ឃុំឡងមី ស្រុកតាមប៊ិញ ខេត្តវិញឡុង មានជនជាតិខ្មែររស់នៅប្រហែល ៤២% ម្ល៉ោះហើយមានលក្ខណៈវប្បធម៌ ទំនៀមទម្លាប់ជាច្រើនត្រូវបានថែរក្សានិងពង្រីក។
បងថាច់លី កំពុងលក់ទឹកត្នោតឱ្យភ្ញៀវ។
បងស្រីថាច់ធីម៉ូវ និងថាច់ធីឡើយ កំពុងបេះផ្លែអំពូនៅតាមមាត់ព្រែកឡងមី។ បងស្រីឡើយ ឱ្យដឹង៖ “យើងខ្ញុំមានផ្ទះនៅក្បែរគ្នា ហេតុតែកូនៗទៅធ្វើការនៅមណ្ឌលឧស្សាហកម្មហ្វាភូ ឯចៅៗទៅរៀននៅសាលាអឌ្ឍអន្តេវាសិក។ កាលពីព្រឹក ឮបងម៉ូវនិយាយប្រាប់ថា មិនស្រួលខ្លួន ចង់ផ្ដាសាយ បានជាគាត់បបួលខ្ញុំទៅបេះផ្លែអំពូធ្វើញបុក ដើម្បីចែកគ្នាហូបឱ្យបាត់ផ្ដាសាយ។ ខ្ញុំមិនដឹងនៅស្រុកផ្សេងយ៉ាងណា ចំណែកយើងខ្ញុំនៅទីនេះឱ្យតែដល់រដូវក្តៅស្អុះស្អាប់ខែផល្គុន-ចេត្រ តែងនិយមធ្វើញបុកហូបឱ្យស្រួលក្នុងខ្លួន។ មានគ្រួសារជាច្រើនថែមទាំងនិយមធ្វើញបុកសម្រាប់ជប់លៀងទៀតផង”។ ម្ហូបញបុកដែលបងម៉ូវឧទ្ទេសនាម ត្រូវបានរួមផ្សំអំពីវត្ថុធាតុដើមជាច្រើន មានដូច៖ ផ្លែញ ផ្លែចេកខ្ចី ស្ពឺជូរ ត្របែក ក្រូចថ្លុង ដូងខ្ចី ខ្ទឹម ម្ទេស។ល។ ជាពិសេស មិនអាចខ្វះផ្លែអំពូនិងប្រហុកដែលជាគ្រឿងសំខាន់បានឡើយ។ វត្ថុធាតុដើមបន្ទាប់ពីលាងជ្រះ គឺដាក់ចូលត្បាលបុករួចច្របល់គ្រឿងទេសឱ្យល្មមមាត់។ កាលពីដើម ម្ហូបញបុកគ្រាន់តែសម្រាប់ហូបលេងរបស់មាមីងនៅទីនេះតែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃបានក្លាយជាមុខម្ហូបសម្រាប់ការជប់លៀងផ្សេងៗក្នុងឃុំទៀតផង។ បងគឹមកាន់ ប្រជាជនក្នុងភូមិបាន ឱ្យដឹង៖ “មិនដឹងជាអាចបំបាត់ផ្ដាសាយបានដែរឬអត់ ប៉ុន្តែម្ហូបញបុកពិតជាចាប់មាត់និងឆ្ងាញ់អត់ទាស់”។
ប្រហែលម៉ោង ១០ រៀងរាល់ថ្ងៃ មានគ្រួសារជាច្រើននៅតាមដងផ្លូវភូមិដាយថ-ព្រែកឈូក តែងរង់ចាំមើលផ្លូវបងថាច់លី រែកទឹកត្នោតដើរលក់។ បងស្រីថាច់ធីវ៉ឹង នៅភូមិដាយថ ឱ្យដឹង៖ “ខ្ញុំទិញទឹកត្នោតរបស់បងលី ដាក់ចូលទូត្រជាក់ដើម្បីឱ្យកូនប្រុសខ្ញុំត្រឡប់មកពីរៀនផឹក។ កូនខ្ញុំចូលចិត្តផឹកទឹកត្នោតណាស់ ដ្បិតអីទឹកត្នោតទើបយកចុះពីដើមផ្អែមត្រជាក់”។ បងថាច់លី នៅភូមិព្រែកឈូក បានរ៉ាយរ៉ាប់៖ “ ឪពុកខ្ញុំបានដាំត្នោត ២ ដើមតាំងពីខ្ញុំទើបកើត។ ឥឡូវគាត់ស្លាប់ទៅហើយ ខ្ញុំចង់រក្សាដើមត្នោតទុកជាអនុស្សាវរីយ៍។ រៀងរាល់ព្រឹក ខ្ញុំឡើងយកទឹកត្នោត ហើយរែកដើរលក់តាមផ្លូវ។ មាមីងចូលចិត្តទិញពិសាខ្លាំងណាស់ ម្ល៉ោះហើយទឹកត្នោតខ្ញុំលក់គ្មានដែលសល់ឡើយ។ រៀងរាល់ថ្ងៃ រកបានប្រាក់ចំណូលប្រហែល ១០០.០០០ ដុង ។ ខ្ញុំនឹងរក្សាដើមត្នោត និងឡើងយកទឹកត្នោតលក់ដល់ពេលណាឡើងលែងរួចទើបឈប់”៕
ហាថាញ - ថាច់ធី