បង ដាវវ៉ាន់តាយ នៅសង្កាត់ភឿកថើយ ខ័ណ្ឌអូរម៉ូង ក្រុងកឹងធើ “មាននិស្ស័យ” ជាមួយនឹងបន្ទះជញ្ជាំងប្លាស្ទិក PVC ជាច្រើនឆ្នាំកន្លង ទើបអ្នករួមអាជីពដាក់រហស្សនាមគាត់ថា “តាយ PVC” ដូច្នោះ។
បងតាយ កំពុងគិតគូរចំនួនបន្ទះប្លាស្ទិកសម្រាប់បិទភ្ជាប់ជាមួយស៊ុម
ដែកដែលទើបធ្វើសម្រេច។
ដំនណើរនដើមទងដែលបងតាយ មាននិស្ស័យនឹងអាជីពបិទបន្ទះប្លាស្ទិក PVC គឺចៃដន្យណាស់។ បងតាយ រ៉ាយរ៉ាប់៖ “ខ្ញុំគឺកូនពៅក្នុងគ្រួសារមួយដែលមានបងប្អូនច្រើននាក់នៅកំពង់ផែឌូឌូវ។ បងៗខ្ញុំមានគ្រួសារចេញនៅដោយខ្លួន ឪពុកម្ដាយចែកឱ្យម្នាក់មួយធារផ្ទះនិងដី១កុង ។ ចំណែកខ្ញុំ នៅសល់តែចំណែកដីដាំក្រូចឆ្មារជាង១កុងប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយពីរៀបការរួច ខ្ញុំត្រូវទៅធ្វើការឈ្នួលបន្ថែមទើបគ្រប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ”។ មិនរួញរានឹងការងារធ្ងន់ស្រាលនោះទេ បងតាយ តែងទៅស៊ីឈ្នួលធ្វើស្រែ ធ្វើចម្ការ។ ពេលចម្ការក្រូចមានជំងឺស្លឹកលឿង មិនថាតែចម្ការក្រូចរបស់គ្រួសារ ខ្ញុំចម្ការមាមីងជិតខាងក៏ខូចខាតគ្មានសល់ មិនគ្រប់ដើមទុនសម្រាប់ដាំឡើងវិញ ទើបបងតាយ បានផ្លាស់ប្ដូរពីអ្នកធ្វើចម្ការងាកមកធ្វើកម្មករសំណង់វិញ។ ក្នុងអំឡុងពេលធ្វើកម្មករសំណង់ បងតាយតែងលួចរៀនពីរបៀបផ្សារដែក។ល។ ក្រោយមកបងក៏ក្លាយជាមេជាងនៃក្រុមហ៊ុនសំណង់ឯកជនមួយនៅវិថីង្វៀងដែ ខ័ណ្ឌប៊ិញធ្វី រួចហើយបងបានរៀនបន្ថែមមុខរបរបិទបន្ទះប្លាស្ទិក PVC។
បងង្វៀងទ្រុងហា នាយកក្រុមហ៊ុនសំណង់ កន្លែងដាវវ៉ាន់តាយធ្វើការនិងជាដេប៉ូបន្ទះប្លាស្ទិក PVC នៅក្រុងកឹងធើ ឱ្យដឹង៖ “នៅពេលយើងខ្ញុំបានទទួលគាត់ចូលធ្វើការក្នុងដេប៉ូរបស់ PVC នៅវាលរាបទន្លេគឺវឡុង ក្រុមហ៊ុនតម្រូវឱ្យមានអ្នកទៅរៀនពីរបៀបបិទបន្ទះប្លាស្ទិក និងបន្សំពណ៌។ល។ ពិនិត្យឃើញតាយមានការព្យាយាម ស៊ូទ្រាំការលំបាក ខ្ញុំបានជ្រើសឱ្យ តាយទៅរៀន។ មកទល់ពេលនេះ ខ្ញុំគិតថា យើងមើលមនុស្សមិនខុស។ តាយបានណែនាំដល់ប្អូនៗក្នុងក្រុមបិទបន្ទះប្លាស្ទិកដោយអស់ពីចិត្ត។ អាស្រ័យដូច្នេះ ទើបយើងខ្ញុំបង្កើតបានក្រុមជំនាញបិទបន្ទះប្លាស្ទិកដោយមានអ្នកគាំទ្រជាច្រើន”។
រយៈពេលជាង ១០ ឆ្នាំធ្វើជាងផ្សារដែកជាង សំណង់ បងតាយនៅថែមទាំងចេះខាងមុខរបរបិទបន្ទះប្លាស្ទិក PVC។ រយៈពេលថ្មីៗនេះ មានអ្នកជាច្រើនបាននិយមប្រើបន្ទះប្លាស្ទិកនេះ ក្នុងសំណង់សាងសង់ ម្ល៉ោះហើយ បងតាយ តែងមានការងារធ្វើជាបន្តបន្ទាប់។ ពេលខ្លះ បងតាយទៅធ្វើការតាមសំណង់ សាងសង់នៅខេត្តសុកត្រាំង ពេលខ្លះនៅខេត្តដុងថាប ។ល។ នៅកន្លែងសំណង់នីមួយៗ បងតាយតែងខំប្រឹងប្រែងអស់ពីកម្លាំងកាយចិត្ត ម្ល៉ោះហើយតែងទទួលបានការវាយតម្លៃខ្ពស់អំពីមុខជំនាញរបស់គាត់។ បងតាយ រ៉ាយរ៉ាប់៖ “ខ្ញុំរៀនមុខរបរដោយខ្លួនឯងជាចម្បង ម្ល៉ោះហើយនៅពេលមានប្អូនៗចង់រៀន នឹកឃើញដំណាក់កាលដំបូងរបស់ខ្លួន ទើបខ្ញុំបង្រៀនមុខអាជីពទាំងអស់ដល់ពួកគាត់។ អាស្រ័យមានមុខរបរបិទបន្ទះប្លាស្ទិក ផ្សារដែក ជាងសំណង់ ទើបខ្ញុំមានការងារធ្វើមិនដាច់ គ្រួសារចាកផុតពីភាពក្រីក្រ។ ឆ្លងតាមរយៈបទពិសោធន៍ដែលមាន ខ្ញុំនិងបងប្រុសនឹងបើកហាងផ្សារដែក និងបើកដេប៉ូខ្នាតតូចមួយនៅកំពង់ផែឌូឌូវ។ បងប្អូនខ្ញុំគិតឃើញថា ការបើកហាងផ្សារដែកគឺដើម្បីជីវភាពឈានឡើងធូរធារ និងបង្កើតការងារធ្វើសម្រាប់កម្មករមួយចំនួននៅក្នុងភូមិខ្ញុំរស់នៅ”៕
ហាថាញ - ថច់ធី