មហាសាមគ្គីជនជាតិ ភូមិស្រុកផ្លាស់ថ្មី

19/02/2019 - 08:11

កសិករខ្មែរធ្វើមានផ្តើមពីទម្រង់សុាំនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ

ផ្តើមពីនោះ មានកសិករខ្មែរជាច្រើនបានរិះរកវិធីថ្មី គឺអនុវត្តវិទ្យាសាស្រ្តបច្ចេកទេសជឿនលឿនទៅក្នុងការបង្កបង្កើនផលក្នុងលក្ខណៈនៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ហើយបាននាំមកប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់។

កសិករថាច់សុវណ្ណ (ឈរខាងស្តាំ) កំពុងដោះដូរជាមួយនឹងប្រធានក្រុមសហករណ៍

កសិកម្មឡុងហ៊ីប។

ក្នុងការផលិតស្រូវ ការជ្រាបចូលទឹកប្រៃ និងកង្វះទឹកស្រោចស្រព គឺជាបញ្ហាចោទមួយដ៏លំបាកចំពោះកសិករនៅតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រ ព្រែកទន្លេ។ល។ ស្រូវរដូវសម្រកឆ្នាំ២០១៨ កសិករ ថាច់ថាញ់ស៊ី (នៅភូមិ I ឃុំផុងភូ ស្រុកកូវកែ) ចូលរួមអនុវត្តទម្រង់ប្រើប្រាស់ជីរឈ្លាសវៃ អាស្រ័យក្រុមហ៊ុនភាគហ៊ុន Rynan Smart Fertilizers ផ្សព្វផ្សាយ។ តាមរយៈនោះ បែបបទផលិតនៅពេលសាបព្រោះ ត្រូវបានអនុវត្តក្នុង១លើក៖ ស្ទូងគួបផ្សំបាច់ជីរ និងបាញ់ថ្នាំ។

តាមប្រសាសន៍កសិករថាច់ថាញ់ស៊ី ឲ្យដឹង៖ “ពេលអនុវត្តទម្រង់ដូចពោលខាងលើ គ្រួសារខ្ញុំ ប្រិតសំចៃកម្លាំងពលកម្មបាន៨០% ប្រៀបនឹងវិធីផលិតតាមបែបបុរាណ ចាប់ពីពេលសាបព្រោះ រហូតដល់ស្រូវទុំ គឺបាញ់ថ្នាំបាច់ជីរពី៧-៨លើក ក្នុងពេលនោះ ចំពោះទម្រង់ដូចពោលខាងលើ កសិករចំណាយពេលទៅរវាំងស្រែប្រមាណ២-៣ លើក ដើម្បីបាញ់ថ្នាំបង្ការក្រាភ្លើង និងពីងពាង។ ចំណែកស្រូវក្នុងទម្រង់នឹងមានលទ្ធភាពធន់នឹងទឹកប្រៃ (ពូជស្រូវដាយថើម៨) ក្រោមពី៣%និងពូជស្រូវមានលទ្ធភាពធន់នឹងភាពរាំងស្ងួតពី១៥ -២០ថ្ងៃ បើសិនជារងការជ្រាបចូលទឹកប្រៃ គ្មានទឹកដើម្បីស្រោចស្រព។ល។ នៅរដូវនេះ គ្រួសារខ្ញុំផលិតស្រូវដោយផ្ទៃដី១ហិកតា បន្ទាប់ពីគិតចំណូលចំណាយរួច នៅចំណេញជាង២៥លានដុង/ហិកតា”។

ចិញ្ចឹមជលផលតាមទិសដៅប្រពលវប្បកម្ម ឬក៏អតិប្រពលវប្បកម្ម ទាមទារត្រូវតែមានដើមទុនធំនិងធានាលក្ខណៈហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធតំបន់ផលិតកម្មសមស្រប បើបានដូច្នោះទើបនាំមកប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចជូនប្រជាជន។ ថ្វីបើដូច្នោះ ចំពោះតំបន់ចិញ្ចឹមជលផលនៅឃុំដូងស្វឹង ស្រុកយ្វៀងហាយ ទទួលរងហានិភ័យច្រើន ទន្ទឹមនឹងនោះ ផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ (ធារាសាស្រ្ត ទំនប់ អគ្គិសនី ផ្លូវគមនាគមន៍) ពុំទាន់បានវិនិយោគសម្រេចរួចរាល់នៅឡើយ។ ដើម្បីប្រើប្រាស់ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពអំពីសក្តានុពលដីផលិតចំពោះស្ថានភាពនៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ កសិករថាច់សុវណ្ណ (នៅភូមិឡោសយ ឃុំដូងស្វឹង ស្រុកយ្វៀងហាយ) ឲ្យដឹង៖ ”គ្រួសារខ្ញុំមានផ្ទៃដីស្រះប្រមាណ០,៦៥ហិកតា បន្ទាប់ពីចិញ្ចឹមបង្គានាគលែងមានប្រសិទ្ធភាព ចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៥ គ្រួសារខ្ញុំបង្វែរមកចិញ្ចឹមបង្កងសាវទាវគួបផ្សំនឹងក្តាមសមុទ្រ និងចាប់ពីឆ្នាំ២០១០រហូតមកទល់បច្ចុប្បន្ន គ្រួសារចិញ្ចឹមជលផលគួបផ្សំនិងធ្វើស្រែ១រដូវ/ឆ្នាំ(នៅរដូវវស្សា)។

បានដឹង ឆ្នាំ២០១៨ គ្រួសារបងថាច់សុវណ្ណ លែងបង្កងសាវទាវ និងក្តាមសមុទ្រចំនួន៣០.០០០ក្បាល បន្ទាប់ពីចិញ្ចឹមបាន៥ខែ ដោយវិធីចាប់លក់រំលស់។ គ្រួសារខ្ញុំទទួលផលក្តាមសមុទ្រនិងបង្កងសាវទាវចំណូលពី៦០-៧០លានដុង។ ក៏តាមប្រសាសន៍កសិករ ថាច់សុវណ្ណ ដោយប្រភពចំណូលសំខាន់គឺបង្កងសាវទាវ និងក្តាមសមុទ្រ ម៉្លោះហើយមិនប្រើប្រាស់ថ្នាំការពាររុក្ខជាតិនិងជីរ។ ព្រោះហេតុនោះ គ្រួសារបានចងសម្ព័ន្ធដើម្បីផលិតស្រូវសរីរាង្គ។ ថ្វីដ្បិតទិន្នផល ស្រូវទាប(ប្រមាណ០៤តោន/ហិកតា) ប៉ុន្តែចំណាយទុនតិច បង់តែថ្លៃជួលឈ្នួលប្រមូលផល និងស្រូវពូជប៉ុណ្ណោះ ក្នុងមួយរដូវៗក៏រកបានប្រាក់ចំណូលពីដំណាំស្រូវជាងដប់លានដុង៕

សឺនម៉ាល័យ-មុនី

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ