ជាអ្នកវ័យចំណាស់រស់នៅភូមិដៀងហ្វា ឃុំថើយតឹង ស្រុកថើយឡាយ ក្រុងកឹងធើ ម្ល៉ោះហើយលោកលីវរ៉េនតែងយល់ច្បាស់ពីជីវភាពមាមីងក្នុងភូមិ និងត្រៀមជួយពួកគាត់ជានិច្ច។
ពូលីវរេ៉ន(ខាងស្តាំ)សំណេះសំណាលជាមួយនឹងកម្មាភិបាលភូមិ អំពីការរៀនសូត្ររបស់កូនចៅប្រជាជនក្នុងភូមិ។
បងលីវហៀង ប្រធានភូមិដៀងហ្វា ឲ្យដឹងៈ" ពេលភូមិមានបំណងបំ ផុសចលនាមាមីងអនុវត្តការចលនាថ្មីអ្វីមួយយើងខ្ញុំតែងមកប្តូរយោបល់ជាមួយពូលីវរ៉េនជាមុន។ ប្រសិនបើសង្កេតឃើញថាមានលទ្ធភាពអនុវត្តបានល្អ ពូរ៉េននឹងស្មគ្រចិត្តភ្លាម។ ប្រសិនបើមិនទាន់បាន ពូក៏បំពេញ យោបល់ឲ្យយើងខ្ញុំកែប្រែ។ ពេលឯកភាពហើយ កម្មាភិបាលភូមិរួមជាមួយនឹងពូលីវរ៉េនចលនាមាមីងដោយប្រសិទ្ធភាព ពីព្រោះពូជាអ្នកមានប្រជាប្រិយភាពក្នុងភូមិនេះ" ។ យុវជនមួយចំនួនក្នុងភូមិទើបធំឡើង ច្រើនតែបង្កអុកឡុក នាំឲ្យខូចសណ្តាប់ធ្នាប់សង្គម លោកបានក្រើនរំ លឹកនិងទៅដល់ផ្ទះនិយាយប្រាប់ឳពុកម្តាយឲ្យបានដឹង ដើម្បីបង្កើនការប្រៀនប្រដៅកូនចៅរបស់ខ្លួន។ លោកលីវរ៉េន ឲ្យដឹងៈ" ខ្ញុំចាត់ទុកមាមីង ក្នុងភូមិដូចជាញាតិសន្តាន ឃើញកូនចៅរបស់ពួកគាត់ខុសឆ្គង ប៉ុន្តែបើ យើងមិនឲ្យពួកគាត់ដឹងដើម្បីប្រៀនប្រដៅបានទាន់ពេល គឺផលវិបាកនឹងកាន់តែធំ" ។ អាស្រ័យដោយមានគំនិតដូច្នេះ បានជាការងារអ្វីក៏ដោយក្នុងភូមិអ្នកណាត្រូវការអ្វី លោកតែងជួយទាំងអស់។ បុណ្យសព រៀបការ។ល។លោកតែងត្រៀមខ្លួនជួយជានិច្ច។
ភូមិដៀងហ្វាគ្មានហាងផឹកស៊ី មានតែហាងកាហ្វេតូចៗ។ ព្រឹកព្រលឹម អ្នកមានវ័យចំណាស់ដូចលោករ៉េន បងហៀងប្រមូលផ្តុំគ្នាផឹកកាហ្វេ។ មានថ្ងៃខ្លះមកផ្ទះបងហៀងផឹកតែ។ល។ក្នុងពេលព្រឹកជុំគ្នាដូច្នេះការងារទាំងឡាយក្នុងភូមិ ក៏បានកម្មាភិបាលភូមិឆ្លៀតលើកយកមកពិភាក្សា ជាមួយនឹងពូរ៉េនតែម្តង។ លោករ៉េនឲ្យដឹងៈ" កាលមិនទាន់មានផ្លូវនេះ កម្មាភិបាលភូមិបានពិភាក្សាជាមួយនឹងខ្ញុំរួមគ្នាចលនាមាមីង ខ្ញុំយល់ឃើញថាការកសាងផ្លូវមិនត្រឹមតែបានកុសលផលបុណ្យច្រើនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនៅទាំងជួយឲ្យកូនចៅក្នុងភូមិទៅសាលារៀនបានងាយស្រួលទៀតផង។ ខ្ញុំនៅចាំបានថាកាលពីមុនកូនស្រីរបស់ខ្ញុំរៀននៅសាលាជនជាតិអន្តេវាសិកស្រុក ពេលមកផ្ទះម្តងៗត្អូញត្អែរថា នឿយណាស់ពី ព្រោះអង្គុយទូកដ។ បច្ចុប្បន្ន មានផ្លូវក្មួយៗទៅរៀនដោយកង់ងាយស្រួលណាស់" ។ ពេលទៅចលនាមាមីងក្នុងភូមិម្តងៗ កម្មាភិបាលភូមិតែងអញ្ជើញលោករ៉េនទៅជាមួយ។
ដោយសារអស់ពីចិត្តដើម្បីភូមិស្រុក ហេតុនោះលោករ៉េនបានមាមីង តែងតាំងជាអ្នកមានប្រជាប្រិយភាពក្នុងភូមិ។ បងហៀង ឲ្យដឹងៈ " ពេល ពូរ៉េនបានមាមីងតែងតាំងជាអ្នកមានប្រជាប្រិយភាពក្នុងភូមិ ពូមានប្រសាសន៍ដោយក្តីរីករាយ" ឥឡូវនេះពូមានភារកិច្ចដើរចលនាមាមីងក្នុងភូមិនេះហើយណា" ។ ពូនិយាយដូច្នេះឲ្យសប្បាយ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថាទោះបីមានការជំនឿទុកចិត្តឬក៏គ្មានក៏ដោយ ពូរ៉េនតែងតែអស់ពីចិត្តជាមួយនឹងភូមិស្រុកជានិច្ច" ។ លោករ៉េនមិនត្រឹមតែចលនាមាមីងកសាងផ្លូវ កសាងស្ពាន ចលនាយុវជនបោះបង់ចោលការបង្កអុកឡុក បែរមគិតគូរធ្វើការរកស៊ីប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកនៅទាំងយកចិត្តទុកដាក់ដល់ការរៀនសូត្ររបស់កូនចៅមាមីងក្នុងភូមិទៀតផង" ។ បងហៀង ឲ្យដឹងៈ"ឲ្យ តែដឹងថា គ្រួសារណាក្នុងភូមិមានកូនចៅឈប់រៀនពាក់កណ្តាលការ ពូ តែងបបួលយើងខ្ញុំចុះទៅដល់ផ្ទះស្វែងយល់មូលហេតុ និងលើកទឹកចិត្តម្តាយឳពុកឲ្យកូនទៅរៀនបន្ត" ។ ការដែលលោករ៉េនចលនាសិស្សចូលរៀនវិញក៏មានមូលហេតុរបស់លោកដែរ។ " ខ្ញុំយល់ថាមានតែការរៀនសូត្រទេ ទើបអាចចាកផុតពីភាពក្រីក្រនិងការលំបាកបាន។ ក្នុងចំ ណោមកូនទាំង៧នាក់របស់ខ្ញុំមានកូន៥នាក់រៀនសូត្របានតិចតួច សព្វថ្ងៃធ្វើស្រែលំបាកណាស់។ ចំណែកកូនពីរនាក់ទៀតបានរៀនសូត្រត្រឹម ត្រូវធ្វើការរដ្ឋនៅស្រុក ឃើញថាមានជីវភាពគ្រាន់បើជាង"លោករ៉េនឲ្យដឹងដូច្នេះ៕
ហាថាញ់-វិមាន