ភូមិបឹង ឃុំថាញ់ភូ ស្រុកម៉ីស្វៀង ខេត្តសុកត្រាំង មានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅជាង៨៣%។ បច្ចុប្បន្ន ភូមិនេះគឺជាគំរូលេចធ្លោក្នុងចលនារៀនសូត្រ ហើយមានមនុស្សជាច្រើនតែងហៅភូមិនេះថា “ភូមិវេជ្ជបណ្ឌិត”។ ភូមិបឹង មិនត្រឹមតែគ្រួសារអ្នកមានទេ គ្រួសារអ្នកក្រីក្រ ក៏ខិតខំចិញ្ចឹមកូនរៀនសូត្រ ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរវាសនាកូនៗ ដោយការសិក្សាដែរ។ តួយ៉ាងដូច គ្រួសារពូថាច់សល់ ខិតខំចិញ្ចឹមកូន៤នាក់ រៀនមហាវិទ្យាល័យ។ បច្ចុប្បន្ន កូនៗរបស់ពូប្រកបអាជីពជាគ្រូបង្រៀន២នាក់ វេជ្ជបណ្ឌិត២នាក់ សព្វថ្ងៃកំពុងបំពេញការងារនៅខេត្តសុកត្រាំង។ ពូថាច់សល់ ឲ្យដឹង៖ “ខ្ញុំគិតថាកាន់ចបវាធ្ងន់ ជាងកាន់ប៊ិច បើចង់កាន់ប៊ិចចាំបាច់ត្រូវតែរៀន ម៉្លោះហើយខ្ញុំបានដាស់តឿនកូនៗឲ្យខិតខំរៀនសូត្រ។ ខួបឆ្នាំ ប្តីប្រពន្ធខ្ញុំធ្វើស្រែ ដាំដំណាំ ចិញ្ចឹមគោ ជ្រូក។ល។ នៅតែមិនគ្រប់ប្រាក់គិតគូរឲ្យកូនរៀនសូត្រ ខ្ញុំបានលក់ដីស្រែអស់១០កុង។ ឥឡូវឃើញកូនៗ ទាំង៤នាក់មានការងារធ្វើលំនឹងជីវភាពធូរធារ ខ្ញុំមានសេចក្តីត្រេកអរនិងសុភមង្គលណាស់ ពីព្រោះកូនៗមិនលំបាកនឿយហត់ ដូចខ្ញុំកាលពីមុន”។
ប្តីប្រពន្ធពូថាច់សល់ រីករាយពេលសម្លឹងឃើញសញ្ញាប័ត្រវេជ្ជបណ្ឌិតរបស់កូន។
ចំណែកបងស្រីត្រឹងធីសាផា នៅភូមិបឹង គឺជាគ្រួសារក្រីក្រ ប្តីស្លាប់ចោលច្រើនឆ្នាំ បងស្រីម្នាក់ឯងចិញ្ចឹមកូន៤នាក់។ ជាង២០ឆ្នាំកន្លង បងស្រីមមាញឹកនឹងការដាំដំណាំ អំពៅចិញ្ចឹមជ្រូក គោ។ល។ ដើម្បីមានប្រាក់ចិញ្ចឹមកូន៤នាក់រៀនសូត្រ។ សង្កេតឃើញការនឿយហត់របស់ម្តាយកូនៗរបស់បងស្រីតែងលុះក្នុងដំបូន្មាន ខិតខំរៀនសូត្រ។ បច្ចុប្បន្ន ក្នុងចំណោមកូន៤នាក់របស់បងស្រីមានម្នាក់ប្រកបអាជីពជាគ្រូបង្រៀន ៣ នាក់វេជ្ជបណ្ឌិត សព្វថ្ងៃកំពុងបំពេញការងារនៅខេត្តសុកត្រាំង។ បងស្រីសាផា ឲ្យដឹង៖ “ពេលប្តីស្លាប់ ខ្ញុំមានដីដាំដំណាំតែមួយកុង បានជាខ្ញុំខិតខំចិញ្ចឹមកូនរៀនសូត្រ ដើម្បីមានរបរសម្រាប់ចិញ្ចឹមខ្លួន ម៉្លោះហើយទោះបីលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំតែងស៊ូទ្រាំ។ ដើម្បីមានប្រាក់គិតគូរឲ្យកូនរៀនសូត្រ ក្រៅពីដាំដំណាំរួមផ្សំ ចិញ្ចឹមសត្វ ខ្ញុំថែមទាំងធ្វើជាប្រធានសាខាសមាគមនារីភូមិ សហការី ចំនួនប្រជាជន សុខាភិបាល។ល។ ឥឡូវឃើញកូនទាំង៤នាក់មានការងារធ្វើលំនឹងខ្ញុំតែងនិយាយនឹងមាមីងក្នុងភូមិថា បើចង់ផ្លាស់ប្តូរផុតពីភាពក្រីក្រត្រូវតែគិតគូរឲ្យកូនរៀនសូត្រ”។
តាមប្រសាសន៍លោកសុើងថាយភា អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំថាញ់ភូ៖ ជិត១០ឆ្នាំមកនេះ ពេលជីវភាពធូរធារ ការយល់ដឹងរបស់មាមីងខ្មែរពីមួយទៅមួយថ្ងៃកាន់តែបានលើកកម្ពស់ ពិសេសពេលរដ្ឋមានគោលនយោបាយសម្រាប់និស្សិត បុលទុននិងពិនិត្យជម្រើស បម្រុងអាទិភាពសម្រាប់កូនចៅខ្មែរ ម៉្លោះហើយសិស្សជនរួមជាតិខ្មែរមានឱកាសចូលរៀនអនុមហាវិទ្យាល័យ មហាវិទ្យាល័យ។ បច្ចុប្បន្ន ទូទាំងភូមិបឹងមានកូនចៅខ្មែរជាង៤០០នាក់ ប្រឡងបញ្ចប់មហាវិទ្យាល័យ អនុមហាវិទ្យាល័យ មានការងារធ្វើលំនឹង។ ក្នុងនោះ ផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តស្រូបអត្រាខ្ពស់បំផុត ម៉្លោះហើយមាមីងខ្មែរតែងហៅភូមិនេះថា “ភូមិ វេជ្ជបណ្ឌិត”៕
លីធាន-វិមាន