ក្នុងជីវភាពសម័យទំនើបនេះ មានទម្រង់សិល្បៈប្រជាប្រិយជាច្រើនកំពុងសាបរលាបបន្តិចម្តងៗ ប៉ុន្តែនៅតែមានអ្នករក្សានូវវប្បធម៌ប្រពៃណីដោយស្ងៀមស្ងាត់។ នោះគឺសិប្បករថាច់យ៉ឹង កើតឆ្នាំ ១៩៨៩ នៅសង្កាត់ង្វៀកហ្វា ខេត្តវិញឡុង បានច្នៃឧបករណ៍និងបង្រៀនភ្លេងពិណពាទ្យ រួមចំណែកអភិរក្សវប្បធម៌របស់ជនរួមជាតិខ្មែរ។

វង់ភ្លេងរបស់បងយ៉ឹង ប្រគំក្នុងថ្ងៃបុណ្យ។
កើតក្នុងគ្រួសារប្រកបរបរជាងឈើ ពីជំនាន់ឪពុករហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន គ្រួសារគាត់ នៅតែបន្តរោងជាងឈើជំនាញធ្វើតុ តាំង ទូ និងសម្ភារៈប្រើប្រាស់ក្នុងគ្រួសារ។ តាំងពីនៅតូច បងថាច់យ៉ឹង បានបង្ហាញពីទេពកោសល្យនិងចំណូលចិត្តខាងតន្ត្រីជនជាតិទៅហើយ។ ផ្ដើមពីថ្វីដៃដ៏ប៉ិនប្រសប់ និងអំណត់ព្យាយាម គាត់អាចច្នៃធ្វើគ្រប់ឧបករណ៍ភ្លេងពិណពាទ្យ។
តាមបងយ៉ឹង ដើម្បីមានឧបករណ៍ភ្លេងមានគុណភាពខ្ពស់ គាត់បានទៅកម្ពុជាទិញវត្ថុធាតុដើម សម្រាប់ច្នៃឧបករណ៍ភ្លេង។ ភ្លេងពិណពាទ្យមានឧបករណ៍ជាច្រើនប្រភេទផលិតឡើងពីវត្ថុធាតុដើមផ្សេងៗគ្នា ដូចជា៖ ស្ពាន់ដែក ឈើ និងស្បែក បង្កើតបានជាសំឡេងពីរោះដោយឡែកលាយបញ្ចូលគ្នា។ សំឡេងឧបករណ៍ភ្លេងនីមួយៗមានសំឡេងផ្សេងៗ ពេលប្រគំវាបង្កើតជាបទភ្លេងមានសំឡេងគឹកកងយ៉ាងពីរោះរណ្តំ។
មិនត្រឹមតែច្នៃឧបករណ៍ភ្លេងប៉ុណ្ណោះទេ បងថាច់យ៉ឹង នៅទាំងបើកបង្រៀនភ្លេងដោយឥតគិតថ្លៃដល់ប្អូនៗជាង ២០ នាក់នៅភូមិស្រុកផងដែរ។ រៀងរាល់ចុងសប្តាហ៍ ផ្ទះតូចរបស់គាត់តែងបន្លឺសំឡេងភ្លេងស្គរយ៉ាងលាន់រំពង។ “រៀងរាល់រាត្រីថ្ងៃសៅរ៍និងថ្ងៃអាទិត្យ ប្អូនតែងទៅផ្ទះពូយ៉ឹងដើម្បីរៀនភ្លេង។ ទន្ទឹមនឹងនោះ បានទៅប្រគំក្នុងពិធីបុណ្យទាន ប្អូនសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់” - ប្អូនថាច់ហ្វាងញ៉ឹង សិស្សថ្នាក់ទី ៥ សាលាបឋមសិក្សាង្វៀងត្រាយ សង្កាត់ង្វៀកហ្វា ខេត្តវិញឡុង បានឱ្យដឹងដូច្នេះ។
ព្រះតេជព្រះគុណ គឹមហ្វឹង គង់វត្តសំរោងឯក មានថេរដីកា ក្នុងឱកាសបុណ្យទាន ដូច៖ បុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី សែនដូនតា វត្តតែងអញ្ជើញក្រុមភ្លេងរបស់បងយ៉ឹងមកសម្តែងកំដរក្នុងវត្ត។ “សំឡេងពិណពាទ្យ បន្លឺឡើងក្នុងវត្តធ្វើឱ្យបរិយាកាសកាន់តែអ៊ូអរ។ អាស្រ័យមានអ្នកដូចជាបងយ៉ឹង ទើបភ្លេងប្រពៃណីជនរួមជាតិខ្មែរបានរក្សានិងផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងជីវភាពបច្ចុប្បន្ន”។
ផ្ដើមពីឧបករណ៍ភ្លេងដែលគាត់បានថ្នៃដោយខ្លួនឯង បងថាច់យ៉ឹង បាននិងកំពុងរួមចំណែកក្នុងការអភិរក្សនិងលើកកម្ពស់តម្លៃវប្បធម៌ប្រពៃណីខ្មែរ ហើយឆ្លុះបញ្ចាំងពីជីវភាពសហគមន៍ក្នុងភូមិស្រុកនូវសូរសៀងពីរោះរណ្ដំនៃតន្ត្រីបុរាណ ពោរពេញដោយមោទនភាពជនជាតិ៕
ទីទុយ