មហាសាមគ្គីជនជាតិ គំរូក្នុងសហគមន៍

28/07/2025 - 10:02

ធ្វើមានសម្រាប់គ្រួសារនិងសហគមន៍

មិនត្រឹមតែជាគ្រួសារ “អ្នកមានក្នុងភូមិ” ប៉ុណ្ណោះទេ លោកថាច់រឿង អាយុ៥៦ឆ្នាំ នៅភូមិ៥ ឃុំវិញតឿង ក្រុងកឹងធើ ក៏ជាអ្នកមានប្រជាប្រិយក្នុងជនរួមជាតិខ្មែរ ដោយមានការរួមចំណែកជាច្រើនដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ភូមិស្រុកនិងរក្សាលំនឹងសន្ដិសុខសណ្ដាប់ធ្នាប់ទៀតផង។

លោកថាច់រឿង បានរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងនគរបាលជូនប័ណ្ណសរសើរដោយសម្រេចស្នាដៃឆ្នើមក្នុងចលនាទូទាំងប្រជាជនការពារសន្ដិសុខមាតុភូមិនៅតំបន់ជនជាតិ ភាគតិចតីណាមបូ ដំណាក់កាល ២០១៨ - ២០២៤។

កើតនិងធំដឹងក្ដីនៅតំបន់ដីកសិកម្មវិញតឿង ដោយមិនស៊ូទ្រាំនឹងវាសនាក្រីក្រ តាំងពីកុមារភាព លោករឿងតែងមានបំណងប្រាថ្នា ចង់មានចង់បានរួចហើយ។ ក្រោយរៀបការនៅឆ្នាំ១៩៩០ ប្ដីប្រពន្ធគាត់បានឪពុកម្ដាយចែកដីស្រែឱ្យ៥កុង ចេញរស់នៅដោយឡែក។ ជាមួយនឹងចរិតឧស្សាហ៍ព្យាយាម ស៊ូទ្រាំលំបាក និងចង់ក្លាយជាអ្នកមានស្របច្បាប់ ប្ដីប្រពន្ធគាត់បានធ្វើស្រែផ្ទះនិងជួលដីស្រែបន្ថែមសម្រាប់ផលិតកម្ម។

លោករឿន រៀបរាប់ កាលនោះ តម្លៃជួលដីថោកណាស់ ក្នុងមួយឆ្នាំថ្លៃត្រឹមតែ ១-២ ជីមាស/កុងប៉ុណ្ណោះ។ ក្រៅពីធ្វើស្រែ ប្ដីប្រពន្ធគាត់ថែមទាំងចិញ្ចឹមជ្រូក មាន់ ទាទៀតផង។ល។ ដំណាក់កាល ១៩៩០ - ១៩៩៥ ផ្ដើមពីការធ្វើស្រែនិងចិញ្ចឹមសត្វ ក្នុងមួយឆ្នាំៗគ្រួសារគាត់រកបានប្រាក់ចំណូលពី ៤០-៥០ លានដុង។ ប្ដីប្រពន្ធគាត់បានសន្សំសម្រាប់ជួលនិងទិញដីបន្ថែម។ ដីផលិតចេះតែកើនឡើងរហូតដល់ឆ្នាំ ២០១៥ គាត់មានដីស្រែ៥ហិកតា ការធ្វើស្រែរបស់គាត់រដូវណាក៏កាក់កប។

លោកថាច់រឿង (ខាងស្ដាំ) តែងទៅសំណេះសំណាលនិងចលនាមាមីងអនុវត្តឱ្យ
បានត្រឹមត្រូវនូវបទប្បញ្ញតិ្តច្បាប់។

ដោយសង្កេតឃើញថា ការប្រមូលផលនិងលក់ស្រូវនៅនឹងវាលស្រែ មិនចំណេញស្មើនឹងការស្ដុកស្រូវទុករង់ចាំតម្លៃខ្ពស់ ទើបនៅឆ្នាំ ២០១៥ លោករឿង បានវិនិយោគជាង ៥០០ លានដុងសង់ឡសម្ងួតដោយប្រើគ្រឿងចក្រទំនើបៗ។ ចាប់តាំងពីនោះមក ស្រូវស្ដុកទុកតែងសម្រេចបានគុណភាព និងលក់បានប្រាក់ចំណេញខ្ពស់។ លោករឿង ថែមទាំងទិញស្រូវពីគ្រួសារកសិករក្នុងភូមិមកសម្ងួតនិងស្ដុកទុករង់ចាំតម្លៃខ្ពស់ទើបលក់។ ចាប់ពីឆ្នាំ ២០១៦ មកដល់បច្ចុប្បន្ន ក្នុងមួយឆ្នាំៗគាត់ស្ដុកស្រូវទុកពី ៥០០-៨០០ តោន; ក្រោយពីលក់និងទូទាត់ចំណូលចំណាយរួច គាត់នៅចំណេញពី ៦០០-៩០០ លានដុង។

មិនត្រឹមតែធ្វើមានសម្រាប់គ្រួសារប៉ុណ្ណោះទេ លោករឿង ក៏ជាអ្នកមានប្រជាប្រិយក្នុងជនរួមជាតិខ្មែរ ដោយមានការរួមចំណែកយ៉ាងច្រើនដើម្បីជួយភូមិភាគរីកចម្រើនទៀតផង។ កាលពីប៉ុន្មានខែមុន ឃើញជើងស្ពានម្ខាងចាប់ឆ្លងប្រឡាយណាងបែន ភូមិ៥ ឃុំវិញតឿង មានអន្លើខ្លះបាក់បែក ប៉ះពាល់ដល់ការធ្វើចរាចរណ៍ទៅមក។ មិនចាំការអំពាវនាវ គាត់បានរាយការណ៍ទៅភូមិ ហើយចំណាយប្រាក់ជិត ៥ លានដុងដើម្បីទិញខ្សាច់ ថ្ម ស៊ីម៉ង់ត៍រួមជាមួយមាមីងក្នុងភូមិជួសជុលកែលម្អ។

រយៈពេលជាង ១០ ឆ្នាំកន្លង គិតមធ្យមភាគក្នុងមួយឆ្នាំៗ លោករឿង បានរួមចំណែកជាង២០ លានដុងសម្រាប់ជំនួយជួសជុល កែលម្អស្ពាន ផ្លូវ និងជូនអំណោយសៀវភៅដល់សិស្សដែលមានស្ថានភាពលំបាកក្នុងនិងក្រៅភូមិ។ លោករឿង នៅទាំងសកម្មជាមួយនឹងរដ្ឋអំណាចភូមិភាគ ផ្សព្វផ្សាយនូវគោលការណ៍ គោលមាគ៌ារបស់បក្ស គោលនយោបាយ ច្បាប់របស់រដ្ឋជូនប្រជាជន ពិសេសគឺការអនុវត្តម៉ឺងម៉ាត់បទប្បញ្ញត្តិ រក្សាសន្ដិសុខនៅភូមិភាគ។

លោកយ័ញយឿងខាញ ប្រជាជននៅក្នុងភូមិ រ៉ាយរ៉ាប់៖ “ពីមុននេះ ពេលបើកបរម៉ូតូតាមផ្លូវជនបទ ខ្ញុំមិនសូវពាក់មួកសុវត្ថិភាព ព្រោះគិតថាមិនចាំបាច់។ ពូរឿង បានពន្យល់ជួយឱ្យខ្ញុំ យល់ឃើញថា ពាក់មួកសុវត្ថិភាពពេលបើកបរ មិនត្រឹមតែការពារខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបង្ហាញឱ្យឃើញនូវវប្បធម៌ចរាចរណ៍ទៀតផង ទើបបច្ចុប្បន្ននេះ ពេលបើកបរមិនថាទៅឆ្ងាយ ជិត ឬទៅណាក៏ដោយ ខ្ញុំតែងពាក់មួកសុវត្ថិភាពជានិច្ច”៕

ភឿកទ្វឹង - ថាច់ធី

ចែករំលែកអត្ថបទ

ពាក្យគន្លឹះ