ការបង្រៀនអក្សរខ្មែរ បាលី ធម្មវិន័យជាដើម នៅតាមវត្តខ្មែរក្នុងស្រុកទីវកឹង ខេត្តត្រាវិញ ភាគច្រើនអាស្រ័យអាចារ្យបង្រៀននៅចំណុះជើងវត្តទទួលរ៉ាប់រង។ អាចារ្យបង្រៀនភាគច្រើនប្រកបការងារស្រែចម្ការ ទៅបង្រៀនដោយសទ្ធា មិនគិតប្រាក់កម្រៃអ្វីឡើយ។ ក្ដីរីករាយ និងជាកម្លាំងចលករចំពោះអាចារ្យបង្រៀនគ្រប់រូប គឺឃើញសិស្សប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ និងការផ្ដល់តម្លៃពីសង្គម។
ថ្នាក់រៀនពុទ្ធិកសិក្សានៅវត្តកំពង់ឈូកផ្នោរសង្ក្រម។
អាចារ្យត្រឹងហ៊ុយ គ្រូបង្រៀនប្រចាំវត្តកញ្ចោងកំពង់លាវឃុំភូកឹង ស្រុកទីវកឹង ចែករំលែក៖ គាត់បានចូលបង្ហាត់បង្រៀន ដោយសារយល់ពីតម្លៃនៃការលះបង់និងមនោសញ្ចេតនាស្រឡាញ់អនុគ្រោះរបស់លោកគ្រូគ្រប់រូប ដែលបាននាំយកចំណេះវិជ្ជាមកបង្ហាត់បង្រៀនដល់សិស្សក្នុងនោះមានរូបគាត់។ ម្ល៉ោះហើយគាត់តែងដាស់តឿនខ្លួនត្រូវខំប្រឹងរៀនសូត្រ ដើម្បីក្លាយជាមនុស្សមានប្រយោជន៍ក្នុងសង្គម និងរួមកម្លាំងកាយចិត្តជួយបម្រើព្រះពុទ្ធសាសនា វត្តអារាម ដើម្បីតបស្នងគុណបាយបាត្រ។ ក្រៅពីការងារស្រែចម្ការ គាត់ទៅធ្វើការឈ្នួលដើម្បីរកចំណូលបន្ថែមផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ និងចិញ្ចឹមកូនរៀនសូត្រ។ អាចារ្យត្រឹងហ៊ុយ ពោលថា៖ “ខ្ញុំជួយបង្រៀនក្នុងវត្តឆ្នាំនេះទៀតគឺ២៥ឆ្នាំហើយ ក្នុងមួយសប្ដាហ៍២ពេល។ ទោះបីការបង្រៀនគ្មានប្រាក់កម្រៃក៏ដោយ តែសម្រាប់ខ្ញុំនេះគឺជាក្តីរីករាយ ជាកិត្តិយសព្រោះបានរួមចំណែកក្នុងការបណ្ដុះធនធានមនុស្ស។
អាចារ្យថាច់សុមិត្រ ឆ្នាំនេះអាយុ៦០ឆ្នាំប្លាយ គាត់ជាអាចារ្យបង្រៀនជើងចាស់មួយរូប ជាអ្នកមានប្រជាប្រិយភាពក្នុងជនរួមជាតិខ្មែរ។ គាត់មានបទពិសោធន៍និងជ្រៅជ្រះក្នុងធម៌វិន័យទ្រឹស្ដីពុទ្ធសាសនា ជាគ្រូបង្រៀនប្រចាំវត្តទិព្វមង្គលនិលឧទ្យាន(ផ្នោព្រីង) ឃុំឡុងថើយ ស្រុកទីវកឹង គាត់បានផ្សារភ្ជាប់នឹងការបង្រៀនថ្នាក់ពុទ្ធិកសិក្សាក្នុងវត្ត២៧ឆ្នាំហើយ។ អាចារ្យថាច់សុមិត្រ សំណេះសំណាល៖ សព្វថ្ងៃ ក្រៅពីការងារប្រធានភូមិស្វាយជ្រំ គណ:កម្មការវត្ត និងធ្វើស្រែជាង១ហិកតា។ ទោះជាយ៉ាងនេះ តែគាត់តែងចំណាយពេលចូលជួយបង្រៀនក្នុងមួយសប្ដាហ៍២ពេល។ អាចារ្យថាច់សុមិត្រ ពោល៖ “សព្វថ្ងៃមិនត្រឹមតែសាលាវត្តទេ សាលារដ្ឋក៏មានរៀនមុខវិជ្ជាអក្សរសាស្ត្រខ្មែរដែរ។ ហេតុនោះ ជីវភាពសម្ភារៈ ស្មារតីរបស់ជនរួមជាតិខ្មែរកាន់តែបានលើកកម្ពស់”។
ទៅកាន់ឃុំហីវត្រុង សួររកអាចារ្យថាច់សុថឹង អ្នកណាក៏ស្គាល់គាត់ដែរ។ ពីព្រោះគាត់ជាអាចារ្យបង្រៀនប្រចាំវត្តព្រះបាទកងចក្រកំពង់មាស រយៈពេលជិត៣០ឆ្នាំកន្លង។ អាចារ្យថាច់សុថឹង សំណេះសំណាល៖ មិនត្រឹមតែអនុវត្តល្អការងារបង្រៀននោះទេ ក្នុងនាមជាអាចារ្យបង្រៀនព្រះសង្ឃ យើងត្រូវលត់ដំសីលធម៌ រៀបចំខ្លួនឱ្យបានសក្ដិសមជាអ្នកផ្ដល់ពុទ្ធិដល់សមណសិស្ស។ យើងជារៀមច្បងត្រូវធ្វើជាគំរូក្នុងការរៀនសូត្រ ក៏ដូចជាពលកម្មផលិត”។ ក្រៅពីការងារជួយបង្ហាត់បង្រៀនដល់ព្រះសង្ឃ គាត់នៅទាំងជាស្វាមី ជាឪពុកគំរូមួយរូប គិតគូរប្រឹងប្រែងប្រកបការងាររកទទួលទាន។ល។ ម្ល៉ោះហើយ មាមីងក្នុងចំណុះជើងវត្តអ្នកណាក៏គោរពរាប់អានគាត់ដែរ។
ព្រះតេជព្រះគុណ ជយសេនោគឹមម័ន (ហៅជុំ) អនុប្រធានសមាគមព្រះសង្ឃសាមគ្គីស្នេហាជាតិស្រុកទីវកឹង មានថេរដីកា៖ អាចារ្យបង្រៀននៅតាមសាលាវត្ត ពួកគាត់មានគំនិតអធ្យាស្រ័យខ្ពស់ មានការតស៊ូជម្នះរាល់ការលំបាក បូជាកម្លាំងកាយកម្លាំងប្រាជ្ញា ជួយបម្រើព្រះពុទ្ធសាសនា វត្តអារាម ដោយមិនគិតពីផលកម្រៃអ្វីទាំងអស់។ ទោះជីវភាពនៅជួបការលំបាក ជាប់រវល់នឹងកិច្ចការងារស្រែចម្ការក៏ដោយ តែលោកគ្រូគ្រប់រូបតែងអស់ពីចិត្តបំពេញតួនាទីជាអាចារ្យបង្រៀន ហេតុនេះហើយទើបការងារបង្រៀននិងរៀនរបស់ព្រះសង្ឃ មានការរីកចម្រើនដោយឥតឈប់ឈរទាំងគុណភាពនិងបរិមាណភាព។ ក្រៅពីនោះ បក្ស រដ្ឋ តែងបង្កលក្ខណសម្បត្តិងាយស្រួល ម្ល៉ោះហើយព្រះសង្ឃនិងពុទ្ធបរិស័ទខ្មែរមានការជឿជាក់ និងប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រដើម្បីអភិរក្សនិងពង្រីកវប្បធម៌អក្សរសាស្រ្តជនជាតិខ្លួន៕
អត្ថបទ រូបថត: ពេជ្រសឿន