ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ការចលនាអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចសមូហភាពតំបន់ជនរួមជាតិខ្មែរនៅទីក្រុងកឹងធើ មានភាពរីកចម្រើនពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ មានសហករណ៍ជាច្រើនបានបង្កើតឡើង បង្កលក្ខណៈឱ្យកសិករមានឱកាសអភិវឌ្ឍការផលិត លំនឹងជីវភាព។

កិច្ចប្រជុំបង្កើតសហករណ៍ចិញ្ចឹមឃ្មុំហូបែ នៅភូមិហ្វិញគី ឃុំវិញហាយទីក្រុងកឹងធើ។
ជាមួយនឹងទិសស្លោក “ចងសម្ព័ន្ធដើម្បីរួមគ្នាអភិវឌ្ឍន៍” សេដ្ឋកិច្ចសមូហភាពបាននិងកំពុងក្លាយជាកម្លាំងជំរុញយ៉ាងសំខាន់សម្រាប់ជំរុញអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច - សង្គម។ ក្រុមសហករណ៍ ដែលបង្កើតឡើងមិនត្រឹមតែជួយមាមីងចងសម្ព័ន្ធ ក្នុងការផលិតទទួលបានផលិតផលមានគុណភាព ច្រកចេញលំនឹងប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងរួមចំណែកកសាងជនបទថ្មី បន្ថយភាពក្រីក្រដោយចីរភាព។ តួយ៉ាងដូចសហករណ៍ចិញ្ចឹមឃ្មុំហូប នៅភូមិហ្វិញ គីឃុំវិញហាយ និងសហករណ៍ដាំពុទ្រានៅភូមិស្បូវ ឃុំធ្វឹងហ្វា។
សហករណ៍ចិញ្ចឹមឃ្មុំហូបែ បង្កើតឡើងដោយមានសមាជិកជាជនជាតិខ្មែរនៅភូមិហ្វិញគី ឃុំវិញហាយចូលរួមយ៉ាងច្រើន។ ចាប់តាំងពីដំណើរ ការសហករណ៍បានម្ចាស់ការទំនាក់ទំនងជាមួយ ធនាគារគោលនយោបាយសង្គមដើម្បីជំនួយបុលទុន ផ្តើមពីប្រភពទុននេះ មាមីងស្ងប់អារម្មណ៍ពលកម្មផលិត។ ពិសេស សហករណ៍បានចលនាសមាជិកបង្វែរនិងបើកទូលាយទម្រង់ចិញ្ចឹមឃ្មុំដោយបច្ចេកទេសសាមញ្ញៗ។ ដំបូងសមាជិកម្នាក់ៗចិញ្ចឹមឃ្មុំបានត្រឹមតែមួយធុង ក្រោយរយៈកាលចិញ្ចឹមបាន ៣ ខែមាមីងអាចប្រមូលផល មធ្យមភាគក្នុងមួយធុងអាចប្រមូលផលបាន ១២ លីត្រក្នុងមួយឆ្នាំ។ ជាមួយនឹងតម្លៃពី ៦០០.០០០ - ៨០០.០០០ ដុងក្នុងមួយលិត្រ ក្នុងមួយធុងអាចរកបានប្រាក់ចំណូលប្រមាណ ៧ លានដុងក្នុងមួយឆ្នាំ ក្រោយពីផាត់ទាត់រួចរាល់នៅចំណេញជិត៣លានដុង នៅចំណេញប្រមាណ ៦៨,៦% ក្នុងមួយឆ្នាំ។
បងស្រី គឹមធីឌីប សមាជិកាសហករណ៍ចិញ្ចឹមឃ្មុំហូបែ ឱ្យដឹងដោយក្ដីរីករាយ៖ “ចាប់តាំងពីចូលរួមសហករណ៍ ខ្ញុំរៀនសូត្របានច្រើនពីបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមឃ្មុំ ហើយផលិតផលក៏មានច្រកចេញលំនឹងរកបានប្រាក់ចំណូលបង្គួរបើប្រៀបនឹងធ្វើកសិកម្មបន្តិចបន្តួចដូចពីមុននេះ”។
នៅឃុំធ្វឹងហ្វា សហករណ៍ដាំពុទ្រានៅភូមិស្បូវ ក៏ជាទម្រង់ល្អសម្រាប់អភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចសមូហភាព។ សព្វថ្ងៃ សហករណ៍មានផ្ទៃដីដាំពុទ្រា១៨ ហិកតា ក្នុងនោះមានមាមីងខ្មែរចូលរួម៥គ្រួសារ។ អាស្រ័យមោះមុតអនុវត្តន៍វិទ្យាសាស្រ្តបច្ចេកទេសក្នុងការដាំដុះ ទើបពុទ្រាមានផ្លែល្អ ធំហើយផ្អែម សម្រេចគុណភាពឆ្លើយតបតម្រូវការទីផ្សារបានឈ្មួញក្នុងនិងក្រៅខេត្តពេញនិយម។

សហករណ៍ដាំពុទ្រានៅភូមិស្បូវ ឃុំធ្វឹងហ្វា ទីក្រុងកឹងធើ។
លោកត្រឹងហ្វាងវ៉ូវ នាយកសហករណ៍ចែករំលែក៖ “ក្នុងដំណាក់កាលដាំដុះ សហករណ៍យើង ខ្ញុំតែងយកចិត្តទុកដាក់អនុវត្តត្រូវតាមបច្ចេកទេស ដាំពុទ្រា តាំងពីការជ្រើសរើសពូជ កាត់មែក ព្រាចជីរហូតដល់បាញ់ថ្នាំកម្ចាត់សត្វល្អិត ដើម្បីធានា គុណភាពផ្លែ។ សព្វថ្ងៃ តម្លៃលក់ពី ៦.០០០ - ១២.០០០ ដុងក្នុងមួយគីឡូក្រាមទៅតាមទំហំផ្លែ ក្រោយពីផាត់ទាត់រួចរាល់ អាចរកបានប្រាក់ចំណូលជាង ១០០ លានដុងក្នុងមួយហិកតា”។
លោក ត្រឹងង៉ុកថាញ់ផុង ប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំធ្វឹងហ្វា បញ្ជាក់៖ “ទម្រង់សហករណ៍របស់មាមីងខ្មែរ បានបង្ហាញពីប្រសិទ្ធភាពជាក់ស្តែង ពង្រីកបានស្មារតីសាមគ្គីផង និងលើកកម្ពស់បានជីវភាពសេដ្ឋកិច្ចផង។ នេះមិនត្រឹមតែទម្រង់ឆ្ពោះទៅរកទិសដៅត្រឹមត្រូវក្នុងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចសមូហភាពនោះទេ ថែមទាំងរួមចំណែកលើកកម្ពស់ជីវភាពរបស់មាមីងខ្មែរ បង្កការងារធ្វើលំនឹងនិងកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រដោយចីរភាព។ នៅពេលខាងមុខ រដ្ឋអំណាចភូមិភាគនឹងបន្តរួមដំណើរឧបត្ថម្ភដល់ក្រុមសហករណ៍ពង្រីកទម្រង់ផលិត អនុវត្តបច្ចេកវិទ្យាក្នុងការផលិត និងតភ្ជាប់ទីផ្សារ”៕
ហុងទើ-ដាលីន