សន្តិសុខ - ការពារប្រទេស ការពារប្រទេស

12/04/2022 - 10:22

ទ័ពពិសេសសម័យសន្តិភាព

“សម្ងាត់ ចៃដន្យ វាយលុកជ្រៅ ប្រយុទ្ធសាហាវ”, “ យកតិច វាយច្រើន យកតូច ឈ្នះធំ”, “យុទ្ធសាស្រ្តផ្ការីក” គឺជាយុទ្ធវិធីប្រវេណីរបស់កងទ័ពពិសេសវៀតណាម។ ចំពោះមុខតម្រូវការភារកិច្ចថ្មីសព្វថ្ងៃនេះ ទាមទារកងកម្លាំងនេះត្រូវស្ទាត់ជំនាញ រៀបរយគុណភាពខ្ពស់ ឆ្លើយតបទាន់ពេលរាល់សភាពការណ៍។ ហើយក្នុងអង្គភាពដ៏ចំណាននេះមានអនុសេនីយ៍ត្រី គឹមសុផន ប្រធានអនុសេនាតូចលេខ ៣ នៃកងអនុសេនាធំ ប្រឆាំងភេរវកម្ម ៨០០ កងវរសេនាតូចទ័ពពិសេស ២០១២ នៃសេនាធិការដ្ឋានយោធភូមិភាគ ៩។

អនុសេនីយ៍ ត្រីគឹមសុផន ហ្វឹកហាត់បាញ់កាំភ្លើង។

កាលនៅរៀនវិទ្យាល័យនៅពេល មើលខ្សែភាពយន្តឯកសារឬមើលរូបភាពពីកងទ័ពពិសេស គឹមសុផន តែងនឹកឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីមនុស្សយើងអាចត្រាំ ខ្លួនក្នុងទឹកបានច្រើនម៉ោង ហែលទឹកបានរាប់សិបគីឡូម៉ែត្រ តែនៅមានកម្លាំងអាចស្ពាយគ្រឿងសព្វាវុធរាប់សិបគីឡូក្រាម។ ចំណុចនេះហើយ បានជំរុញទឹកចិត្តឱ្យបង ប្ដេជ្ញាក្លាយជាទ័ពពិសេស ទោះបីក្នុងគ្រួសារ គ្មានអ្នកជ្រើសរើសអាជីពនេះក៏ដោយ។ ឆ្នាំ ២០១៦ កុលបុត្តរបស់ឃុំតឹមសើុង ស្រុកថ្កូវ ខេត្តត្រាវិញ បានប្រឡងចូលសាលានាយទាហានទ័ពពិសេស ចាប់ផ្ដើមដំណើរការហ្វឹកហាត់ក្នុងសាលារយៈពេល ៤ ឆ្នាំ ក្នុងបរិស្ថានដែលប្រឈមនឹងហានិភ័យខ្ពស់។ “លំបាកដំបូងនោះគឺ បន្សាំនឹងអាកាសធាតុនៅភូមិភាគខាងជើង៖ រដូវក្ដៅហាត់លើគោក រដូវរងារហាត់ក្នុងទឹកទាំងថ្ងៃទាំងយប់។ នេះជាលក្ខណសម្បត្តិចាំបាច់សម្រាប់អាជីពទ័ពពិសេសនេះ ប្រសិនបើមិនអាចឆ្លងកាត់បាន ប្រាកដជាស្ពាយសាក់កាដូត្រឡប់មកផ្ទះ។ យើងខ្ញុំហ្វឹកហ្វឺនកាយសម្បទា ដូចជាត្រាំ ខ្លួនក្នុងទឹកច្រើនម៉ោងក្នុងស្ថានភាពអាកាសធាតុត្រជាក់ ១០អង្សាសេ ជួនកាលទាបជាងនេះក៏មាន សំដៅឱ្យធន់នឹងកម្លាំងសម្ពាធទឹកជ្រៅ” -បងគឹមសុផន បានរៀបរាប់ដូច្នេះ។

ទន្ទឹមនឹងនោះ គឹមសុផន ត្រូវសម្រួលចង្វាក់បេះដូងប្រតិកម្មយឺតៗ សំដៅកាត់បន្ថយការចលនា ព្រមជាមួយនោះ ក៏បង្កើនទំហំសួតយ៉ាងពេញទំហឹង ដើម្បីលើកកម្ពស់សមត្ថភាពធ្វើការក្នុងទឹក។ “ជាក់ស្ដែងក្នុងដំណាក់កាលនោះ មិនអាចគេចផុតពីឧបទ្ទវហេតុ ដូចជារមួលក្រពើឬនៅពេលហ្វឹកហាត់ហែលខ្សែទឹកឆ្ងាយ មានពេលខ្លះខ្ញុំហត់ ពេកក៏តោងពោងបណ្ដែតទឹក។ ដោយសារលក្ខណៈនៃការងារលំបាកខ្លាំង ដូច្នេះ គ្រួសារបារម្ភណាស់ ហើយណែនាំខ្ញុំឱ្យជ្រើសរើសអាជីពផ្សេងវិញ។ ប៉ុន្តែ នេះគឺជាការស្រឡាញ់ពេញចិត្តរបស់ខ្ញុំ ទើបខ្ញុំលើកទឹកចិត្តគ្រួសារឱ្យស្ងប់អារម្មណ៍ ដើម្បីអនុវត្តក្ដី ស្រមៃរបស់ខ្លួន”- បងគឹមសុផន បានចែករំលែកដូច្នេះ។

ដោយការយល់និងគាំទ្ររបស់គ្រួសារ បានជួយឱ្យបងបំបាត់នូវភាពតានតឹង ឆ្លងកាត់ដំណើរការហ្វឹកហ្វឹនដ៏លំបាកពង្រឹង សមត្ថភាព ឆន្ទៈប្ដូរផ្ដាច់ បំណិនដោះស្រាយ ស្ថានការណ៍ដែលមិនអាចជៀសបាន និងវិធីសាស្រ្តប្រតិបត្តិការសឹកដាច់ដោយឡែកក្នុងទឹក។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ប្រើប្រាស់កាយវិការបច្ចេកទេសក្នុងការហែលយុទ្ធសាស្រ្តផ្សេងៗ។ ស្ម័គ្រទទួលយកបរិស្ថានដ៏លំបាក សម្របខ្លួនជាមួយនឹងអាកាសធាតុ បរិយាកាសនិងពេលវេលា។ បងសុផន បញ្ជាក់៖ “នៅពេលអនុវត្តសម្រេចបានខ្លឹមសារមួយៗ យើងខ្ញុំត្រេកអរណាស់ ព្រោះអាចយកឈ្នះលើខ្លួនឯង”។

អនុសេនីយ៍ត្រី គឹមសុផន (ខាងស្ដាំ) សកម្មភាពសម្រួតខ្សែចុះពីអគារច្រើនជាន់។

មិនឈប់ត្រឹមនោះទេ ភាពលំបាកបានកើនឡើងជាច្រើននៅពេលឈានចូលហ្វឹកហ្វឺនទ័ពពិសេស ដើម្បីក្លាយជាអ្នកប្រយុទ្ធឈរជើងក្នុងកងទ័ពពិសេសប្រឆាំងភេរវកម្ម។ “នៅពេលហាត់ឡើងផ្ទះច្រើនជាន់ដោយសារខ្ញុំខ្លាចខ្ពស់ទើបដៃជើងញ័រទទាក់ទទើរ ធ្វើឱ្យសម្រួតខ្សែរងរបួសរលាត់ដៃ ជើងញឹកញាប់; មានថ្ងៃខ្លះ ក្រោយពីហ្វឹកហ្វឺនរួច ឈឺចុកចាប់សព្វប្រាណដេកមិនបានផង។ ហេតុនេះ នៅពេលហ្វឹកហាត់សួខ្សែឡើងផ្ទះច្រើនជាន់ ឬតោងខ្សែយោលទោង ទាមទារកាយវិការត្រូវហ្មត់ចត់និងប្រាកដប្រជាសំដៅធានាសុវត្ថិភាព។ ទន្ទឹមនឹងនោះ គួបផ្សំនឹងកត្តាផ្សេងៗដើម្បីហាត់ពត់សមត្ថភាព កាយសម្បទា រៀនសូត្រពីកម្មាភិបាលគ្រូបង្រៀន មិត្តរួមកងដកស្រង់បទពិសោធន៍សម្រាប់ខ្លួន ដើម្បីស្ទាត់ជំនាញរាល់កាយវិការបច្ចេកទេស-យុទ្ធសាស្រ្ត ក្បាច់គុន បំណិនបាញ់កាំភ្លើង ចោលកំបិត បាញ់ព្រួញ”-បងគឹមសុផន បានរៀបរាប់ដូច្នេះ។

ប៉ុន្តែ ដើម្បីសម្រេចបានបំណិននោះ បងសុផន តែងចងចាំទិសស្លោកថា៖ “ចង់ជំនាញត្រូវហ្វឹកហាត់ ប្រឹងដុសខាត់ទើបពូកែ”។ អាស្រ័យហេតុនោះ ក្រៅពីពេលវេលាហ្វឹកហ្វឺនជាផ្លូវការតាមផែនការនោះ បងតែងឆ្លៀតពេលឈប់សម្រាកបន្តិចបន្តួចនោះ ដើម្បីហាត់តោងរបារឯក របារទោ លើកដុំដែកនិងរត់ជាដើម។ ចំពោះខ្លឹមសារគួបផ្សំនេះ មានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការពង្រឹងកាយសម្បទា អភិវឌ្ឍន៍រាងកាយកាន់តែរឹងមាំដើម្បីហ្វឹកហាត់នូវខ្លឹមសារដែលលំបាកៗ មានភាពស៊ីសម្រៅ។ ពិសេស បងត្រូវបានចាត់ទុកជា “ដុំដែកថែបត្រជាក់ ”របស់អង្គភាព ដោយអាចអនុវត្តនូវវិញ្ញាសាដ៏លំបាកៗ ដូចប្រើដៃទទេវាយបំបាក់ដុំឥដ្ឋម្ដង ១០ដុំ លោតលើអំបែងកញ្ចក់ដោយជើងទទេ យកដំបងវាយលើខ្នងនិងដៃជើងជាដើម។ “ទោះ បីដូច្នោះក៏ដោយ ខ្ញុំនៅមិនទាន់អស់ពីចិត្តនិងស្កប់ចិត្តនោះទេ ព្រោះយើងត្រូវបំពេញក្ដីស្រមៃរបស់ខ្លួន ហើយខ្ញុំបានកំណត់ទិសដៅត្រូវតែបំបែកនូវខ្លឹមសារថ្មីៗទៀត” - បងគឹមសុផន បានអះអាងដូច្នេះ។

***

យុវជនវ័យ ២៤ ឆ្នាំរូបនេះ បានប្រឡូកក្នុងកងទ័ព ៦ ឆ្នាំ សំណេះសំណាលថា បើនិយាយពីយុទ្ធជននៃទ័ពពិសេស គឺមិនអាចខ្វះក្បាច់គុនបានទេ។ សម្រាប់ខ្ញុំ “តែងឱ្យតម្លៃលើក្បាច់គុនជាសំខាន់ យកចិត្តគំនិតជាស្នូល” ការរៀនក្បាច់គុនមិនត្រឹមតែហ្វឺកហាត់ សមត្ថភាពរាងកាយប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងលត់ដំអត្តចរិតនឹងនរនៅពេលប្រឈមនឹងការលំបាក ឧបសគ្គផ្សេងៗក្នុងជីវភាព។ ត្រង់ហ្នឹងហើយ រៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំតែងហាត់ពត់លត់ដំដោយឥតឈប់ឈរ និងត្រៀមលក្ខណៈជាស្រេចពេលមាតុភូមិត្រូវការ”។

អត្ថបទនិងរូប៖ ហូគៀងយ៉ាង

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ