ក្នុងសម័យទំនើបនេះ នៅភូមិស្រីសាកូត ឃុំអាងកឺ ខេត្តអាងយ៉ាង នៅតែឮសូរសំឡេងត្រល់និងកីតម្បាញ។ នេះជាសំឡេងយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលនៃអ្នកប្រកបមុខរបរត្បាញហូលប្រពៃណីដែលផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងជនរួមជាតិខ្មែរនៅទីនេះជាច្រើនជំនាន់មកហើយ។ អ្នករួមចំណែកថែរក្សានិងពង្រីកមុខរបរត្បាញគឺបងស្រីនាងចន្ទី ម្ចាស់មូលដ្ឋានត្បាញហូល ហើយក៏ជាអ្នកបង្រៀនរបរដល់ស្រ្តីជាច្រើននៅក្នុងតំបន់ផងដែរ។

ផលិតផលដែលបងស្រីនាងចន្ទីត្បាញ។
កើតក្នុងគ្រួសារដែលមានប្រពៃណីត្បាញហូល បងស្រីនាងចន្ទី រៀនត្បាញតាំងពីអាយុ១៦ឆ្នាំមកម៉្លេះ មកទល់បច្ចុប្បន្នមានរយៈពេល២៦ឆ្នាំ។ មុខរបរនេះបានស្នងបន្ត៤ជំនាន់ ក្នុងគ្រួសារបងស្រី គឺតាំងពីជំនាន់យាយទួតរហូតមកទល់បច្ចុប្បន្ន។
បច្ចុប្បន្ន នៅភូមិស្រីសាកូត មានជាង ៦០ គ្រួសារដែលកំពុងរក្សារបរត្បាញហូល។ មូលដ្ឋានតម្បាញរបស់នាងចន្ទី គឺទីតាំងលេចធ្លោដោយមានផលិតផលច្រើន បានទីផ្សារទាំងក្នុងនិងក្រៅប្រទេសពេញនិយម។ បងស្រីបានចែករំលែក អតិថិជនរបស់គាត់គឺមកពីកន្លែងនានា៖ ជនជាតិចាមដាក់ទំនិញតាមម៉ូដដោយឡែកសម្រាប់នាំទៅលក់ មួយចំណែកទៀតអាស្រ័យម៉ូយរបស់ម្តាយបងស្រី ដែលធ្លាប់នាំទៅលក់នៅកម្ពុជា ចំណែកអតិថិជនក្នុងស្រុកភាគច្រើនគឺមាមីងនៅតំបន់ទ្រីតូង ព្រមទាំងមានជនជាតិកិញខ្លះមកទិញ ហើយអ្នកខ្លះទៀតក៏ស្គាល់ផលិតផលរបស់បងស្រីតាមរយៈកាសែត និងវិទ្យុ ទូរទស្សន៍។
ផលិតផលរបស់បងស្រីមានច្រើនប្រភេទ ដូចជា៖ ហូល ក្រមា ត្រៃចីវរ ព្រែល្បើក។ល។ ផលិតផលសាមញ្ញបំផុតក៏ត្រូវចំណាយពេលកន្លះខែ ចំណែកផលិតផលដែលមានភាពពិសេសអាចចំណាយពេលដល់ទៅមួយខែ។ បងស្រីនាងចន្ទី ឱ្យដឹង៖ “ខ្ញុំត្បាញសឹងតែរាល់ថ្ងៃ ជួនថ្ងៃខ្លះធ្វើការដល់ម៉ោង ១០-១១ យប់ទៀតផង។ ការធ្វើអាជីវកម្ម មុខរបរនេះហត់នឿយណាស់ ប៉ុន្តែបើជួលមនុស្សធ្វើគឺមិនអស់ពីចិត្តទេ។ ការជ្រលក់សូត្រដោយដៃខុសបន្តិចគឺពណ៌មិនដូចគ្នា អតិ ថិជនអស់ទំនុកចិត្ត”។
បច្ចុប្បន្ន មធ្យមក្នុងមួយថ្ងៃបងស្រីរកបានប្រាក់ចំណូលប្រមាណ៥០០ពាន់ដុង។ ទោះបីដូច្នោះក្ដី ប្រការដែលគាត់ចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ គឺមិនមែនជាប្រាក់ចំណេញនោះទេ គឺកិត្យានុភាព និងគុណភាពផលិតផល។ “ឮគេល្បីថាខ្ញុំផលិតបានល្អ ទើបខ្ញុំរក្សាបានម៉ាកយីហោ។ ខ្ញុំជួលអ្នកត្បាញ និងរវៃសូត្រប៉ុណ្ណោះ ចំណែកជ្រលក់ពណ៌ និងធ្វើឱ្យសម្រេចផលិតផលគឺខ្ញុំធ្វើដោយខ្លួនឯងទាំងអស់” បងស្រីនាងចន្ទី បានរៀបរាប់ដូច្នោះ។

បងស្រីនាងចន្ទី កំពុងត្បាញសំពត់ចីវរ។
មិនត្រឹមតែជាជាងប៉ិនប្រសប់នោះទេ បងស្រីនាងចន្ទី ថែមទាំងជាអនុប្រធានសហករណ៍តម្បាញហូលឃុំអាងកឺទៀតផង។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០១០ មក បងស្រីបានបើកបង្រៀនតម្បាញបាន ១៥ ថ្នាក់ដល់ស្ត្រីនៅក្នុងឃុំ ថ្នាក់នីមួយៗមានសិក្ខាកាមប្រមាណ៣០នាក់ ជួយពលករជាច្រើនក្នុងភូមិភាគមានមុខរបររកស៊ីលំនឹង។ ថ្នាក់រៀនភាគច្រើនបានរដ្ឋអំណាចភូមិភាគឧបត្ថម្ភ សំដៅរក្សានូវមុខរបរប្រពៃណីរបស់ជនរួមជាតិខ្មែរ។
សម្រាប់បងស្រី មុខរបរត្បាញមិនត្រឹមតែនាំមកនូវតម្លៃសេដ្ឋកិច្ចប៉ុណ្ណោះទេ នៅទាំងជាមោទនភាពនៃវប្បធម៌ទៀតផង។ បងស្រីនាងចន្ទី ចែករំលែក៖ “ការប្រកបមុខរបរនេះមិនត្រឹមតែរកប្រាក់ចិញ្ចឹមជីវិតប៉ុណ្ណោះទេ នៅទាំងដើម្បីរក្សាអត្តសញ្ញាណជនជាតិទៀតផង បើខ្ញុំមិនធ្វើទេ មុខរបរនឹងត្រូវបាត់បង់ ហើយបើបាត់បង់មុខរបរមានន័យថា បាត់បង់មួយចំណែកនូវវប្បធម៌ខ្មែរ”។
ដោយសារការខិតខំប្រឹងប្រែងឥតឈប់ឈរ បងស្រីបានទទួលស្គាល់នូវស្នាដៃជាច្រើនដូចជា៖ ការរួមចំណែកជាច្រើនក្នុងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច-សង្គមខេត្តអាងយ៉ាង កិត្តិនាមជាជាងពូកែថ្នាក់ខេត្តឆ្នាំ២០១៥ កសិករផលិតនិងធ្វើអាជីវកម្មពូកែថ្នាក់ឃុំ ដំណាក់កាល ២០១៩-២០២១ រួមជាមួយនឹងប័ណ្ណសរសើរជាច្រើនរបស់រដ្ឋអំណាចគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់។ ជាពិសេស ផលិតផលហូលរបស់បងស្រីបានទទួលស្គាល់ OCOP លំដាប់ផ្កាយ ៣ ថ្នាក់ខេត្ត រួមចំណែកបញ្ជាក់ពីតម្លៃនិងម៉ាកផលិតផលប្រពៃណីខ្មែរខេត្តអាងយ៉ាង៕
វឌ្ឍា - ថាច់ធី