វប្បធម៌-សិល្បៈ សិល្បៈ

23/06/2015 - 10:41

សិប្បករយ័ញអៀង

លោកយ័ញអៀង នៅភូមិកៀកឡឹបA ឃុំឡឹមតឹង ស្រុកថាញ់ទ្រី ខេត្ត សុកត្រាំង ជាសិប្បករមួយរូបក្នុងចំណោមសិប្បករទាំងឡាយដែលមាន ស្មារតីខ្ពស់ក្នុងការថែរក្សាភ្លេងប្រពៃណីរបស់ជនជាតិ។ បច្ចុប្បន្ន លោក បង្កើតបានក្លឹបភ្លេងប្រពៃណីជនជាតិមួយនៅឃុំឡឹមតឹង។

សិប្បករ យ័ញអៀងដេញចាប៉ីដងវែង ដែលលោកធ្វើ ផ្ទាល់ដៃ។

អាយុ១២ឆ្នាំ សិប្បករយ័ញអៀង ដើរតាមគ្រូភ្លេងរបស់ក្រុមភ្លេងភូមិទំ ពក់សក់(ស្រុកមីទូ)ដើម្បីរៀនភ្លេង។ ក្រោយពីរៀនបាន៧ថ្ងៃ លោកអាច លេងបទភ្លេងធម្មតាបាន។ លោកយ័ញអៀង រំលឹកឡើងវិញ៖ "កាលនោះក្នុងមួយយប់លោកគ្រូគាត់បង្រៀន៥បទ ខ្ញុំរៀនចាំទាំងអស់ ហើយ អាចប្រគំជាមួយវង់ភ្លេងបានទៀតផង។ ដំបូងលោកគ្រូឲ្យខ្ញុំកាន់ទ្រ ក្រោយមកដោយឃើញខ្ញុំមានទេពកោសល្យ រៀនអីចេះហ្នឹង ដូច្នេះគាត់ បង្រៀនរបៀបលេងឧបករណ៍ដទៃទៀត ហើយអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំចូលរួម ក្នុងក្រុមភ្លេងដើរលេងគ្រប់កន្លែង។ ដើរតាមក្រុមភ្លេងបណ្ដើររៀនបណ្ដើរ ហេតុនេះមិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំលេងបានច្រើនបទភ្លេងនិងលេចធ្លោ ជាងគេក្នុងចំណោមអ្នកដែលរៀនជាមួយ"។ ដើរតាមក្រុមភ្លេងរៀនត្រឹម តែមួយខែប៉ុណ្ណោះ លោកអៀង បានក្លាយជាដៃភ្លេងចំណាប់ម្នាក់មិន ត្រឹមតែចេះឧបករណ៍ភ្លេងខ្សែនោះទេ លោកអៀង នៅទាំងចេះចាប៉ីដង វែងទៀតផង។ ស្នងបន្តសិល្បកររាមច្បង លោកអៀងបានបង្រៀនភ្លេង ជាបន្តដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយ ហើយរួមគ្នាថែរក្សាក្រុមភ្លេងឲ្យមាន ឈ្មោះបោះសម្លេងរហូតមកទល់សព្វថ្ងៃនេះ។ បច្ចុប្បន្ន ទោះបីលោក អៀងមានប្រពន្ធទៅរស់នៅឡឹមតឹងក៏ដោយ ប៉ុន្តែលោកនៅតែជាដៃឯក របស់ក្រុមភ្លេងទំពក់សក់ដដែល។ ជាង២០ឆ្នាំមករស់នៅឯស្រុកកំ ណើតរបស់ប្រពន្ធនៅឡឹមតឹង លោកអៀងបង្កើតបានក្លឹបតន្រ្តីមួយ ហើយបានចូលរួមប្រឡងនៅថ្នាក់ស្រុក ខេត្តនិងតំបន់ជាច្រើនលើក។ រៀងរាល់លើកដែលលោកអៀង ចូលរួមប្រឡង សុទ្ធសឹងជាប់ចំណាត់ ថ្នាក់ពិសេសៗ ជាក់ស្ដែងនៅសមោសរសិល្បៈមហាជន និងសម្ដែង សម្លៀកបំពាក់ខ្មែររបស់ខេត្តនាឆ្នាំ២០១៤ លោកអៀង ទទួលបានរង្វាន់ ឯកជនឆ្នើមខាងចម្រៀងចាប៉ីដងវែង តាមរយៈបទ " ជនបទឡឹមតឹង បច្ចុប្បន្ន"។ ជាពិសេសនៅពេលថ្មីៗនេះ នាឱកាសសមោសរចម្រៀង ប្រជាប្រិយវៀតណាមលើកទី៦ឆ្នាំ២០១៥នៅតំបន់ណាមបូ លោកអៀង ទទួលបានរង្វាន់ជាមួយនឹងបទចៅដក។ ល។

មិនត្រឹមតែជាអ្នកភ្លេង សិប្បករយ័ញអៀង នៅទាំងចេះធ្វើឧបករណ៍ភ្លេងដូចជាទ្រ ប៉ីអ ចាប៉ីដងវែង ស្គរ។ល។ សម្រាប់បម្រើការឲ្យក្រុមភ្លេង ។ ជាអ្នកភ្លេងជាង៤០ឆ្នាំ ប្រការដែលលោកបារម្ភបំផុតគឺអ្នកស្នងបន្ត។ លោកយ័ញអៀង សំណេះសំណាល៖ "រាល់ឧបករណ៍ភ្លេងប្រពៃណី ទោះបីពិបាក ប៉ុន្តែមិនស្មើនឹងចាប៉ីដងវែងទេ គឺពិបាកលេងណាស់។ ត្បិតថាអ្នកលេងចាប៉ីដងវែង គឺត្រូវដេញបណ្ដើរ ច្រៀងបណ្ដើរ ឯទំនុកគឺ ត្រូវមានលក្ខណៈជាបទកំណាព្យចាប់ចុងចួន បរិយាយអំពីអត្ថន័យ ឬ រឿងរ៉ាវអ្វីមួយច្បាស់លាស់ទៅតាមសមត្ថភាព តម្រិះវិជ្ជានៃសិល្បករ ហេតុនេះសិល្បករលេងចាប៉ីដងវែងទាមទារត្រូវតែមានទេព្យកោសល្យ ខាងនិពន្ធកាព្យឃ្លោង។ ប៉ុន្តែថា ទោះបីជាភ្លេងប្រពៃណីជាតិពីរោះយ៉ាណាក៏ដោយ ក៏នៅតែពិបាកនឹងទាក់ទាញស្រទាប់យុវជនបានដែរ។ ឥឡូវនេះ ក្រុមភ្លេងទំពក់សក់និងក្រុមភ្លេងឡឹមតឹង តន្រ្តីករទាំងនេះសុទ្ធសឹងមានអាយុមិនក្រោមពី៥០ឆ្នាំ ហើយមិនទាន់រកបានយុវជនណាមួយ ដើម្បីបណ្ដុះបណ្ដាលនិងផ្សារភ្ជាប់ជាមួយរបរយូរអង្វែង ហេតុនេះ ខ្ញុំមានការបារម្ភទៅពេលអនាគតក្រុមភ្លេងប្រពៃណីនេះ នឹងមានហានិភ័យសាបរលាប"៕

លីធាន-ពេជ្រសឿន

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ