គោលនយោបាយ -ការរស់នៅ គោលនយោបាយ

06/08/2014 - 08:56

ភូមិ៦ផ្លាស់ថ្មី

ដោយការខិតខំព្យាយាម ស៊ូទ្រាំលំបាកក្នុងការដាំដុះ សព្វថ្ងៃជីវភាព ជនរួមជាតិខ្មែរនៅភូមិ៦ ឃុំខាញ់ហ្វា ស្រុកអ៊ូមិញ ខេត្តកាម៉ាវ មានការផ្លាស់ថ្មីគួរជាទីមោទនៈ។ល។

ថ្នល់ជនបទភូមិ៦មានភាពរាបរលូនស្រះស្រឡំ អាស្រ័យរដ្ឋវិនិយោគទុន។

ខាញ់ហ្វា ជាឃុំមួយក្នុងចំណោមឃុំដែលមានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅកុះកររបស់ស្រុកអ៊ូមិញ។ ឃុំមានគ្រួសារជនរួមជាតិខ្មែរជាង២៧០ ប្រមូលផ្ដុំនៅភូមិ៦ប្រមាណជាង១៣០គ្រួសារ។ រយៈពេលកន្លង ភូមិមិនទាន់មានផ្លូវគមនាគមន៍ប្រជាជនមិនទាន់យល់ពីវិទ្យាសាស្រ្តបច្ចេកទេសដាំដុះ ក្នុងមួយឆ្នាំផលិតស្រូវតែមួយមុខ ទិន្នផលទាប ជីវភាពជួបការលំបាកច្រើន។ ក្រោយមកអាស្រ័យដោយបានទទួលផលពីកម្មវិធី ជំនួយរបស់រដ្ឋាភិបាលសម្រាប់ជនជាតិភាគតិចទើបជាបន្តិចម្ដងៗ ផ្លូវគមនាគមន៍នៅភូមិ៦បានវិនិយោគទុនកសាង។

ទន្ទឹមជាមួយនឹងការធ្វើឲ្យសុក្រឹតនូវព្រព័ន្ធហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ប្រជាជនក្នុងតំបន់ នៅទាំងបានរដ្ឋអំណាចភូមិភាគយកចិត្តទុកដាក់ផ្ទេរជូនវិទ្យាសាស្រ្តបច្ចេកទេសកសិកម្ម ដូច្នេះមាមីងចេះរបៀបផលិតស្រូវពីររដូវប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ គ្រួសារក្រីក្រ គ្រួសារជនរួមជាតិខ្មែរនៅទីនេះ ថែមទាំងបានជំនួយឲ្យបុលទុនអនុគ្រោះ ដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរមុខរបរ។ ពេលមានដើមទុនរួចហើយមាមីងបានបើកទូលាយការដាំដំណាំនៅលើដីទំនេរជុំវិញផ្ទះ ក្រោយភូមិនិងក្បែរផ្លូវថ្នល់។ លោកលីក្វឹកខាញ់ ប្រធានសាខាសមាគមកសិករភូមិ៦ ឲ្យដឹងៈ " ប្រាក់ចំណូលលំនឹងបានមកពីការផលិតស្រូវ២រដូវ និងចំណូលបន្ថែមពីការដាំដំណាំ បានធ្វើឲ្យជីវភាពប្រជាជនក្នុងតំបន់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃកាន់តែផ្លាស់ថ្មី " ។

លោកដាវបេ ប្រធានគណៈកម្មការសាលាទានខាញ់ហ្វា គ្រួសារ លោកជាគ្រួសារមួយក្នុងចំណោមគ្រួសារនាំមុខ ក្នុងការដាំដំណាំរួមផ្សំប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ លោកដាវបេ ដាំដំណាំរួមផ្សំមុននេះប្រមាណ៦ឆ្នាំ ដំបូងឡើយគាត់ដាំលើបរិវេណដី នៅមុខផ្ទះតិចតួចប៉ុណ្ណោះ។ ដោយដំណាំលូតលាស់ល្អ ហូបមិនអស់លោកក៏ចែកជូនដល់អ្នកជិតខាង និងយកទៅលក់ឯផ្សារ។ ក្រោយមកលោកដាវបេ បានប្រើផ្ទៃដីចោលទំនេរជុំវិញផ្ទះ ដើម្បីពង្រីកផ្ទៃដីដាំដំណាំរួមផ្សំ ផ្ដើមពីរបីរយម៉ែត្រ ឥឡូវឡើងដល់ជាង៣.០០០ម៉ែត្រការ៉េ។ យោងទៅតាមរដូវនីមួយៗ លោកដាវបេ បានដាំដំណាំរួមផ្សំគ្រប់ប្រភេទ និងដាំខួបឆ្នាំ ដូចជាត្រសក់ ម្រះប៉េងបោះ ឃ្លោក ត្រឡាច ឪឡឹក ។ល។ ទទួលចំណូលផលពី១០- ១៥លានដុង/រដូវ។ លោកដាវបេ ឲ្យដឹងៈ " ថ្វីត្បិតជាដីចោលទំនេរ ស្មៅដុះជុំជិត ប៉ុន្តែអាស្រ័យដោយបានហ្វឹកហាត់បច្ចេកទេស ដឹងរបៀបធ្វើ ឲ្យដីមានជីជាតិទើបដំណាំមានការលូតលាស់ល្អ គ្រួសារមានប្រាក់ចំណូលគួរសម " ។

សង្កេតឃើញរបៀបធ្វើរបស់លោកដាវបេ នាំមកនូវប្រសិទ្ធភាព ទើបគ្រួសារមាមីងខ្មែរជាច្រើនក្នុងភូមិធ្វើតាមសន្សឹមៗ ក៏ក្លាយជាចលនាមួយរីករាលដាលពេញទាំងភូមិ៦។ លោកដាវតឺ ជាគ្រួសារខ្មែរមួយនៅភូមិ៦ ចែករំលែកៈ កាលនោះមិនទាន់មានការចលនាដាំដំណាំរួមផ្សំ ផលិតស្រូវតែមួយមុខហេតុនេះកសិករមានពេលល្ហែច្រើន បោះបង់ភូមិ ស្រុកទៅធ្វើការឈ្នួលមិនតិច។ ចាប់ពីរដ្ឋអំណាចភូមិភាគ ចលនាមាមីង ដាំដំណាំរួមផ្សំរហូតដល់ពេលនេះ បងប្អូនទៅធ្វើការឈ្នួលឆ្ងាយពីភូមិ ពេលវិលមកផ្ទះមានការងារធ្វើ រកបានចំណូលលំនឹងហើយថែមទាំងបាននៅក្បែរគ្រួសារ។

ប្រធានភូមិ៦-លោកហ្វាយរីម បញ្ជាក់ៈ"អស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំដាំបន្ថែមនូវដាំដំណាំរួមផ្សំ និងចិញ្ចឹមសត្វនៅលើផ្ទៃដីដែលមានលក្ខណៈតែមួយដូចគ្នា ទើបជីវភាពប្រជាជននៅភូមិខ្ញុំមានភាពគ្រាន់បើឡើង ចំនួនគ្រួសារធូរធារកើនឡើងដោយឥតឈប់ឈរ ជាពិសេសគ្រួសារចាកផុតពីភាពក្រីក្រក៏កាន់តែកើនឡើងដែរ។ មកទល់នឹងដើមឆ្នាំ២០១៤ ភូមិ៦នៅគ្រួសារក្រីក្រត្រឹមតែ៣៦ថយចុះ១៩គ្រួសារ បើប្រៀបនឹងពីរឆ្នាំមុននេះ"។

ការចលនាដាំដំណាំរួមផ្សំត្រូវបានបន្តទៅមុខ ថ្នាក់ដឹកនាំភូមិភាគបន្តឆ្លៀតយកនូវប្រភពជំនួយនានារបស់ថ្នាក់លើ ដើម្បីជំនួយកម្លាំងដល់គ្រួសារក្រីក្រដែលគ្មានដីផលិតឬមានដីផលិតតិចតួច ដើម្បីមាមីងបានចាកផុតពីភាពក្រីក្រ លំនឹងជីវភាពតាមទិសដៅចីរភាព - អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំខាញ់ហ្វា បងឡឹមវ៉ូវអាង ចែករំលែកដូច្នេះ ៕

ហ៊ឺវតុង-ពេជ្រសឿន

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ