តំបន់ដីទំនាបនៃឃុំដូងចូវ ស្រុកយ្វៀងហាយ ខេត្តត្រាវិញ មានផ្ទៃដីជិត៩០០ហិកតា ប្រមូលផ្តុំលើភូមិសាស្រ្ត៤ភូមិ គឺភូមិផ្សារ ភូមិផ្សារឆេះ ភូមិស្លាប៉ាង និងភូមិជ្រៃគោក។ ចំពោះមុខស្ថានភាពនៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ និងផលប៉ះពាល់នៃទឹកជំនន់ពីពាមឡាងសាក់ ម៉្លោះហើយ ប្រជាជនកំពុងពង្រីកការចិញ្ចឹមជលជាតិថ្មី។
ឆ្នេរដីល្បាប់នៃប្រឡាយធំប្រឡាយរងនាំទឹកចូលស្រះចិញ្ចឹមបង្គា
ត្រូវបានមាមីងឆ្លៀតយកចិញ្ចឹមលៀស។
លោកត្រឹងវ៉ាន់ក្វឹង អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំដូងចូវ ឲ្យដឹង៖ “ជិត១០ឆ្នាំមកនេះ ប្រជាជនចិញ្ចឹមជលផល ពិសេសគឺបង្គានាគតាមបែបវិបុលវប្បកម្មគ្មានប្រសិទ្ធភាព ដោយសារផ្ទៃដីស្រះ ក៏ដូចជាប្រភពទឹកកខ្វក់ បង្គាតែងកើតជំងឺរាលដាល។ ដើម្បីស្វែងរកទិសដៅថ្មីឲ្យប្រជាជនតំបន់ដីទំនាប (តំបន់មានជនរួមជាតិខ្មែរជាង៤០%ចូលរួមចិញ្ចឹម) កំពុងពង្រីកការចិញ្ចឹមជលជាតិថ្មី ដូច៖ចិញ្ចឹមក្តាមសមុទ្រឆ្លាស់ក្នុងស្រះចិញ្ចឹមបង្គា ចិញ្ចឹមលៀសតាមឆ្នេរដីល្បាប់។ ចំណែកគ្រួសារដែលមានលក្ខណៈនឹងបង្វែរទៅចិញ្ចឹមបង្គានាគតាមបែបប្រពលវប្បកម្ម អតិប្រពលវប្បកម្ម ដើម្បីម្ចាស់ការគ្រប់គ្រងបរិស្ថាន ប្រភពទឹក…”។
ក្នុងចំណោមផ្ទៃដីទំនាប៩០០ហិកតារបស់ឃុំដូងចូវ បច្ចុប្បន្នមានផ្ទៃដីជិត៥០០ហិកតា កសិករនៅតែចិញ្ចឹមតាមរបៀបព្រលែងក្នុងស្រះ។ ចាប់ពីឆ្នាំ២០១៧ ជាមួយនឹងការវិនិយោគផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធគមនាគមន៍ និងបណ្តាញអគ្គិសនីជាតិត្រូវបានតភ្ជាប់គ្របដណ្ដប់លើតំបន់ដីទំនាបបានបង្កលក្ខណៈឲ្យមាមីងពង្រីកការចិញ្ចឹមបង្គាតាមទិសដៅឧស្សាហកម្ម និងអតិប្រពលវប្បកម្មលើផ្ទៃដីចិញ្ចឹមជាង៣២ហិកតា មធ្យមភាគតម្លៃសេដ្ឋកិច្ចនាំមកក្នុងការចិញ្ចឹមជលផលនៅតំបន់នេះ ប្រៀបនឹងមុនឆ្នាំ២០១៧ កើនឡើងពី៤០-៥០លានដុង/ហិកតា”។ លោកង្វៀនវ៉ាន់ខើយ ប្រធានគណៈកម្មការភូមិផ្សារឆេះ ឃុំដូងចូវ ឲ្យដឹង៖ “បច្ចុប្បន្ន ក្នុងភូមិមានជាង១៥គ្រួសារចិញ្ចឹមលៀសសមុទ្រនៅដីល្បាប់ជុំវិញផ្ទះ ឬក៏ក្នុងដងព្រែកប្រឡាយធម្ម ជាតិក្នុងភូមិ។ បន្ទាប់ពីព្រលែងពូជ ពួកគាត់យកសំណាញ់មុងវាំងផ្ទៃ ទឹកដែលគាត់ចិញ្ចឹម រយៈពេលចិញ្ចឹមពី១៤-១៦ខែបានប្រមូលផល។ល។ គ្រួសារចិញ្ចឹមនៅក្រៅទម្រង់វិនិយោគរបស់រដ្ឋមានទ្រង់ទ្រាយធំ ព្រលែងពូជក្នុងមួយរដូវប្រមាណពី៧០.០០០-១០០.០០០ក្បាល (តម្លៃលៀស ពូជពី៣០០-៤០០ដុង/ក្បាល)។
កសិករត្រឿងវ៉ាន់តុង នៅភូមិផ្សារឆេះ ឃុំដូងចូវជាគ្រួសារមួយក្នុងចំណោម៣គ្រួសារបានទទួលទុនវិនិយោគចិញ្ចឹមលៀសពីការិយាល័យកសិកម្មនិងអភិវឌ្ឍន៍ជនបទស្រុកយ្វៀងហាយ ឲ្យដឹងដោយក្តីរីករាយ៖ “ដើមឆ្នាំ ២០១៨ គ្រួសារខ្ញុំវិនិយោគ២,៥លានដុង ទិញពូជលៀស សមុទ្រ១០.០០០ក្បាល ចិញ្ចឹមលើផ្ទៃដីល្បាប់ប្រមាណជាង៥០ម៉ែត្រការ៉េតាមដងប្រឡាយរំដោះទឹកពីស្រះចិញ្ចឹមបង្គា។ បន្ទាប់ពីចិញ្ចឹម រយៈពេល១៦ខែ គ្រួសារខ្ញុំប្រមូលផលបានប្រមាណ៦០០គីឡូក្រាម ថ្លៃលក់២៥ពាន់ដុង/គីឡូក្រាម រកបានប្រាក់ចំណូលជាង១៥លានដុង អាស្រ័យចិញ្ចឹមលៀសសមុទ្រទើបជីវភាពគ្រួសារខ្ញុំបានធូរធារជាងមុន”៕
សឺនម៉ាល័យ-មុនី