គោលនយោបាយ -ការរស់នៅ ការរស់នៅ

22/04/2023 - 07:45

ដំណើរធ្វើមានរបស់កសិករហ្វិញម៉ាក

ថ្ងៃដែលយើងខ្ញុំទៅជួបសំណេះសំណាលក្នុងផ្ទះឥដ្ឋដ៏រឹងមាំ ទើបសាងសង់ថ្មី អស់រាប់ពាន់លានដុង ចង្អុលបង្ហាញផ្ទះចាស់ លោកពូភ្នកនឹក៖ “នោះហើយ គឺជាកន្លែងរស់នៅរបស់ប្តីប្រពន្ធខ្ញុំកាលពីដើម។ គឺជាសាក្សីនៃដំណើរជីវិតដ៏លំបាកលំបិន និងការឆ្លងកាត់លំបាកនឿយហត់របស់ប្តីប្រពន្ធខ្ញុំ។ល។ ទើបប្តីប្រពន្ធខ្ញុំមិនទាន់ចង់រុះរើចេញ ទុកសម្រាប់ធ្វើជង្រុកស្រូវវិញ។ សម្លឹងឃើញផ្ទះចាស់ ក៏ជាការក្រើនរំលឹក៖ ពេញមួយឆាកជីវិតយើង លំបាកនឿយហត់។ ឥឡូវគួររស់នៅយ៉ាងណា អប់រំកូនចៅដូចម្តេច ដើម្បីមានជីវភាពសុខដុមរមនា!”។

គេហដ្ឋានស្កឹមស្កៃដែលប្តីប្រពន្ធលោកពូហ្វិញម៉ាកទើបសាងសង់ថ្មី
តម្លៃរាប់ពាន់លានដុង នៅក្បែរផ្ទះចាស់។

លោកពូហ្វិញម៉ាក នៅភូមិគិញឌឹង B ឃុំខាញ់ហ៊ឹង ស្រុកត្រឹងវ៉ាន់ថើយ ខេត្តកាម៉ាវ។ លោកពូគឺ ជាកសិករខ្មែរវ័យចំណាស់ម្នាក់នៅតំបន់ដីនេះ។ លោកពូរៀបរាប់៖ កាលពីមុន នៅទីនេះធ្វើស្រែតែមួយមុខប៉ុណ្ណោះ ឆ្នាំខ្លះស្រូវបានផល តែថ្លៃថោក ឆ្នាំខ្លះស្រូវបានថ្លៃ តែមិនសូវបានផលវិញ។ ម្យ៉ាងផ្លូវទៅមកលំបាក ការដោះដូរទំនិញក៏ជួបការលំបាក ម្ល៉ោះហើយក្នុងភូមិទាំងមូលគឺផ្ទះស្លឹកស្ទើរតែទាំងអស់។ល។ ក្រោយពីរដ្ឋជីកប្រឡាយ បើកផ្លូវគមនាគមន៍ជនបទដោយចាក់បេតុង។ ពិសេស កសិករបានហ្វឹកហាត់បច្ចេកទេសដាំដុះ ចិញ្ចឹមសត្វ ទៅទស្សនាសិក្សាទម្រង់ផលិតកសិកម្ម សម្រេចប្រសិទ្ធភាព។ អាស្រ័យហេតុនោះ ជីវភាពរបស់ជនរួមជាតិនៅទីនេះកាន់តែរីកចម្រើនឡើង។ មានផ្ទះឥដ្ឋធំទូលាយ ទំនើបៗ ត្រូវបានសាងសង់កាន់តែច្រើនឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ តំបន់ជនបទហាក់ដូចផ្លាស់ថ្មីទាំងស្រុង។

ចម្ការខ្នុរថៃជំនួសឱ្យចម្ការទៀបស្រុកកំពុងផ្តល់ផ្លែ។

ប្តីប្រព័ន្ធលោកពូហ្វិញម៉ាកក្នុងគេហដ្ឋានថ្មី

និយាយគឺងាយស្រួលដូច្នេះ ប៉ុន្តែដើម្បីមានជីវភាពធូរធារដូចបច្ចុប្បន្ននេះ គឺជាដំណាក់កាលខិតខំឆ្លងកាត់លំបាកគ្រប់យ៉ាងរបស់កសិករហ្វិញម៉ាក។ អាយុ ៣១ ឆ្នាំ លោកពូ បានរៀបការ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ប្តីប្រពន្ធគាត់ចេញនៅដោយឡែក ដោយដើមទុនគឺដីស្រែ ៥ កុងប៉ុណ្ណោះ។ កាលនោះ ប្តីប្រពន្ធលោកពូ ធ្វើស្រែផង ចិញ្ចឹមសត្វផង ដើម្បីគិតគូរជីវភាពគ្រួសារ។ មួយឆ្នាំក្រោយមក ប្តីប្រពន្ធគាត់សម្រាលបានកូនស្រី។ “គ្រួសារវ័យក្មេង កណ្តោចកណ្តែង ជីវភាពនៅខ្វះខាត ណាមួយកូនតូចផង ម្ល៉ោះហើយកិច្ចការក្នុងក្រៅខ្ញុំរ៉ាប់រងតែម្នាក់ឯង។ ពេលថ្ងៃគឺទៅធ្វើស្រែ វិលត្រឡប់មកផ្ទះគិតគូរចិញ្ចឹមសត្វ។ល។ ទោះបីលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែប្តេជ្ញាចិត្តធ្វើការរកស៊ី ពីព្រោះខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់យល់ច្បាស់ពីជីវភាពក្រលំបាក”-លោកពូហ្វិញម៉ាក បានចែករំលែកដូច្នេះ។

កាលនោះ លោកពូបានចូលរៀនវគ្គហ្វឹកហាត់បច្ចេកទេសដាំដំណាំរួមផ្សំ ចិញ្ចឹមសត្វ។ល។ ម្ល៉ោះហើយលោកពូបានងាកមកដាំល្ពៅ និងសណ្តែកបាយលើដីស្រែ។ “ពិតជាមិនខកបំណងមែន ប៉ុន្មានឆ្នាំនោះ ខ្ញុំដាំដុះកាក់កបណាស់ ដាំល្ពៅ “ត្រូវប៉ាន់” ចំណែកសណ្តែកបាយវិញ “ទទួលបានភោគផលច្រើន តម្លៃបានថ្លៃទៀតផង”–លោកពូហ្វិញម៉ាក បានរំលឹកឡើងវិញដ្នច្នេះ។ ដោយខិតខំរកទទួលទាន ចាយវាយប្រិតសំចៃ ម្ល៉ោះហើយក្រោយរយៈពេលជិត ៥ ឆ្នាំចេញនៅដោយឡែក ប្តីប្រពន្ធលោកពូសន្សែសន្សំទិញបានដីជិត ២,៤ ហិកតា។ “ពេលមានដីច្រើន ខ្ញុំផ្តុំកម្លាំងធ្វើអស់ពីចិត្ត! ម្យ៉ាងទៀត ប្តីប្រពន្ធខ្ញុំមានកូនបន្ថែម ២ នាក់ទៀត ម្ល៉ោះហើយខ្ញុំគិតថា ត្រូវតែសន្សំលុយដើម្បីគិតគូរឱ្យកូនរៀនសូត្របានត្រឹមត្រូវ រួចសង់ផ្ទះធំទ្រនំខ្ពស់ សម្រាប់វ័យចាស់ផង” លោកពូហ្វិញម៉ាក បានឱ្យដឹងដូច្នេះ។

ដើម្បីដាំដំណាំឱ្យបានច្រើនមុខលើផ្ទៃដីដែលខ្លួនមាន លោកពូលើកចម្ការមួយហិកតា សម្រាប់ដាំដំណាំ។ លោកពូឱ្យដឹង៖ “ដំបូង ខ្ញុំដាំទៀបស្រុក ដាំឆ្លាស់ល្ពៅ សណ្តែកនិងចេក។ នៅពេលដើមទៀបចាស់ ខ្ញុំក៏ដាំឆ្លាស់ខ្នុរថៃវិញ។ នៅតាមអណ្ដូងខ្ញុំដាំកញ្ឆែត ចិញ្ចឹមត្រី។ល។ ជាពិសេស ខ្ញុំនៅតែបន្តការចិញ្ចឹម ជ្រូក មាន់ ដើម្បីរកប្រាក់ចំណូលបន្ថែម។ សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំកាប់ដើមទៀបស្រុកចោលអស់ហើយ នៅតែខ្នុរថៃដែលកំពុងប្រមូលផលប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងអណ្ដូងឥឡូវកញ្ឆែតចុះថោកទៀត ខ្ញុំចិញ្ចឹមតែត្រីវិញ។ ខ្ញុំកំពុងតែស្វែងយល់ពីការដាំដំណាំក្រចាប់ (ផ្លែស្នែងក្របី) បើទុកអណ្ដូងចោលទំនេរគួរឱ្យស្តាយណាស់”។

…មានថ្ងៃមួយនោះ យើងខ្ញុំបានលោកថាច់សាលឿង កម្មាភិបាលការិយាល័យជនជាតិស្រុកត្រឹងវ៉ាន់ថើយ នាំទៅផ្ទះលោកពូហ្វិញម៉ាក ដើម្បីស្វែងយល់ពីទម្រង់ផលិតកសិកម្ម ដែលមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងជនរួមជាតិ។ ក្នុងដំណើររឿង លោកថាច់សាលឿង សម្ដែងការកោតសរសើរ៖ “លោកពូហ្វិញម៉ាក ប៉ិនណាស់! ដាំដំណាំអ្វីក៏កាក់កបដែរ។ មានដូច ល្ពៅ សណ្តែកបាយ គឺទិន្នផលខ្ពស់ណាស់ និងបានថ្លៃផង។ រីឯដាំទៀបវិញ គាត់អនុវត្តបច្ចេកទេសមិនត្រឹមតែប្រមូលផលខួបប្រាំងវស្សាប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងផ្លែល្អ លក់ដាច់។ល។ ហើយមិនត្រឹមតែបង្កបង្កើនផលពូកែទេ លោកពូហ្វិញម៉ាក ប៉ិនក្នុងការគិតគូរ ព្យាករណ៍ទីផ្សារ រកច្រកចេញសម្រាប់ដំណាំរួមផ្សំ ឬដំណាំឈើហូបផ្លែដែលគាត់ដាំផង។ ជាមួយនឹងការរកបានប្រាក់ចំណេញរាប់រយលានដុង/ឆ្នាំ ទម្រង់ផលិតកសិកម្មរបស់លោកពូហ្វិញម៉ាក ក្លាយជាទម្រង់គំរូរបស់ឃុំនិងស្រុក។ ជាពិសេស គ្រួសារគាត់គឺគ្រួសារអ្នកមាននៅភូមិស្រុក”។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ កូនៗរបស់លោកពូ បានរៀនសូត្រត្រឹមត្រូវ។ លោកពូហ្វិញម៉ាក ចែករំលែក៖ “ប្តីប្រពន្ធខ្ញុំតែងលើកទឹកចិត្តឱ្យកូនខំប្រឹងរៀនសូត្រដើម្បីមានជីវភាពល្អប្រសើរ កុំឱ្យលំបាកដូចឪពុកម្តាយ។ សព្វថ្ងៃ កូនច្បងជាគិលានុបដ្ឋាយិកា កូនបន្ទាប់ជាវេជ្ជបណ្ឌិត! កូនពៅជានិស្សិតឆ្នាំទី ២ នៃវិទ្យាស្ថានជនជាតិ ចំណុះគណៈកម្មាធិការជនជាតិនៅហាណូយ។ មកទល់ពេលនេះ ចាត់ទុកថាកូនៗបានរៀនសូត្រត្រឹមត្រូវ ដូចបំណងរបស់ប្តីប្រពន្ធខ្ញុំហើយ”។

សព្វថ្ងៃ ខណៈឈានចូលវ័យ ៦៥ ឆ្នាំ កូនម្នាក់ៗទៅធ្វើការ ម្នាក់ទៅរៀនដល់ហាណូយ ប្តីប្រពន្ធគាត់នៅតែច្បាមនឹងស្រែចម្ការដដែល “សុខភាពខ្ញុំមិនដូចដើមទៀតទេ ម្ល៉ោះហើយធ្វើស្រែ ធ្វើចម្ការ៘ គឺមានម៉ាស៊ីនជំនួយទាំងអស់។ មានម៉ាស៊ីនគ្រប់សព្វ ទើបរបរស្រែចម្ការ អាចទៅរួច។ ប្រហែលជាមិនយូរឆ្នាំទៀតទេ ប្តីប្រពន្ធខ្ញុំនឹងប្រគល់ឱ្យកូនៗទាំងអស់ ដើម្បីឈប់សម្រាកវ័យចាស់” លោកពូហ្វិញម៉ាក បានចែករំលែកដូច្នេះ៕

ថាញឡុង-លីសៀ

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ