វត្តគម្ភីរសាគរ (ព្រែកជ្រៅ) នៅឃុំវិញត្រាច់ដុង ក្រុងបាកលីវ ខេត្តបាកលីវ គឺជាកន្លែងអភិរក្សវប្បធម៌របស់ជនរួមជាតិខ្មែរ។ ខេត្តបាកលីវ តែងជ្រើសទីតាំងវត្តសម្រាប់រៀបចំពិធីប្រឡង សមោសរ ឬមហោស្រពដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការអភិរក្សតម្លៃវប្បធម៌របស់ជនរួមជាតិខ្មែរ។
ឧបករណ៍សម្រាប់សម្ដែងរបាំរបស់វត្តព្រែកជ្រៅ។
ព្រះតេជព្រះគុណយឿងក្វឹង ព្រះចៅអធិការវត្តព្រែកជ្រៅ មានថេរដីកា៖ “វប្បធម៌សិល្បៈរបស់ជនរួមជាតិខ្មែរ មានដូចជា៖ ភ្លេងពិណពាទ្យ និងរបាំឆៃយុាំជាដើម ។ល។ ប្រសិនបើគ្មានវត្តអភិរក្សទេនោះ នឹងសាបរលាបទៅបន្តិចម្តងៗជាមិនខាន។ ព្រោះថាបច្ចុប្បន្ននេះ ភាគច្រើនកូនចៅជនជាតិខ្មែរ អ្នកណាក៏ប្រឹងប្រែងធ្វើសេដ្ឋកិច្ចដើម្បីគិតគូរជីវភាព ម្ល៉ោះហើយមិនសូវមានពេលទៅវត្តប្រគំភ្លេងនិងរាំរបាំទេ”។ អាស្រ័យហេតុនោះ ព្រះចៅអធិការវត្តព្រែកជ្រៅបានជួលសិប្បករ សិល្បករពីក្រុមសិល្បៈខេត្តនានា ដើម្បីបង្ហាត់ដល់កូនចៅជនរួមជាតិខ្មែរប្រគំភ្លេងពិណពាទ្យ ឡកឆៃយុាំ និងរាំរបាំជាដើម។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ទិញសម្លៀកបំពាក់និងមកុដឬឧបករណ៍ផ្សេងៗ ឱ្យក្រុមរបាំ។ បងស្រីថាច់ធីរ៉ី អ្នកបង្ហាត់ចម្រៀង និងរបាំនៅវត្តព្រែកជ្រៅ ឱ្យដឹង៖ “កាលពីឆ្នាំ ២០១៣ ព្រះចៅអធិការវត្តព្រែកជ្រៅ បានអញ្ជើញខ្ញុំមកបង្ហាត់របាំ មានដូច៖ របាំអប្សរា របាំជូនពរ របាំទេពមនោរម្យ និងរបាំនារីជាជួរ ។ល។ ដល់ប្អូនៗខ្មែរនៅក្នុងវត្ត។ ពេលឃើញកូនចៅខ្មែរវ័យជំទង់មកវត្តរៀនរបាំ ខ្ញុំត្រេកអរណាស់។ ផ្តើមពីនោះ ក្រុមសិល្បៈរបស់វត្តបានរាំនិងច្រៀងបម្រើក្នុងឱកាសពិធីបុណ្យផ្សេងៗ នៅក្នុងវត្ត ឬក៏តាមវត្តនានានៅក្នុងនិងក្រៅខេត្តផងដែរ។ បច្ចុប្បន្ន ក្រុមសិល្បៈរបស់វត្តថែមទាំងសម្តែងបម្រើដល់ភ្ញៀវដែលមកទេសចរនៅវត្ត ចូលរួមពិធីប្រឡង សមោសរក្នុងខេត្ត ឬក៏ចូលរួមសម្តែងក្នុងកម្មវិធីសិល្បៈនៃស្ថានីយទូរទស្សន៍ VTV ៥ ផងដែរ”។
មាមីងខ្មែរចំណុះជើងវត្តមកជួបជុំគ្នានៅវត្ត ធ្វើនំខ្ញីសម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ
ទេសចរមកទស្សនាកម្សាន្ត។
វត្តគម្ភីរសារគរព្រែកជ្រៅ ជាវត្តមួយត្រូវបានទទួលស្គាល់ជារមណីយដ្ឋានទេសចរណ៍គំរូ នៅតំបន់វាលរាបទន្លេគឺវឡុងកាលពីឆ្នាំ ២០២២ ម្ល៉ោះហើយការអភិរក្សវប្បធម៌ជនជាតិខ្មែរ ក៏មានការរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរ។ ព្រមជាមួយនោះ វត្តជានិច្ចកាលតែងអញ្ជើញពុទ្ធបរិស័ទមកធ្វើនំប្រពៃណីខ្មែរ ដូច៖ នំខ្ញី នំជើងតាំង ឬនំកន្រ្តំ ។ល។ ដើម្បីឧទ្ទេសនាមពីនំប្រពៃណីខ្មែរដល់ភ្ញៀវទេសចរជិតឆ្ងាយ។ ព្រះតេជព្រះគុណ យឿងក្វឹង គូសបញ្ជាក់៖ “ចាប់តាំងពីវត្តមានក្រុមសិល្បៈ កូនចៅពុទ្ធបរិស័ទខ្មែរមកវត្តកាន់តែច្រើន ដើម្បីហាត់ភ្លេង ហាត់រាំ; នៅពេលវត្តរៀបចំធ្វើនំប្រពៃណីខ្មែរ គឺពុទ្ធបរិស័ទគ្រប់ភូមិស្រុក បានមកជួបជុំគ្នានៅវត្តដើម្បីធ្វើនំ។ ប្រការទាំងនេះបង្ហាញច្បាស់ថា វត្តគឺជាមជ្ឈមណ្ឌលសកម្មភាព អភិរក្សវប្បធម៌ប្រវេណី ដ៏ល្អប្រសើររបស់ជនជាតិពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ”៕
យ្វីអាញ-លីសៀ