អនុវត្តគោលនយោបាយឧបត្ថម្ភរបស់រដ្ឋចំពោះជនរួមជាតិភាគតិច ស្រុកវ៉ុងឡីម ខេត្តវិញឡុង បានផ្សព្វផ្សាយប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនូវទម្រង់រូបភាពពង្រីកសេដ្ឋកិច្ច។
មាមីងនៅភូមិទ្រុងត្រាច់កំពុងប្រមូលផលក្រូចដំបែ។
បងត្រឹងកុងខាញ់ អនុប្រធានក្រុមប្រឹក្សាប្រជាជនស្រុកវ៉ុងឡីម ឲ្យដឹង៖ “ក្នុងរបាយការណ៍របស់ភូមិភាគតំបន់ដែលមានជនរួមជាតិភាគតិចរស់នៅកុះករ សុទ្ធសឹងបានទទួលផលពីកម្មវិធីវិនិយោគទុនរបស់រដ្ឋម៉្លោះហើយ មាមីងជនរួមជាតិ កសាងទម្រង់រូបភាពសេដ្ឋកិច្ចដោយពង្រីកបាននូវប្រសិទ្ធភាព។តួយ៉ាងដូចទម្រង់រូបភាពកែប្រែចម្ការចាស់នៅឃុំទ្រុងថាញ់ ទ្រុងង៉ៃ។ល។ ទាំងទម្រង់រូបភាពចិញ្ចឹមទា គោមាន់ព្រលែងក្នុងចម្ការ...”។ តាមប្រសាសន៍របស់បងត្រឹងហ្វាងថាញ់អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំទ្រុងថាញ់ ស្រុកវ៉ុងឡីម ឲ្យដឹង៖ ទម្រង់រូបភាពកែប្រែចម្ការចាស់ កំពុងបានឃុំផ្សព្វផ្សាយនិងអនុវត្តបានល្អ បងថាញ់ ឲ្យដឹង៖“ចំពោះគ្រួសារខ្វះកម្លាំងពលកម្ម ដើម្បីថែទាំចម្ការ យើងខ្ញុំបានពិគ្រោះយោបល់ដល់មាមីងគួរតែដាំដើមដូង។ ក្រៅពីពូជដូងសៀមខៀវ មាមីងអាចជ្រើសដាំដូងផ្លែធំដើម្បីលក់ផ្លែទុំ។ចំពោះគ្រួសារមានកម្លាំងពលកម្មច្រើន យើងខ្ញុំណែនាំអនុវត្តទម្រង់រូបភាពដាំក្រូចនិងដើមស្រកានាគ កំពុងពង្រីកបាននូវប្រសិទ្ធភាព។ ក្នុងនោះ មានគ្រួសារមួយចំនួនដាំក្រូចថ្លុងសាកល្បង”។មាមីងកសិករជាច្រើនដាំក្រូចដំបែនៅតាមចន្លោះក្រូចថ្លុង។ នេះគឺជារូបភាពយកដំណាំខ្លីចិញ្ចឹមវែងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ពីព្រោះដើមក្រូចដំបែដាំក្នុងរយៈកាល៦ខែ អាចផ្តល់ផល។ បើដើមធំមែកច្រើន គឺផ្តល់ផ្លែកាន់តែច្រើន។ ការដាំឆ្លាស់ក្រូចដំ បែនាំមកនូវប្រយោជន៍ច្រើន ពីព្រោះដំណាំក្រូចថ្លុងដាំរយៈកាល៣ឆ្នាំទើបផ្តល់ផល។ បងថាច់សេដ្ឋ នៅឃុំទ្រុងថាញ់ ឲ្យដឹង៖ “ខ្ញុំទើបនឹងលក់ក្រូចថ្លុងពីរបីរយគីឡូក្រាម ផ្លែធំល្អតម្លៃជាង៤០.០០០ដុង/គីឡូក្រាម ឈ្មួញមកទិញដល់ចម្ការ។ ដាំក្រូចថ្លុងផ្តល់ផ្លែរហូត។ ឃើញផ្លែណាទុំប្រមូលផលមុន ដោយបរិមាណល្មម ម៉្លោះហើយមិនខ្លាចសល់។ ដើម្បីថែទាំចម្ការក្រូចថ្លុងនេះ ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លង គ្រួសារខ្ញុំរកបានប្រាក់ចំណូលពីដំណាំក្រូចដំបែដែលដាំឆ្លាស់និងក្រូចថ្លុង។ ក្រូចដំបែប្រមូលផលមួយខែម្តង បានប្រមាណពីរបីរយគីឡូក្រាមតម្លៃពី៧.០០០-៨.០០០ដុង/គីឡូក្រាម ប្រាក់ចំណូលទាំងនេះរួមចំណែកក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃបានមួយភាគណាដែរ”។
ទម្រង់រូបភាពចិញ្ចឹមមាន់ គោ ក៏ពង្រីកបាននូវប្រសិទ្ធភាព។ បងស្រីសុើងធីត្វៀក នៅភូមិទ្រុងត្រាច់ឲ្យដឹង៖ “ខ្ញុំនៅតែម្នាក់ឯង ម៉្លោះហើយចិញ្ចឹមមាន់ ទា ព្រលែងក្នុងចម្ការ។ឆ្លៀតយកដើមចេកដែលមានស្រាប់នៅមុខផ្ទះ ខ្ញុំកាប់មកហាន់ច្របល់នឹងកន្ទក់ធ្វើជាចំណីឲ្យទា មាន់ ដើម្បីប្រិតសំចៃក្នុងការចំណាយ។ ប្រាក់ចំណូលជារៀងរាល់ខែក៏គ្រប់ល្មមសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព។ ចំណែកបងសុើងវ៉ារ៉ែតនៅភូមិនេះដែរ បងបានជ្រើសទម្រង់រូបភាពចិញ្ចឹមគោ ពីព្រោះបងមានពេលវេលាទៅកាត់ស្មៅ។ បងវ៉ារ៉ែត អំនួត៖ គាត់ទើបនឹងលក់គោសាច់មួយក្បាលទិញម៉ូតូសម្រាប់ធ្វើដំណើរទៅមកម្តងម្កាលឲ្យងាយស្រួល៕
ហាថាញ់-មុនី