងឱកាសនេះ លោកស្រី ត្រឿងថាញ់ញឹង អនុប្រធានមន្ទីរអប់រំនិងបណ្ដុះបណ្តាលខេត្តវិញឡុង បានឲ្យតម្លៃខ្ពស់ចំពោះការខិតខំរបស់ក្រុមប្រឹក្សាគរុកោសល្យរបស់សាលា និងចំពោះអ្នកគ្រូហីវ ក្នុងដំណើរការកសាងសាលាបឋមសិក្សាធ្វឹងអាងCសម្រេចបទដ្ឋានជាតិ។

“ជាង៣០ឆ្នាំផ្សារភ្ជាប់នឹងរបរ អ្នកគ្រូមានក្តីសប្បាយច្រើន ឯការខ្វល់ខ្វាយក៏មិនតិចដែរ។ ប៉ុន្តែប្រការដែលអ្នកគ្រូត្រេកអរបំផុត គឺស្មារតីរៀនសូត្ររបស់សិស្សជនរួមជាតិ ខ្មែរមានការជឿនលឿនយ៉ាងប្រត្យក្សនៅសាលាដុងប៊ិញA ក៏ដូចជានៅធ្វឹងអាងC។ សាលាធ្វឹងអាងC បច្ចុប្បន្ន មានសិស្សខ្មែរ៣៩នាក់ ហើយគ្មានប្អូនណាមានបំណងឈប់រៀនពាក់កណ្ដាលការឡើយ” – អ្នកគ្រូហីវឲ្យដឹងដូច្នេះ។ ពិសេសទៀតនោះ សិស្សជនរួមជាតិខ្មែរជាច្រើនដែលអ្នកគ្រូធ្លាប់បង្រៀនតាំងពីមុនមក សុទ្ធតែរៀនសូត្របានជោគជ័យ និងមានការងារធ្វើលំនឹង។ ក្នុងចំណោមនោះ មានអ្នកខ្លះប្រកបរបរគ្រូបង្រៀន។ អ្នកគ្រូថាច់ធីឡងអែម គ្រូបង្រៀនសាលាបឋមសិក្សាធ្វឹងអាង C ឲ្យដឹង៖ “អ្នកគ្រូហីវ គឺជាគំរូសម្រាប់សិស្សនិង គ្រូបង្រៀនគ្រប់ជំនាន់យកតម្រាប់តាម”៕

ហាថាញ់-វិមាន

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ